Εικόνες από το μέλλον

Επειδή αρκετοί συμπατριώτες μας απογοητεύονται με την εισβολή των λαθροεποίκων και την απραξία που παρατηρούμε γύρω μας, καλό θα ήταν να μελετούμε βασικά στοιχεία προπαγάνδας.

Ένα από τα κλασσικά τεχνάσματα στην προπάγανδα, που αποτελεί συγχρόνως και αφηγηματικό μηχανισμό, είναι τα προοιωνίζοντα, δήθεν αφελή ερωτήματα.

Για παράδειγμα, τίτλος άρθρου: Δραχμή. Κίνδυνος ή μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα;

Το τέχνασμα είναι να μεταφερθεί το κέντρο βάρους της συζητήσεως στο κατά πόσο είναι καλή ή κακή η δραχμή, ώστε να απομακρύνουμε την λαϊκή συνείδηση από τον εγκλωβισμό της στο πλαίσιο της ευρωζώνης.

Ενώ θεωρούμε δεδομένο ότι η δραχμή είναι η σωστή λύση, παρουσιάζουμε και το ενδεχόμενο κινδύνων από την δραχμή, αλλά με σαφή προτίμηση τονισμού των ευκαιριών που αναδεικνύονται από την επαναφορά του εθνικού νομίσματος.

Σκοπός του αφηγηματικού μας μηχανισμού δεν είναι να αντιπαραβάλλουμε τα πλεονεκτήματα με τα μειονεκτήματα της δραχμής. Σκοπός μας είναι να μετακινήσουμε το κέντρο βάρους της πολιτικής συζητήσεως, αποσιωπώντας την επιλογή του ευρώ.

Το πού βρίσκεται κάθε φορά το κέντρο βάρους της συζητήσεως έχει πολύ μεγάλη σημασία διότι καθορίζει το πλαίσιο, τα όρια, και τις λύσεις που θα προταθούν. Αν επιτρέπουμε οι πολιτικές συζητήσεις να ταλαντεύωνται δίκην εκκρεμούς, μεταξύ ενός βιαίου μνημονίου και ενός ηπίου μνημονίου, προφανώς έχουμε ηττηθεί πριν κάν δώσουμε την μάχη.

Ούτε θα επιτρέψουμε στις πολιτικές συζητήσεις το εκκρεμές να ταλαντεύεται μεταξύ μνημονίου και αντιμνημονίου. Το δίλημμα πρέπει να είναι μεταξύ μίας καλής και μίας κακής δραχμής, ώστε σιωπηρώς να θεωρούμε ότι δεν τίθεται ζήτημα ευρωζώνης.

Στην αφήγηση ιστοριών χρησιμοποιείται το foreshadowing (σκιαγράφηση, προμήνυμα), λογοτεχνικός μηχανισμός δια του οποίου προλέγονται γεγονότα.

Αν είχαμε την δυνατότητα να καθορίσουμε μονομερώς το διακύβευμα στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, ποτέ δεν θα θέταμε το ερώτημα, "ευρώ ή δραχμή". Θα θέταμε ερωτήματα του τύπου "δραχμή χωρίς μνημόνιο ή δραχμή με μνημόνιο", "δραχμή και μέσα στην ΕΕ ή δραχμή και εκτός ΕΕ".

Πάντα φροντίζουμε να μετακινούμε την λαϊκή συνείδηση προς τα εκεί που θέλουμε εμείς, χωρίς να αφήνουμε περιθώρια στον εχθρό να εκφράσει τις απόψεις του.

Πάμε τώρα στο αρχικό ζήτημα, του εποικισμού της Πατρίδος μας από τους εισβολείς.

Όπως θα έχουν παρατηρητήσει αρκετοί αναγνώστες, τα καθεστωτικά κόμματα και τα καθεστωτικά μμε, όταν αναφέρουν το ζήτημα, πάντα επικεντρώνουν στο πόσους λαθροεποίκους θα στεγάσει η Πατρίδα μας. Θεωρούν δεδομένη την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.

Δηλαδή οι εχθροί μας παρακάμπτουν τελείως το ζήτημα της μαζικής απελάσεως, και επικεντρώνουν την συζήτηση στον αριθμό λαθροεποίκων που θα δεχτούμε, και στις διαδικασίες εντάξεώς των στην Ελληνική κοινωνία.

Χρησιμοποιώντας τον αφηγηματικό μηχανισμό του foreshadowing, δικό μας χρέος είναι να δημιουργούμε εικόνες από το μέλλον όπου εκατομμύρια λαθροεποίκων επιστρέφουν στις Πατρίδες των και επανεντάσσονται στο κοινωνικό σώμα.

Όταν γράφουμε ένα άρθρο για την λαθρομετανάστευση δεν κλαυθμηρίζουμε, ούτε δημιουργούμε αισθήματα απογοητεύσεως στο Ελληνικό κοινό.

Άρθρα με τίτλους "Σε λίγο θα είμαστε μειονότητα στην Πατρίδα μας", ενισχύουν το υπάρχον προπαγανδιστικό πλαίσιο του εχθρού, υπονοώντας ότι είμαστε χαμένοι. Τοιουτοτρόπως δίδουμε την χαρά στον εχθρό να μας κοροϊδεύει λέγων, "Μην ανησυχείτε, θα πάνε σε ελληνικά σχολεία και θα γίνουν οι αυριανοί Έλληνες".

Όμως άρθρα με τίτλους, "Επαναπροώθηση. Χαμένες ευκαιρίες για τις χώρες καταγωγής των μεταναστών", μετακινούν το κέντρο βάρους της πολιτικής συζητήσεως στο τί θα χάσει η χώρα καταγωγής, και όχι στο τί (υποτίθεται) θα κερδίσει η χώρα προορισμού.

Αν υπάρξει μαζική παραγωγή αρθρογραφίας όπου το κέντρο βάρους να εστιάζει στο πόσοι "πρόσφυγες" θα επιστρέψουν στην χώρα καταγωγής των, αντί στο πόσοι θα παραμείνουν στην Ελλάδα, θα αρχίσει μετά από κάποιο διάστημα να μετακινείται η λαϊκή συνείδηση από την νομιμοποίηση της εισβολής, στην απέλαση των εισβολέων.

Αν ξεκινήσει μαζική παραγωγή αρθρογραφίας για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε οι "πρόσφυγες" να επανενταχθούν στην χώρα καταγωγής των, μετά από κάποιο διάστημα τα μέτρα εντάξεως που θα προτείνωνται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο θα έχουν στόχο την χώρα καταγωγής, και όχι την χώρα προορισμού.

Εν ολίγοις, η αλλαγή πολιτικής δεν συμβαίνει στο κενό, χωρίς να δαπανήσουμε ενέργεια. Εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιούμε τον γραπτό και τον προφορικό μας λόγο.

Αν εγκλωβιστούμε στο πολιτικό πλαίσιο του εχθρού, θα υποστούμε ήττα. Σκοπός μας είναι να εγκλωβίσουμε τον εχθρό στο δικό μας εννοιολογικό πλαίσιο.