Η πρόταση της ΙΕΡ.Α.Κ.Σ. για την αντιμετώπιση της πανώλης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 άρχισε να μας ταλαιπωρεί το ιδεολόγημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ο ανθρωπισμός δεν είναι κάτι καινούριο. Ιδεολογικά ρεύματα με επίκεντρο τον άνθρωπο εκτός από την Αρχαιότητα, έχουμε και στην Αναγέννηση όπως το ιδεολογικό ρεύμα του Φραντσέσκο Πετράρχη(1304-1374).

Ο συνήθης φιλοσοφικός ορισμός για τον ανθρωπισμό είναι, ένα σύστημα το οποίο αποδίδει κυρίαρχη σημασία στην κριτική σκέψη και την αποδεικτική διαδικασία σε αντίθεση με την πίστη και τις μεταφυσικές αντιλήψεις. 

Όμως μετά το 1945, λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τα ανθρώπινα δικαιώματα απέκτησαν μία εντελώς διαφορετική σημασία. Αλλιώς ξεκίνησαν τα κινήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αλλιώς κατέληξαν. Άρχισαν με σκοπό την προστασία ομάδων και μειονοτήτων από γενοκτονίες και εκτοπισμούς, και κατέληξαν σε δούρειο ίππο καταστροφής εθνών και πολιτισμών. 

Η τελευταία τους χρήση είναι η εκλογίκευση των ιμπεριαλιστικών πολέμων με πρόσχημα την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δόγμα αυτό στα αγγλικά ονομάζεται responsibility to protect(υποχρέωση να προστατεύει το κράτος), και ουσιαστικώς επιτάσσει ότι η εθνική κυριαρχία δεν είναι δικαίωμα. Αλλά δεν σταματούν εκεί οι προπαγανδιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαιτούν από τα κράτη να μην παραμένουν σε συστάσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα να ενισχυθούν με κρατικές υποχρεώσεις, ήτοι όποιο κράτος δεν εφαρμόζει όσα ζητά ο ΟΗΕ, να υφίσταται κυρώσεις.

Εδώ ξεκινά το πρόβλημα. Ποιός ορίζει τί είναι ανθρώπινα δικαιώματα, και τί υπάγεται στον όρο δικαίωμα; Διότι σύμφωνα με τις δυτικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις, ανθρώπινο δικαίωμα είναι η λαθρομετανάστευση, ο γάμος ομοφυλοφίλων, και η υποχρεωτική ανοχή σε βάρβαρες και απάνθρωπες πολιτισμικές αντιλήψεις. Και φυσικά όποιος αρνείται να σεβαστεί τα δήθεν «ανθρώπινα δικαιώματα» διώκεται ως φασίστας, ναζί, ρατσιστής, κ.λ.π.  

Εδώ στην Ελλάδα παρά την ύπαρξη του διαδικτύου δεν έχουμε καλή εικόνα για το τί έχουν πράξει χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, και της Ασίας για να αντιμετωπίσουν αυτή την δυτικόφερτη πανώλη. 

Πρώτη απ’ όλους η Ρωσσία εδώ και αρκετά χρόνια προωθεί ένα αντίπαλο δέος στα αμερικανικής εμπνεύσεως «ανθρώπινα δικαιώματα». Οι Ρώσσοι διπλωμάτες έχουν υποβάλλει προτάσεις στον ΟΗΕ για την υιοθέτηση ενός σχεδίου που θα ορίζει τί είναι οι «παγκόσμιες παραδοσιακές αξίες». 

Μέχρι στιγμής δεν έχουν επιτύχει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο απ’ όλες τις χώρες, αλλά είναι φανερό ότι οι Ρώσσοι αναπτύσσουν έναν εναλλακτικό ιδεολογικό πόλο. Η αντίδραση των δυτικών ΜΚΟ στον ΟΗΕ ήταν σφοδρή. Αμέσως διαισθάνθηκαν ότι απειλείται το παγκόσμιο μονοπώλιό τους στον καθορισμό των εννοιών. Και σωστά διαισθάνθηκαν. Σύντομα ο όρος «οικουμενικές παραδοσιακές αξίες» θα αποτελεί αντίβαρο στον όρο παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. 

Αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής χρησιμοποίησαν μία έξυπνη τεχνική για την αντιμετώπιση της δυτικής ιδεολογικής διεισδύσεως. Δημιούργησαν κρατικοδίαιτες μουσουλμανικές ΜΚΟ, οι οποίες έλεγαν το εξής απλό: βεβαίως αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μουσουλμάνων αλλά μόνον στο βαθμό που αυτά συνάδουν με το Ισλάμ και την Σαρία...

Αυτή την τεχνική οι μουσουλμάνοι ηγέτες την αντέγραψαν ευθέως από το Σοβιετικό σύνταγμα (υποστηρίζουμε την ελευθερία του Τύπου, αλλά μόνον αν αυτή προάγει τον Σοσιαλισμό...). Έτσι περιόρισαν κάπως τις δυτικές ΜΚΟ που ονειρεύονται πολύχρωμες επαναστάσεις στην Μέση Ανατολή.

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα οι διεθνείς ισλαμικοί οργανισμοί με μία ευφυή ενέργεια έχουν απαιτήσει από τον ΟΗΕ να καταδικάσει ως ρατσιστικό έγκλημα την προσβολή του θεού και της θρησκείας (προφανώς υπονοούν τον Αλλάχ και το Ισλάμ), αντιστρέφοντας πλήρως τον αρχικό σκοπό των δυτικών ΜΚΟ και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η δική μας απάντηση στην δυτική πανώλη είναι η εξής:

Στον όρο ανθρώπινα δικαιώματα, αντιπαρατάσσουμε τον όρο ανθρώπινες υποχρεώσεις. Το τί περιλαμβάνει αυτός ο ορισμός θα το δούμε σε άλλο άρθρο. Τώρα έχει σημασία να τσακίσουμε το ιδεολογικό μονοπώλιο των δυτικών ΜΚΟ. 

Χωρίς να αρνούμαστε πλήρως τον όρο ανθρώπινα δικαιώματα, τον περιστοιχίζουμε, τον υποβαθμίζουμε, και τον εξισορροπούμε με τον όρο Παραδοσιακές Αξίες, ο οποίος προδιαθέτει και μεταφέρει την σκέψη σε ένα άλλο συνειρμικό πεδίο.    

Επιπλέον στις προτάσεις για μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, θα πρέπει οπωσδήποτε να ενσωματωθούν οι όροι Ατομικές Υποχρεώσεις, Κοινωνικές Υποχρεώσεις, Πολιτικές Υποχρεώσεις, σε αντιστοιχία με τους όρους ατομικά, κοινωνικά, και πολιτικά δικαιώματα. 

Ουδείς πολίτης δικαιούται να ζητά δικαιώματα, αν δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Ουδείς δικαιούται να ζητά επίδομα ανεργίας, δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, αν αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς το Έθνος(υπογραμμίζω, προς το Έθνος των Ελλήνων, όχι προς το μισελληνικό ψευδοκράτος των ρωμιών).

Πολλοί Έλληνες έχοντας χάσει τελείως τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό παπαγαλίζουν τις ανοησίες περί δικαιωμάτων των Γάλλων και των Αμερικανών, αδιαφορώντας για τις ατομικές, κοινωνικές, και πολιτικές τους υποχρεώσεις. Για παράδειγμα, αρκετοί ανόητοι ζητούν το δικαίωμα ψήφου χωρίς όμως να υπάρχει υποχρέωση οι πολίτες να γνωρίζουν την πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Ζητούν δικαίωμα ψήφου αλλά χωρίς να έχει ποινικές συνέπειες ο ψηφοφόρος για τα ενδεχόμενα εγκλήματα που θα διαπράξει ο εντολοδόχος πολιτικός. 

Αρκετοί πολίτες ζητούν κοινωνικά δικαιώματα πχ δωρεάν παιδεία και υγεία, αλλά χωρίς να έχουν μία αντίστοιχη υποχρέωση, π.χ. να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα, ή την υποχρέωση να προσλαμβάνουν Έλληνες εργαζομένους αντί για λαθροεποίκους. 

Στο ισχύον σύνταγμα ως βασική υποχρέωση κυριαρχεί η φορολογία (κλασσική αντίληψη παρασιτικής ομάδος η οποία συνέταξε το ισχύον σύνταγμα). Πουθενά δεν αναφέρεται η υποχρέωση των Ελλήνων να κάνουν πολλά παιδιά. 

Πουθενά δεν αναφέρεται στο ισχύον σύνταγμα η ενδογαμία ως υποχρέωση. Ο κάθε υβριστής του Ελληνισμού μπορεί να φέρνει στον κόσμο ένα υβρίδιο με κάποιον αλλόφυλο σύντροφο, και μετά έχει το θράσος να απαιτεί κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.  

Δεν επιτρέπεται ο κάθε αστοιχείωτος να απαιτεί πολιτικά δικαιώματα ενώ δεν έχει μελετήσει τουλάχιστον ένα μέρος της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. 

Μία άλλη συνιστώσα της προτάσεώς μου είναι να δημιουργηθούν εθνικές ΜΚΟ(μη κυβερνητικές οργανώσεις) που να προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και ταυτοχρόνως να τεθούν εκτός νόμου όλες οι ξενόφερτες ΜΚΟ. Για να πάρει άδεια λειτουργίας μία Ελληνική ΜΚΟ θα πρέπει να αποδείξει ότι οι σκοποί της δεν έρχονται σε αντίθεση με τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Θα αλλάξει δηλαδή η ιεραρχία στον κώδικα αξιών των πολιτών. Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα τεθούν κάτω από τα Εθνικά Δικαιώματα. 

Αλλαγή εννοιολογικού πλαισίου. Πρέπει επιτέλους να γίνει αποδεκτή απ’ όλα τα πατριωτικά κινήματα η πρότασή μου να υποβάλλουμε νομοσχέδια όπου θα καθορίσουμε εμείς το εννοιολογικό πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ότι δεν θα γίνει δεκτό από τους δωσίλογους τους κυνοβουλίου, είναι προς το παρόν αδιάφορο. Αυτό που έχει σημασία είναι να εθίζεται ο Λαός μας στην παραβίαση του μονοπωλιακού καθορισμού των εννοιών. Δεν επιτρέπεται να αφήνουμε τους εχθρούς του Έθνους να κατέχουν το μονοπώλιο καθορισμού των εννοιών.  

Θα καθορίσουμε εμείς τί σημαίνει ο όρος ρατσισμός και τί σημαίνει ο όρος ανθρώπινα δικαιώματα (υπονοείται ότι ρατσισμός είναι όποιο έγκλημα διαπράττουν οι ξένοι εις βάρος των Ελλήνων).  

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά στον βαθμό και στο μέτρο που σέβονται τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τις ανθρώπινες υποχρεώσεις, τις παραδοσιακές αξίες, και την νομοθετική υπεροχή του Ελληνισμού. Είναι ελεύθερη η άσκησή τους εφόσον συμπλέουν με τους Ιερούς Νόμους των Αθανάτων Πατρώων Θεών. Σε αντίθετη περίπτωση αποτελούν αδικήματα και όχι δικαιώματα.