Η στρατηγική του Ελληνισμού πρέπει
να χαράσσεται πολύ πριν βρεθούμε μπροστά σε πραγματικά γεγονότα. Πρέπει να
επεξεργαζώμεθα σχέδια καταλήψεως και παγιώσεως της εξουσίας μας πολύ πριν
αποκτήσουμε την εκτελεστική, δικαστική, και νομοθετική εξουσία.
Ας υποθέσουμε ότι το ρωμέϊκο μισελληνικό καθεστώς ανατρέπεται από ένα
Ελληνοκεντρικό πολιτικό κίνημα.
Όπως και με τα ισλαμικά δίκτυα, από την πρώτη μέρα στην εξουσία πρέπει να
εξουδετερώσουμε τα χριστιανικά δίκτυα στην Ελλάδα.
Θεολογικές και ιερατικές σχολές, εκκλησίες, ενορίες, μοναστήρια,
κατηχητικά, οδοί με ονόματα «αγίων» και μητροπολιτών, μητροπόλεις, χριστιανικά
ιδρύματα (ορφανοτροφεία, γηροκομεία κλπ), παπάδες, εικόνες, χριστιανικές
βιβλιοθήκες, χριστιανικές εφημερίδες, χριστιανικά ραδιόφωνα, εκκλησιαστικές
περιουσίες, χριστιανικά βιβλιοπωλεία, χριστιανικά καταστήματα με εκκλησιαστικά
είδη, φυλαχτά κλπ, προστάτες «άγιοι» των ενόπλων δυνάμεων, δημόσιες
χριστιανικές εορτές, πρέπει να τεθούν στο περιθώριο μέχρι εξαλείψεως της
επιρροής των από την Ελληνική κοινωνία ώστε οι ελληνόφωνοι χριστιανοί να
επανέλθουν στον Ελληνισμό και να μην υφίστανται περαιτέρω μόλυνση της ψυχής
των.
Χωρίς τον προσηλυτισμό από τα χριστιανικά δίκτυα, με μία μαζική επιχείρηση
διαγραφής της χριστιανικής των μνήμης, λίαν συντόμως να επανελληνιστούν.
Επανελλήνιση και αποχριστιανισμός της κοινωνίας πρέπει να γίνουν
ταυτοχρόνως.
Η επανελλήνιση πρέπει να είναι άμεση και δυναμική. Θα νομοθετηθεί η
απαγόρευση της χρήσεως του ονόματος Έλλην/Ελληνισμός από τους χριστιανούς ώστε
να καταστεί έντονος ο διαχωρισμός Ελληνισμού και χριστιανισμού.
Θα επιβληθεί ο διαχωρισμός σχολείων, τραπεζών, πανεπιστημίων, δικαστηρίων,
ενόπλων δυνάμεων, κοινωνικών υπηρεσιών, μέσων ενημερώσεως.
Σε άλλα σχολεία θα πηγαίνουν οι χριστιανοί, σε άλλα σχολεία οι Έλληνες. Άλλες κοινωνικές υπηρεσίες
θα έχουν οι χριστιανοί, άλλες οι Έλληνες. Σε άλλα δικαστήρια θα δικάζωνται οι
χριστιανοί, σε άλλα δικαστήρια θα δικάζωνται οι Έλληνες.
Αυτό το μοντέλο ονομάζεται συναινετική δημοκρατία(consociationalism), και υπήρχε μέχρι και την δεκαετία του
1980 σε αρκετές χώρες της Ευρώπης διαχωρίζοντας εθνότητες και θρησκείες. Η
Ολλανδία και η Αυστρία είναι δύο χώρες με ιστορικό συναινετικής δημοκρατίας.
Στην Μέση Ανατολή βλέπουμε αυτό το πολιτειακό υπόδειγμα στον Λίβανο και στο
Ισραήλ.
Κάθε θρησκευτική και εθνοτική κοινότητα διαθέτει τα δικά της σχολεία, τα
δικά της μμε, τις δικές της τράπεζες, τους δικούς της αθλητικούς συλλόγους, τις
δικές της συνοικίες, τα δικά της πολιτικά κόμματα. Ο διαχωρισμός βοηθά
και τις δύο πλευρές να αναπτύξουν ελευθέρως την συλλογική τους ταυτότητα χωρίς
η μία πλευρά να παρεμποδίζει την άλλη.
No comments:
Post a Comment