Τα πολιτισμικά, εθνικά, θρησκευτικά, και φυλετικά δικαιώματα ως αντίπαλο δέος στα ανθρώπινα δικαιώματα

Το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι συνυφασμένο με τον φιλελευθερισμό, τον σοσιαλισμό, και τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Αν δεν το αναχαιτίσουμε, θα διαλύσει το Έθνος μας.

Αρκετοί Έλληνες διαμαρτύρονται για την λαθρομετανάστευση, για τους γάμους ομοφυλοφίλων, για τις κρατικοδίαιτες μκο, κ.α., αλλά σπανίως αναλύουν εις βάθος την ιδεολογική φαρέτρα των συγκεκριμένων οργανώσεων και κινημάτων.

Αυτές οι οργανώσεις στηρίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Με το να αρνείσαι κάτι χωρίς να αντιπροτείνεις, καταντάς γραφικός και στείρος.

Η καλύτερη απάντηση στον εχθρό είναι να αντιπαρατάξουμε διαφορετικούς τύπους συλλογικών δικαιωμάτων.

Σε αντιδιαστολή με τα ανθρώπινα δικαιώματα, προβάλλουμε τα πολιτισμικά, εθνικά, θρησκευτικά, και φυλετικά δικαιώματα.

Όσο καθυστερούμε στην συγκρότηση συλλόγων, κινημάτων, οργανώσεων, κομμάτων, κλπ, που να υποστηρίζουν τα πολιτισμικά, εθνικά, θρησκευτικά, και φυλετικά δικαιώματα ως αντίπαλο δέος στα ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο ο εχθρός θα προελαύνει αφαιρώντας από εμάς όλα τα δικαιώματα. 

Για τον εχθρό μας, "ανθρώπινο" δικαίωμα είναι ό,τι συμφέρει αυτόν και ό,τι ζημιώνει εμάς.

Μέχρι στιγμής η αντίσταση στην επέλαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν αναιμική επειδή αφ' ενός ο εχθρός(=σοσιαλφιλελευθερισμός) εστηρίζετο ενεργώς από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και την ΕΕ, αφ' ετέρου αρκετοί Έλληνες έκαναν επίκληση σε έναν απροσδιόριστο πατριωτισμό, ή στο χουντικό σύνθημα πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, ή σε έναν παρωχημένο συντηρητισμό.

Ουδέποτε επετέθησαν στον εχθρό με τα ίδια του τα όπλα. Ουδέποτε διεξήγαγον ωργανωμένες πολιτικές εκστρατείες με συνθήματα περί πολιτισμικών δικαιωμάτων, εθνικών δικαιωμάτων, θρησκευτικών δικαιωμάτων, και φυλετικών δικαιωμάτων.

Ο νομικός όρος "δικαίωμα" έχει ενσωματωθεί σε όλα τα δυτικά συντάγματα, και έχει ισχυροποιηθεί από την φιλοσοφική αντίληψη του φιλελευθερισμού, ο οποίος προτάσσει το άτομο έναντι του συνόλου.

Τα πατριωτικά, εθνοκεντρικά, και ταυτοτικά κινήματα στην Ελλάδα πρέπει να προτάσσουν τα συλλογικά δικαιώματα έναντι των ατομικών.

Στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επανελήφθη το κακό που έγινε με το πολυπολιτισμικό κράτος. Ενώ ο εχθρός από την εποχή του Κώστα Σημίτη μιλούσε για πολυπολιτισμική Ελλάδα, τα πατριωτικά κινήματα δεν αντέταξαν μία μονοπολιτισμική, μονοφυλετική, και μονοεθνική Ελλάδα.

Το ίδιο λάθος επανελήφθη και με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρκετοί πατριώτες δεν αντιτάσσουν κάτι, απλώς αρνούνται τις υπερβολές του κινήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πχ γάμοι ομοφυλοφίλων.

Χωρίς επιθετική αντιπρόταση, χωρίς συγκρότηση οργανώσεων από τα κάτω με επιθετικά συνθήματα περί συλλογικών δικαιωμάτων, ο σοσιαλφιλελευθερισμός θα κυριαρχεί στο ιδεολογικό πεδίο διότι απλούστατα δεν βλέπει απέναντί του σοβαρό αντίπαλο. Ακούει μόνον διαμαρτυρόμενους πατριώτες.