Εκλογές και Ελληνικά στρατηγικά σχέδια καταλήψεως της εξουσίας

Όποτε γίνονται εκλογές κάποιοι Έλληνες διψασμένοι για πολιτική δράση ρωτούν συνεχώς τί να ψηφίσουν. Οι απαντήσεις του συρμού ταλαντεύονται μεταξύ δύο άκρων, το λευκό και την ψήφο στα μικρά κόμματα.

Κάποιοι σχολιαστές λένε ότι το λευκό εξυπηρετεί τα μεγάλα κόμματα, έτσι εγκλωβίζουν ένα ποσοστό Ελλήνων στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Είναι η πολιτική απειρία που παράγει τέτοιες αδιέξοδες συμπεριφορές, και όχι το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να ανατραπεί αν υπάρξει Ελληνικό στρατηγικό σχέδιο καταλήψεως της εξουσίας.

Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων αναζητά διαρκώς μία στρατηγική ανατροπής της μονοθεϊστικής τυραννίας. Στις ζυμώσεις που γίνονται διάφορες ιδέες πέφτουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το τί πρέπει να γίνει. Μικρές ομάδες Ελλήνων παίρνουν κάποιες πρωτοβουλίες, συστήνουν κάποια δίκτυα πολιτών αλλά μετά από λίγο ξεφουσκώνουν. Αυτός ο ατελέσφορος κύκλος προσπαθειών επαναλαμβάνεται διότι οι μικρές ομάδες δεν φροντίζουν να αναλύσουν τις αιτίες της αποτυχίας τους.

Οι βασικές αιτίες αποτυχίας των νέων πολιτικών ομάδων είναι οι εξής: 

α) αναπαράγουν το κυρίαρχο πλέγμα ιδεών αντί να το γκρεμίζουν, 

β) αντιδρούν στις πρωτοβουλίες του κατεστημένου αντί να παίρνουν δικές τους πρωτοβουλίες, 

γ) δεν έχουν κατακτήσει ακόμη την πολιτιστική εξουσία, 

δ) μετατοπίζουν το πρόβλημα της καταλήψεως της εξουσίας στο οργανωτικό σχήμα.

Για να υπάρξει πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα χρειάζεται ένας στρατός διανοουμένων που θα εφοδιάσει το κίνημα Επανελλήνισης με δική του ιστορία(ξεχωριστή από την ιστορία των μονοθεϊστών), με δική του τέχνη(ξεχωριστή από την τέχνη των μονοθεϊστών), με δική του ταυτότητα(ξεχωριστή από την ταυτότητα των μονοθεϊστών).

Η δημιουργία ξεχωριστής ιστορίας, τέχνης, και ταυτότητος αποτελούν τα πρώτα στάδια του κτισίματος του κινήματος Επανελλήνισης. 

Θα αποτελέσουν την σκαλωσιά για να κτιστεί το οικοδόμημα. Ύστερα οι Έλληνες διανοούμενοι πρέπει να εφοδιάσουν το κίνημα με επαναστατικές ιδέες, με επιθετικά ένστικτα, με δεσμούς συμφερόντων, με συναισθήματα αλληλεγγύης, με συλλογική μνήμη, με απαιτήσεις δικαιωμάτων.

Αυτά τα κοινά στοιχεία θα δημιουργήσουν ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς μεταξύ των Ελλήνων ακτιβιστών.

Η ιστορία, η τέχνη, η φυλετική συνείδηση, ο πολιτισμός, καθορίζουν την πολιτική δράση, παράμετροι που δεν τις έχουν λάβει υπ’ όψιν όσα νέα Ελληνικά κόμματα θέλουν να καταλάβουν την εξουσία.

Τέτοιο τεράστιο κενό ιδεολογίας δεν μπορεί να καλυφθεί με κανένα οργανωτικό σχήμα, όσο επιτυχημένο και αν είναι. Συνεπώς αυτές οι νέες πολιτικές ομάδες καταλήγουν στην απλή διαμαρτυρία για κάποιες μεταρρυθμίσεις, και όχι στην ανατροπή της μονοθεϊστικής τυραννίας. Ύστερα, απογοητευμένες από την αδυναμία κοινωνικής αλλαγής, ξεσπούν πάνω στον Λαό. Δηλώνουν ότι ο Ελληνικός Λαός έχει διαφθαρεί και ότι κοιτάζει το μικροκομματικό του συμφέρον.

Αυτό που δεν ξέρουν οι νέες πολιτικές ομάδες είναι ότι ο Λαός πάσχει από φυσική αδράνεια. Όπως και στο πεδίο της φυσικής, αν δεν εφαρμοστεί πάνω του μία ισχυρή ιδεολογική δύναμη, δεν μετακινείται. Παραμένει στάσιμος ή δεν αλλάζει πολιτική κατεύθυνση.

Η πολιτική αδράνεια οφείλεται στην τάση των πολιτών να ακολουθούν το ρεύμα. Οφείλεται στην δύναμη της συνηθείας. Επειδή οι νέες πολιτικές ομάδες δεν έχουν στρατηγικό σχέδιο καταλήψεως της εξουσίας, δεν μπορούν να υπερνικήσουν το φαινόμενο της πολιτικής αδρανείας. Και ύστερα κατηγορούν τον Λαό ότι είναι εκφυλισμένος, αποστεωμένος, μικρόψυχος, εξωνημένος. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ανίκανοι ηγέτες νομίζουν ότι με φληναφήματα θα πάρουν την πολιτική εξουσία.

Ας αφήσουμε όμως τους ερασιτέχνες να βουλιάξουν στον πολιτικό τους βάλτο. Σκοπός είναι να εμπνεύσουμε τους Έλληνες επαναστάτες που διψούν για πολιτική δράση.

Οι νεοφώτιστοι Έλληνες πρέπει να κατανοήσουν την έννοια του καθολικού πολιτιστικού πολέμου. Για να καταλάβουμε την πολιτική εξουσία πρέπει πρώτα να καταλάβουμε την πολιτιστική εξουσία δια καθολικού πολιτιστικού πολέμου.

Μέχρι και πριν την γαλλική επανάσταση, τον στρατιωτικό πόλεμο τον διεξήγαγαν ωρισμένοι μισθοφόροι. Αυτό άλλαξε όταν οι Γάλλοι επαναστάτες στρατολόγησαν ολόκληρο το γαλλικό έθνος. Το ίδιο ισχύει στον πολιτιστικό πόλεμο. Όταν πρόκειται να ανατραπεί μία μονοθεϊστική τυραννία, τον πολιτιστικό πόλεμο οφείλει να τον διεξάγει ένας ολόκληρος λαός, και όχι μία μικρή ομάδα πολιτικών.

Ο πολιτιστικός πόλεμος δεν διεξάγεται από ωρισμένους στρατούς, σε συγκεκριμένα πεδία, για ωρισμένο χρόνο, με ωρισμένα όπλα, με ωρισμένους κανόνες. Διεξάγεται από το σύνολο των δυνάμεων μιάς ωργανωμένης Ελληνικής Κοινότητος, σε κάθε χώρο, σε κάθε χρόνο, με κάθε δυνατόν μέσον. 

Είναι καθολικός πόλεμος, συνεχής, με πεδίο εφαρμογής ολόκληρο τον πλανήτη, και διαρκεί επ’ αόριστον. Η έννοια της εκλογικής νίκης δεν περιορίζεται μόνο στα εκλογικά αποτελέσματα. Πρέπει να συμπεριλαμβάνει οικονομικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά, φιλοσοφικά αποτελέσματα σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής.

Η μέχρι στιγμής αποτυχία των Ελλήνων να εκδιώξουν τους μονοθεϊστές από την πολιτική εξουσία, οφείλεται στο ότι δεν έχουν νικήσει ακόμη στον πολιτιστικό πόλεμο.

Μία πολιτική αλλαγή προς το καλύτερο δεν δημιουργείται στο κενό, εκ του μηδενός. Πρέπει να υπάρχει ένα ιδεολογικό και πολιτιστικό υπόβαθρο. Αν οι Έλληνες μολυνθούν από την τέχνη, την γλώσσα, τα σύμβολα, τον τρόπο σκέψεως, τα ήθη και τα έθιμα των μονοθεϊστών, μετά είναι πολύ δύσκολο ένας Ελληνικός πολιτικός οργανισμός να καταλάβει την πολιτική εξουσία, όσα χρήματα και αν διαθέτει.

Αν οι Έλληνες χάνουν θέσεις στους διορισμούς καθηγητών σε πανεπιστημιακές έδρες και τις παίρνουν μονοθεϊστές, τα βιβλία ιστορίας και φιλοσοφίας θα αντανακλούν μισελληνικές μονοθεϊστικές απόψεις. Άρα οι μελλοντικοί διπλωμάτες, νομικοί, πολιτικοί, δικαστές, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, φιλόσοφοι θα εμποτιστούν με μονοθεϊστικές μισελληνικές ιδέες. 

Και αυτό κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε μετρήσιμο εκλογικό αποτέλεσμα. Αν οι Έλληνες καλλιτέχνες ηττώνται στον χώρο τους από μονοθεϊστές ζωγράφους, αοιδούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, η μονοθεϊστική κουλτούρα θα εμφυτευτεί στην κοινωνία, και μία μέρα θα μετατραπεί σε κατεστημένη κουλτούρα που θα διαμορφώνει πολιτικές συνειδήσεις, άρα και πολιτικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι καταναλωτικές συνήθειες, ο τρόπος διασκεδάσεως, η λαϊκή κουλτούρα, τα κοινωνικά πρότυπα που διαφημίζουν τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, επηρεάζουν καθοριστικά την πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων. Εδώ, σε αυτά τα πεδία μαχών(βιβλιοπωλεία, θέατρα, διαφημιστικά γραφεία, δισκογραφικές εταιρείες, περιοδικά μόδας, εμπορικά κέντρα, εφημερίδες, εκθέσεις γλυπτικής, πινακοθήκες, κέντρα διασκεδάσεως, κινηματογράφοι, βιτρίνες καταστημάτων, πανεπιστημιακές αίθουσες, διαδίκτυο, κλπ), διεξάγονται οι αμέτρητες μάχες του καθολικού πολιτιστικού πολέμου. Και οι μάχες μπορούν και πρέπει να διεξάγωνται από όλους τους Έλληνες, ανεξαιρέτως.

Όταν ένας Έλλην επιλέγει ένα συγκεκριμένο βιβλίο, ένα συγκεκριμένο θεατρικό έργο, ένα συγκεκριμένο ένδυμα, μία συγκεκριμένη μουσική σύνθεση, έναν συγκεκριμένο πίνακα ζωγραφικής, ένα συγκεκριμένο τατουάζ, είναι σαν να ψηφίζει. Καθημερινώς ρίχνει την ψήφο του προς μία συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, την Ελληνική ή την μισελληνική. Η καθημερινή πολιτιστική του ψήφος θα διαμορφώσει την πολιτική του συμπεριφορά. Και μακροπρόθεσμα, θα καθορίσει το αποτέλεσμα των πολιτικών εκλογών.

Αν για παράδειγμα οι Ελληνίδες καταδέχονται να αυτοαποκαλούνται με ονόματα όπως Τατιάνα, Λίτσα, Γιάννα, Πόπη, Κούλα, αυτό σημαίνει ότι υποτάσσονται στην μισελληνική κουλτούρα των εχθρών του Ελληνισμού. Μία Ελληνίδα πρέπει να αυτοαποκαλείται Πηνελόπη, ποτέ Πόπη, ούτε Λίτσα, ούτε Κούλα. Αυτού του είδους τα αντιαισθητικά υποκοριστικά ενσωματώνονται ως ψυχικές εγγραφές στα άτομα και συμβάλλουν στην μίμηση της δουλικής συμπεριφοράς. 

Μήπως χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ξεκινά το «1821», αλλά πολύ πριν όταν οι Έλληνες άρχισαν να απορρίπτουν τα ναζωραϊκά ονόματα και να λαμβάνουν Ελληνικά ονόματα;

Μία Ελληνική οικογένεια δεν πρέπει να καταναλώνει τα τηλεοπτικά σκουπίδια των μονοθεϊστικών μέσων μαζικής αποχαυνώσεως. Κάθε Ελληνική γειτονιά, κάθε Ελληνικός πολιτιστικός σύλλογος πρέπει να συμμετέχει στην παραγωγή δικών του πολιτιστικών προγραμμάτων και αφού τα μαγνητοσκοπεί, να τα ανεβάζει στο διαδίκτυο. Είναι γνωστόν ότι οι νέες τεχνολογίες προσφέρουν την δυνατότητα για παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων από το διαδίκτυο. Άρα μία Ελληνική οικογένεια όχι μόνον μπορεί να απαγκιστρωθεί από την αποχαύνωση αλλά και να συμμετέχει ενεργώς στην παραγωγή Ελληνικού Πολιτισμού και να την διανέμει παγκοσμίως μέσω διαδικτύου.

Οι αποφάσεις των πολιτικών κομμάτων και η συμπεριφορά των ψηφοφόρων στις εκλογές είναι αποτέλεσμα μακρών ιδεολογικών και ψυχικών διεργασιών. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι κοινωνικό σύμπτωμα, δεν είναι κοινωνικό αίτιο.

Κερδίσαμε την μάχη των βιβλίων ιστορίας; Μήπως κερδίσαμε την μάχη των ιστοσελίδων; Ας γράψει ό,τι θέλει η κυρία Ρεπούση στα βιβλία ιστορίας, το ερώτημα είναι αν εμείς από την πλευρά μας κερδίσαμε τον πολιτιστικό πόλεμο στα σχολεία. Χρειαζόμαστε πολιτιστικές επιτροπές μαθητών που θα κάνουν ανάγνωση Ελληνικών ιστορικών βιβλίων, και θα απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τα μισελληνικά βιβλία ιστορίας του υπουργείου παραπαιδείας.

Μόνον έτσι δημιουργούνται οι βάσεις για πολιτική αλλαγή. Αν επί 4 χρόνια ένας Έλλην δεν διεξάγει πολιτιστικό πόλεμο, και δύο μήνες πριν τις εκλογές αναζητά σε ποιόν πολιτικό θα εναποθέσει το μέλλον των παιδιών του και του Έθνους, τότε σημαίνει ότι θέλει να φάει καλό φαγητό χωρίς να έχει εργαστεί.

Όταν οι Έλληνες ανατρέψουν την πολιτισμική ηγεμονία των μονοθεϊστών κατακτητών σε όλα τα πεδία των ιδεολογικών συγκρούσεων(κινηματογράφο, βιβλίο, ζωγραφική, ποίηση, φιλοσοφία, θέατρο, αθλητισμό, πανεπιστήμιο, κλπ), τότε και μόνον τότε θα εμφανιστούν μετρήσιμα εκλογικά αποτελέσματα υπέρ των Ελληνικών πολιτικών θέσεων.

Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή οι Έλληνες υποταχθούν στην  πολιτιστική ηγεμονία των μονοθεϊστών, τότε θα απορροφήσουν την οπτική γωνία της ιουδαϊκής αιρέσεως των ναζωραίων για το τί αποτελεί εθνικό συμφέρον, για το τί αποτελεί εθνικός στόχος, για το τί αποτελεί εθνικό όραμα, και τελικώς οι Έλληνες υποσυνείδητα θα αποκτήσουν ιουδαϊκή συνείδηση. Μπορεί να προσεύχωνται στους Πατρώους Θεούς αλλά η συνείδησή τους επηρεασμένη από την μισελληνική ναζωραϊκή κουλτούρα, θα εξωτερικεύεται με φιλο-ιουδαϊκές πολιτικές επιλογές.

Αυτή η ανάλυση δεν υπονοεί ότι για να ασχοληθούμε με τις εκλογές θα πρέπει πρώτα να καταλάβουμε όλες τις πανεπιστημιακές έδρες, ή πρώτα να επικρατήσουν οι Έλληνες καλλιτέχνες σε όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους. Απλώς ξεκαθαρίζουμε ότι πολιτική νίκη και δράση, σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ψήφο μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Η Ελληνική πολιτική δράση δεν πρέπει να ερμηνεύεται περιοριστικώς ως άνοιγμα κομματικών γραφείων, επιλογή υποψηφίων, οργάνωση κομματικών συγκεντρώσεων, και τύπωμα ψηφοδελτίων.

Η νίκη στις εκλογές για τους Έλληνες πρέπει να θεωρείται ως κορυφή ενός παγόβουνου. Το επιστέγασμα ενός μακροχρονίου, καθημερινού, καθολικού, πολιτιστικού πολέμου κατά των εχθρών του Ελληνισμού.

Μετά από τον προσδιορισμό της εννοίας του καθολικού πολιτιστικού πολέμου, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πώς μετουσιώνεται αυτή η αντίληψη σε στρατηγική πολιτική δράση, και κατ’ επέκταση σε νίκη.

Η ανατροπή μιάς μονοθεϊστικής τυραννίας γίνεται με πολλούς τρόπους, εκτός από εκλογές. Οι εκλογές γίνονται για να επιλέγουν οι ψηφοφόροι μεταξύ δύο-τριών κομμάτων που έχουν την ίδια περίπου ιδεολογία. Στην ουσία οι εκλογές αποτελούν ένα είδος δημοσκοπήσεως των στιγμιαίων τάσεων που επικρατούν σε έναν λαό. Αποκρυσταλλώνουν τα αποτελέσματα της μάχης των ιδεών. Δεν αλλάζουν τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων, απλώς τους εκφράζουν.

Εδώ έγκειται το πρόβλημα όσων Ελλήνων δεν έχουν πολιτική πείρα στο γκρέμισμα μονοθεϊστικών τυραννιών. Όταν αναλύουν το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα. Ένα που μιλά για μη-βίαιη δράση και απορρίπτει μετά βδελυγμίας την βία, και ένα δεύτερο που μιλά για βίαιη δράση και υπονοεί πραξικόπημα ή απορρίπτει εξ ολοκλήρου την ειρηνική πάλη. Είναι φανερό ότι και οι δύο πλευρές δεν ξέρουν πώς να ανατρέψουν μία μονοθεϊστική τυραννία, ούτε με, ούτε χωρίς βία.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι μη-βίαιη δράση δεν σημαίνει απάθεια, ούτε ηττοπάθεια, ούτε αδράνεια. Βασικό στοιχείο της μη-βίαιης δράσης είναι η πολιτική ανυπακοή και η μη-συνεργασία με το καθεστώς. Θα αναλυθούν περαιτέρω οι μηχανισμοί πολιτικής ανυπακοής, αρκεί να τονιστεί ότι μη-βίαιη δράση σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει υποταγή στην βία.

Και βίαιη δράση οπωσδήποτε δεν σημαίνει βομβιστικές ενέργειες και ατομική τρομοκρατία. Η βίαιη δράση είναι βασικό στοιχείο λαϊκής μαζικής επαναστάσεως όταν είναι καλώς ωργανωμένη. Ένας Έλλην πολιτικός στρατηγός πρέπει να συνδυάζει και τις δύο μεθόδους.

Μία βίαιη στρατηγική μπορεί να περιλαμβάνει όλες τις τεχνικές του ψυχρού πολέμου, πλην της μαζικής και κατά μέτωπον ενόπλου συρράξεως. Μία βίαιη στρατηγική ανατροπής της μονοθεϊστικής τυραννίας μπορεί και πρέπει να γίνεται στο όνομα της ειρήνης και με μέσα που φαίνονται ειρηνικά. Η ειρήνη άλλωστε είναι πόλεμος με άλλα μέσα.

Ειρηνική πάλη για τους Έλληνες σημαίνει ότι εξαπολύονται όλες οι μορφές βίας κατά των μονοθεϊστών τυράννων πλην της γενικής ενόπλου συρράξεως. Προπαγάνδα, δολιοφθορά, πολιτική και βιομηχανική κατασκοπεία, μαζικές πολιτικές απεργίες, οικονομικός αποκλεισμός, καταστροφές συμβόλων και μνημείων, διπλωματικές απειλές, είναι μερικά μέσα που χρησιμοποιούνται στον ειρηνικό ψυχρό πόλεμο.

Το ότι οι Έλληνες υστερούν έναντι των μονοθεϊστών σε οικονομικά μέσα δεν αποτελεί δικαιολογία για την μη κατάληψη της εξουσίας. Αυτό που βαρύνει είναι ο πλούτος των ιδεών. Αν για παράδειγμα οι μονοθεϊστές ιδρύσουν μία εκκλησία, ένα νοσοκομείο, ένα τηλεοπτικό κανάλι, ένα πανεπιστήμιο, οι Έλληνες αδυνατούν να τους ανταγωνιστούν οικονομικώς. Δεν έχουν τα χρήματα για να κτίσουν αντίστοιχο Ελληνικό ίδρυμα. Όμως μπορούν να επανδρώσουν αυτά τα ιδρύματα με Ελληνικά στελέχη, και να τα θέσουν υπό έλεγχο. Έτσι τα ιδρύματα που κτίσθηκαν με χρήματα των μονοθεϊστών, θα καταλήξουν να εργάζωνται για την Ελληνική Θρησκεία.

Στο καθαρά οργανωτικό μέρος υπάρχουν τρεις στρατηγικές που λειτουργούν ξεχωριστά ή σε συνδυασμό για τον επηρρεασμό ή την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας. Η πρώτη στρατηγική είναι οι ομάδες πιέσεως, τα γνωστά λόμπυ. Η δεύτερη στρατηγική είναι η μη-βίαιη δράση. Και η τρίτη στρατηγική είναι ο επαναστατικός αγών. Οι τρεις στρατηγικές πρέπει να συνυπάρχουν και να συνδυάζωνται.

Για να αναπτυχθεί η βίαιη δράση πρέπει να υπάρχει ένας προστατευτικός κύκλος από ειρηνικές οργανώσεις που θα προπαγανδίζουν την ειρήνη και την ανοχή στις τάξεις του εχθρού. Κάθε βίαιη Ελληνική ενέργεια θα αιτιολογείται ως απόρροια της μονοθεϊστικής τυραννίας. Ο προστατευτικός κύκλος των ειρηνικών οργανώσεων θα προσφέρει χρήματα, πληροφορίες, τρόφιμα, πολιτική κάλυψη στους Έλληνες επαναστάτες.

Επειδή η βίαιη δράση αρχικώς απαιτεί τολμηρούς επαναστάτες, υψηλή εκπαίδευση και άκρα μυστικότητα, δεν μπορεί να συμμετάσχει όλος ο Ελληνικός Λαός. Αυτό γίνεται πολύ αργότερα όταν υπάρχουν αυτόνομες περιοχές και ένα ισχυρό και ωργανωμένο Ελληνικό κίνημα.

Οι τεχνικές λόμπυ απαιτούν επαγγελματίες δημοσίων σχέσεων που να ασχολούνται καθημερινώς με την προώθηση των Ελληνικών συμφερόντων στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Αυτός ο τρόπος δράσεως είναι σημαντικός αλλά δεν προσφέρει την μαζικότητα που θέλουμε όταν μιλάμε για ανατροπή της μονοθεϊστικής τυραννίας. Σκοπός είναι να εμπλακεί όλος ο Ελληνικός Λαός στον πολιτικό αγώνα, όχι μόνον κάποιοι επαγγελματίες.

Ως αρχή του μαζικού πολιτικού αγώνος, η καλύτερη επιλογή για την ανατροπή της μονοθεϊστικής τυραννίας είναι η μη-βίαιη δράση. Διευκολύνει να εισέλθουν στον αγώνα γέροι, γυναίκες, και παιδιά και συγχρόνως κάνει δύσκολο στον μονοθεϊστή κατακτητή να χρησιμοποιήσει όπλα εναντίον των Ελλήνων. Αν ο Ελληνικός πληθυσμός αισθάνεται φοβισμένος και αδύναμος μπροστά στους μονοθεϊστές τυράννους, πρέπει να αρχίσουμε από χαμηλού κινδύνου ενέργειες. Πχ να φοράμε διαφορετικά ρούχα που θα μας ξεχωρίζουν από τους μονοθεϊστές, κάτι που υπονοεί ότι αψηφούμε την κυριαρχούσα μονοθεϊστική αισθητική, άρα και την μονοθεϊστική πολιτιστική εξουσία. Έτσι κτίζεται σιγά-σιγά η αυτοπεποίθηση του Ελληνικού Λαού.

Βασική αρχή της μη-βίαιης δράσης είναι να ενσταλάξουμε στον Ελληνικό Λαό την ιδέα της μη-συνεργασίας με το νεο-βυζαντινό καθεστώς. Αυτό το δόγμα έχει μεγάλη σημασία να κατανοηθεί από τον Ελληνικό Λαό. Με συνεχείς εκστρατείες ενημερώσεως, ευαισθητοποιήσεως, και εκπαιδεύσεως της Ελληνικής κοινής γνώμης, θα της διδάξουμε πώς να μην συναινεί στον βιασμό της από την νεο-βυζαντινή τυραννία.

Σε κάθε εκστρατεία ενημερώσεως δεν χρειάζεται να έχουμε στόχο την άμεση ανατροπή των μονοθεϊστών τυράννων, αλλά να γίνεται επίτευξη ενός μικρού βήματος, ενός υποδεέστερου στόχου. Η Ελληνική συνείδηση πρέπει να ανέβει πολλά σκαλοπάτια πριν φτάσει να γκρεμίσει τον ραββίνο Τζεσουά από τον θρόνο του.

Αλλά τονίζουμε ότι η μη-βίαιη δράση δεν αποτελεί ηθικό περιορισμό ή θρησκευτική επιταγή για τους Έλληνες, αλλά τακτικό ελιγμό με βάση την παρούσα κατάσταση και τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων.

Το πιό σημαντικό στρατήγημα μη-βίαιης δράσης που θα ταρακουνήσει συνθέμελα την μονοθεϊστική τυραννία, είναι η σύσταση παραλλήλων κοινοβουλίων και η προκήρυξη παραλλήλων εκλογών.

Έτσι δίδεται απάντηση στο ερώτημα που εμφανίζεται στις ημέρες των εκλογών, «τί να ψηφίσουμε; λευκό ή κάποιο μικρό κόμμα;». Η απάντηση είναι να δημιουργηθούν Ελληνικά κόμματα έστω και με 30 μέλη, που θα ανακοινώσουν ότι μποϋκοτάρουν τις εκλογές του κατοχικού καθεστώτος και ότι προκηρύσσουν ανεξάρτητες και παράλληλες εκλογές.  

Το εκλογικό αποτέλεσμα αυτών των παραλλήλων εκλογών είναι αδιάφορο. Το πόσοι θα ψηφίσουν τα Ελληνικά κόμματα επίσης αδιάφορο. Το πολιτικό κέρδος αυτής της ενέργειας είναι καθαρά ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ. Υποδηλώνει ότι αψηφά την πολιτική εξουσία των μονοθεϊστών κατακτητών.

Ας υποθέσουμε ότι προκηρύσσονται παράλληλες εκλογές και ψηφίζουν όλοι και όλοι 20.000 Έλληνες ψηφοφόροι, με συνολικά 50 υποψηφίους βουλευτές από τρία μικρά Ελληνικά κόμματα. Αυτομάτως συστήνεται μία παράλληλη Ελληνική βουλή 50 βουλευτών, η οποία φυσικά δηλώνει τον «σεβασμό» της στο σύνταγμα και στην κυβέρνηση του νεο-βυζαντινού κράτους, αλλά ως νομίμως εκλεγείσα βουλή θα ασκεί τα καθήκοντά της επί τοπικών ή ήσσονος σημασίας θεμάτων. 

Στην παράλληλη βουλή θα ψηφίζωνται νομοσχέδια και ας μην εφαρμόζωνται. Αρχικώς, είναι παντελώς αδιάφορο αν θα εφαρμοστούν αυτά τα νομοσχέδια. Σκοπός είναι να εθιστούν οι Έλληνες στην πολιτική τους ανεξαρτησία από τους μονοθεϊστές τυράννους.

Αν η μονοθεϊστική τυραννία θελήσει να διαλύσει δια της βίας αυτή την παράλληλη Ελληνική βουλή, οι Έλληνες βουλευτές δεν θα αντισταθούν βιαίως. Θα διοργανωθούν ειρηνικές διαδηλώσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες και γιατί όχι, προκήρυξη νέων εκλογών. Το όλο ζήτημα εδώ δεν είναι η άμεση πολιτική αυτονόμηση των Ελλήνων από την χριστιανική εξουσία, αλλά ο εθισμός της Ελληνικής συνειδήσεως στην πολιτική ανυπακοή έναντι της χριστιανικής εξουσίας. Αυτό απαιτεί χρόνο και σταδιακά βήματα ανοδικής κλίμακος.

Η βασική στρατηγική της μη-βίαιης δράσης στηρίζεται στην πολιτική ανυπακοή και στην άρνηση συνεργασίας με την μονοθεϊστική τυραννία σε όλα τα επίπεδα. Όταν αφαιρέσουμε από την τυραννία της πηγές εξουσίας(δημοσίους υπαλλήλους, έλεγχος τηλεπικοινωνιών και μεταφορών, καταβολή φόρων, υπακοή σωμάτων ασφαλείας, κλπ), δεν θα μπορεί να κυβερνά τους Έλληνες.

Οι Έλληνες δεν υπακούν στην μονοθεϊστική τυραννία επειδή τους αρέσει. Υπακούν είτε από συνήθεια, είτε επειδή πιστεύουν ότι η χριστιανική τυραννία είναι νόμιμη και ότι έχουν ηθικό χρέος να την υπακούσουν, είτε φοβούνται τις τιμωρίες της ανυπακοής.

Αλλά η τυραννία έχει ανάγκη τις τεχνικές γνώσεις των Ελλήνων για να επιβάλλει την εξουσία της. Αν δεν συνεργαστούν οι Έλληνες μηχανικοί, ιατροί, δάσκαλοι, τραπεζικοί, δικαστές, εφοριακοί, οδηγοί λεωφορείων, ταχυδρόμοι, οδοκαθαριστές, η μονοθεϊστική τυραννία θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.

Η θρησκευτική και κατ’ επέκταση η πολιτική τυραννία επιβάλλεται διότι έχει σημαντικό βαθμό ελέγχου των υλικών μέσων της εξουσίας. Χρήματα, όπλα, εφορίες, δικαστήρια, φυλακές, στρατό, αστυνομία, επικοινωνίες, μεταφορικά μέσα, συλλογή πληροφοριών, μέσα προπαγάνδας. Τα ελέγχει σε σημαντικό βαθμό. Αλλά δεν ελέγχει τις ψυχές των Ελλήνων που ακουμπούν αυτά υλικά μέσα.

Όταν δια της μη-βίαιης δράσης αφαιρεθούν ή διαβρωθούν αυτοί οι πυλώνες της εξουσίας, η νεο-βυζαντινή πολιτική εξουσία θα καταρρεύσει.

Ας δούμε ωρισμένα από τα πολλά μέσα που έχει στην διάθεσή της η μη-βίαιη δράση. Συμβολικές ενέργειες, όπως αναπαράσταση της χριστιανικής πυράς και των βασανισμών που υπέστησαν οι Έλληνες από θεατρικές ομάδες του δρόμου. Δημόσια επίδειξη Ελληνικών συμβόλων στα ενδύματα, στα κοσμήματα, στα αυτοκίνητα, στις ιστοσελίδες. Σάτυρα χριστιανικών προσωπικοτήτων. Διαδηλώσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, μποϋκοτάζ χριστιανικών εορτών, άρνηση αγορών από χριστιανικά καταστήματα, συνθήματα στους τοίχους, σκωπτικές δημόσιες δίκες που θα χλευάζουν τους νεο-βυζαντινούς νόμους, δημόσιες προσευχές, μαζική δημόσια θρησκευτική νηστεία, μαζικό προσκύνημα σε Ελληνικούς Ιερούς Τόπους, μποϋκοτάζ μονοθεϊστικών αθλητικών εκδηλώσεων. Σκωπτικά βραβεία σε νεοβυζαντινούς αξιωματούχους, αδελφοποιήσεις με ξένους ομοϊδεάτες, μαζική άρνηση καταβολής τελών και φόρων, μαζική άρνηση αγοράς ομολόγων του χριστιανικού κράτους, κυκλοφορία παραλλήλου νομίσματος, άρνηση υπακοής σε διορισμένους υπαλλήλους από το χριστιανικό κράτος, άρνηση συνεργασίας των δημοσίων υπαλλήλων με τις εντολές του χριστιανικού κράτους, μαζική άρνηση υπακοής σε νόμους του χριστιανικού κράτους, άρνηση από Έλληνες δικαστές να δικάσουν υποθέσεις με βάση τους χριστιανικούς νόμους. Άρνηση Ελλήνων αστυνομικών να κτυπήσουν Έλληνες διαδηλωτές κατ’ εντολήν των εκκλησιαστικών τυράννων, Έλληνες αστυνομικοί αφήνουν Έλληνες διαδηλωτές να ξεφύγουν ή τους πληροφορούν για επικείμενες επιδρομές της ασφάλειας. Μη-βίαιη παρεμπόδιση χριστιανών αξιωματούχων να κάνουν την δουλειά τους. Μη-βίαιη απαλλοτρίωση μονοθεϊστικής περιουσίας από τους Έλληνες πολίτες.

Απ’ αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύεται ότι η μη-βίαιη δράση ούτε παθητική είναι, ούτε αποφεύγει την σύγκρουση. Είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να βάζει τα πλήθη στον μαζικό αγώνα, με τις λιγώτερες αρνητικές συνέπειες σε περιπτώσεις καταστολής. Αλλά για να έχει αποτέλεσμα χρειάζονται επαναλαμβανόμενες και προσεκτικώς σχεδιασμένες εκστρατείες πολιτικής ανυπακοής και αρνήσεως συνεργασίας.

Στις επαναλαμβανόμενες μη-βίαιες διαδηλώσεις σκοπός είναι η σύγκρουση. Η μετατόπιση της Ελληνικής συνειδήσεως σε υψηλότερα σκαλοπάτια. Τα αρχικά αιτήματα των διαδηλώσεων δεν ενδιαφέρουν τους Έλληνες επαναστάτες, είναι δολώματα για να προσελκύσουν τον Λαό σε αγώνα. Μπορούν και πρέπει να είναι ουδέτερα, χωρίς θρησκευτικές νύξεις.

Μπορεί για παράδειγμα να ξεκινήσει μία διαδήλωση με σύνθημα την «αύξηση των δαπανών για την παιδεία», αλλά μετά από μία σύγκρουση με τους παπάδες εξαπολύουμε το σύνθημα «Επανελλήνιση της Παιδείας». Μετά από νέα σύγκρουση εξαπολύουμε το σύνθημα «κάτω η χριστιανική κατήχηση». Συνεχώς προωθούμε την οξύτητα και την απαξίωση των χριστιανικών συμβόλων. Προοδευτικώς δίνουμε θρησκευτικά χροιά στα συνθήματά μας. Φροντίζουμε να θρησκευτικοποιούμε οργανώσεις εργατών, φοιτητών, υπαλλήλων, αγροτών, με διαφορετικά συνθήματα για την κάθε κοινωνική ομάδα.  

Το ζητούμενο είναι η ανοδική συνέχεια, σε σπειροειδή μορφή. Προς ολοένα μαζικώτερες και δυναμικώτερες μορφές πάλης. Βασική αρχή στην μη-βίαιη δράση είναι το ανένδοτον του αγώνος. Η ποινικοποίηση της διαλλακτικής στάσης. Οι συμβιβαστικοί εξισώνονται με τους προδότες. Το καζάνι του αγώνος όχι μόνον να βράζει, αλλά να ανεβάζει συνεχώς θερμοκρασία μέχρι να εκραγεί.

Απαιτείται ιδιαίτερη στρατηγική για το πώς αντιμετωπίζουμε τα σώματα ασφαλείας στις διαδηλώσεις μας. Αρχικώς πρέπει να αποφευχθεί η κατά μέτωπον σύγκρουση και η αιματοχυσία με τα σώματα ασφαλείας. Πολλοί αστυνομικοί και στρατιωτικοί είναι Έλληνες και απεχθάνονται την μισελληνική αίρεση των ναζωραίων. Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι είναι δύσκολο τα αστυνομικά και στρατιωτικά σώματα να αυτομολήσουν υπέρ μας. Κινδυνεύουν με τιμωρίες. 

Χρειάζεται τέχνη, επιμονή και υπομονή για το πώς θα τους φέρουμε με το μέρος μας. Να τους ζητάμε κεκαλυμμένη υποστήριξη, και όχι ανοικτή αποστασία. Πχ να τους ζητάμε να μας προειδοποιούν όταν επίκεινται μονοθεϊστικές επιδρομές εναντίον μας, ή να μην εκτελούν με ζήλο τις εντολές των προϊσταμένων τους, να κωλυσιεργούν. Ή να αφήνουν «κατά λάθος» να τους ξεφύγουν κάποιοι Έλληνες διαδηλωτές που έχουν συλληφθεί, ή να υποβαθμίζουν τις κατηγορίες που συντάσσουν προς την εισαγγελία κατά των συλληφθέντων Ελλήνων διαδηλωτών.

Η μη-βίαιη δράση έχει ελκτική δύναμη στον Ελληνικό πληθυσμό διότι για να πραγματοποιηθεί δεν χρειάζεται μεγάλη εκπαίδευση, ούτε μεγάλες ικανότητες στελεχών όπως απαιτεί ο ένοπλος επαναστατικός αγών. Ούτε απαιτεί την ύπαρξη χαρισματικών ηγετών. Απαιτεί όμως πειθαρχία, οργάνωση, και συχνότητα δράσεως. Αλλιώς εκφυλίζεται σε ξέσπασμα αναρχικών στοιχείων ή σε άχρωμες διαμαρτυρίες δυσαρεστημένων πολιτών.

Τελικός στόχος της μη-βίαιης δράσης είναι η μονοθεϊστική τυραννία είτε να αρχίσει παραχωρήσεις προς τους Έλληνες, είτε να δημιουργηθούν εσωτερικά ρήγματα στην συνοχή της, είτε μέρος των μονοθεϊστών αξιωματούχων να αλλαξοπιστήσει και να ενωθεί με τους Έλληνες, είτε το νεο-βυζαντινό πολιτικό καθεστώς να υποστεί διεθνείς κυρώσεις για την μισελληνική του συμπεριφορά, είτε να καταρρεύσει ολοσχερώς στην καλυτέρα των περιπτώσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνικών οργανώσεων και μονοθεϊστών κατακτητών, πριν το καθεστώς αρχίσει να καταρρέει, αυτομάτως το νομιμοποιούν στα μάτια του Ελληνικού Λαού. Τέτοιοι ηγέτες Ελληνικών οργανώσεων μετατρέπονται σε επαίτες και θέτουν σε κίνδυνο την ζωή όλων των Ελλήνων ακτιβιστών, διότι νομιμοποιούν την δικτατορία των μονοθεϊστών στα μάτια του Ελληνικού Λαού. Βασικός στόχος της μη-βίαιης πολιτικής ανυπακοής είναι η απονομιμοποίηση της μονοθεϊστικής δικτατορίας στα μάτια του Ελληνικού Λαού.

Αν λοιπόν κάποιοι ανόητοι Έλληνες ηγέτες ξεκινήσουν αμέσως διαπραγματεύσεις με τους νεο-βυζαντινούς δικτάτορες, χωρίς να έχουν προηγηθεί σημαντικές νίκες του κινήματος Επανελλήνισης, τότε παραχωρούν στους δικτάτορες την πολυπόθητη νομιμότητα που επεδίωκαν στα μάτια του Ελληνικού Λαού. Αν το μονοθεϊστικό καθεστώς περιβληθεί με νομιμότητα, τότε αυτομάτως στην συνείδηση του Ελληνικού Λαού δημιουργείται το αίσθημα της υπακοής στο καθεστώς, οπότε έτσι ακυρώνεται ολόκληρη η στρατηγική της μη-βίαιης πολιτικής ανυπακοής.

Ας μην λησμονείται ότι η μη-βίαιη δράση δεν πρόκειται να σώσει τον Ελληνισμό όταν δέχεται κατά μέτωπον ένοπλη επίθεση από μονοθεϊστικές ορδές. Επί δύο χιλιάδες έτη αρκετά έθνη και πολιτισμοί χρησιμοποίησαν μη-βίαιη δράση κατά ναζωραίων και μουσουλμάνων, και το μόνο που επέτυχαν ήταν να αφανιστούν από την Ιστορία. 

Το αν θα έχει θετικό αποτέλεσμα η μη-βίαιη δράση εξαρτάται από τον αντίπαλο, από τις διεθνείς συνθήκες, και από το πώς διεξάγουν τον ιδεολογικό πόλεμο οι αμυνόμενοι Έλληνες. Πρόκειται για προσωρινό ελιγμό. Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να αναχθεί σε ηθικό ή θρησκευτικό δόγμα. Η Ελληνική Θρησκεία καθαγιάζει την ένοπλη προστασία του Ελληνισμού από κάθε απειλή, απ’ οπουδήποτε και αν προέρχεται η απειλή, και ευλογεί την σκληρή τιμωρία των μισελλήνων.

Η μη-βίαιη δράση είναι άκρως επικίνδυνη ιδεολογία αν μετατραπεί σε Ελληνική στρατηγική κατά των μονοθεϊστικών αιρέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Αν ο Ελληνικός Λαός αφομοιώσει λανθασμένα την μη-βίαιη δράση, και από προσωρινό ελιγμό την μετατρέψει σε ηθικό δόγμα, θα σκάψει τον λάκκο του. 

Την στιγμή που οι μονοθεϊστές θα γενοκτονούν τον Ελληνικό Λαό θα εμφανίζωνται κάποιοι ηλίθιοι και θα διαδίδουν την μαζική αυτοκτονία κεκαλυμμένη πίσω από την φρασεολογία της μη-βίαιης δράσης. Γι’ αυτό προσοχή στα όρια που έχει η στρατηγική της μη-βίαιης δράσης.

Το τρίτο σκέλος πολιτικής δράσης είναι η βίαιη δράση. Εδώ γίνεται ένα ανάλογο λάθος με αυτούς που ταυτίζουν την μη-βίαιη δράση με την παθητικότητα. Εδώ ωρισμένοι ταυτίζουν την βίαιη δράση με την ατομική τρομοκρατία. Η μαζική βία δεν σχετίζεται με την ατομική τρομοκρατία. Βία δεν είναι μόνον η στρατιωτική. Υπάρχει η οικονομική, η διπλωματική, η ψυχολογική, η ιδεολογική, η δημογραφική, η πολιτιστική βία.

Αλλά ακόμη και όταν μιλάμε για στρατιωτική βία τύπου ΕΤΑ και IRA, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Όταν κάποιοι άπειροι ακτιβιστές ακούσουν για βίαιη δράση ανησυχούν, ή δηλώνουν ότι κάτι τέτοιο θα κάνει κακό στον αγώνα, ή ότι θα καταδικάσουν και θα απομονώσουν τέτοια βίαια φαινόμενα.

Δεν υπάρχει πιό ανόητη αντίδραση από αυτή, αφού σε μία σύγκρουση με την μονοθεϊστική τυραννία το ζήτημα δεν είναι η χρήση βίας αυτή καθ’ εαυτή, αλλά ποιός θα κατέχει το μονοπώλιο της βίας. Οι μονοθεϊστές ή οι Έλληνες; Τέτοιες ερασιτεχνικές αντιδράσεις στο άκουσμα της βίαιης δράσης δείχνουν ότι δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο για την εκλογίκευση της επαναστατικής βίας, οπότε οι οπαδοί τρομάζουν με την παραμικρή κατηγορία για «τρομοκρατία» που θα εκτοξεύσει η μονοθεϊστική τυραννία.

Για να υπάρξει εκλογίκευση της Ελληνικής βίας και ταυτόχρονη καταδίκη της μονοθεϊστικής βίας, απαιτείται ένα ευρύ δίκτυο νομίμων, ειρηνικών οργανώσεων και διανοουμένων, το οποίο συνεχώς θα καταδικάζει την βία(εννοείται την βία των μονοθεϊστών, όχι των Ελλήνων). 

Θα κατηγορεί την τρομοκρατική κατασταλτική πολιτική των μονοθεϊστών εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων, ως αιτία της βίαιης Ελληνικής αντιδράσεως. Θα κατηγορεί τα μονοθεϊστικά καθεστώτα ότι ξεκίνησαν πόλεμο κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το ειρηνικό δίκτυο ανθρωπιστικών και νομίμων οργανώσεων θα καταγγέλλει συνεχώς μονοθεϊστικά εγκλήματα κατά αθώων Ελλήνων, θα καταγγέλλει διακρίσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις. Για οτιδήποτε βίαιο συμβαίνει η ευθύνη θα επιρρίπτεται στο μονοθεϊστικό καθεστώς. 

Σε καμμία περίπτωση αυτό το δίκτυο νομίμων, ειρηνικών οργανώσεων, ακτιβιστών και διανοουμένων δεν θα αφήσει να έρθουν στην επιφάνεια καθάρματα που θα ισχυρίζωνται ότι όσοι διεξάγουν βίαιο αγώνα δεν είναι Έλληνες, και ότι δήθεν μόνον όσοι αγωνίζονται ειρηνικά είναι πραγματικοί Έλληνες.

Τα καθάρματα που θα προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν τους Έλληνες επαναστάτες, θα κατηγορούνται από το δίκτυο νομίμων και ειρηνικών οργανώσεων ως φιλοπόλεμοι, ως ακραίοι υποστηρικτές της μονοθεϊστικής τυραννίας, ως προβοκάτορες, ως προδότες του Ελληνισμού, ως αποστάτες, και ως πράκτορες των μονοθεϊστών.

Το νόμιμο, ειρηνικό κίνημα, θα περιβάλλει ως φράκτης προστασίας το βίαιο επαναστατικό κίνημα. Οι επαναστατικές πράξεις θα αποκαλούνται πράξεις αντιστάσεως, και κάθε μονοθεϊστική καταστολή θα αποκαλείται τρομοκρατία.

Κύριος σκοπός του δικτύου ειρηνικών και αντιπολεμικών οργανώσεων είναι να επιρρίψει την ευθύνη για την βία στο μονοθεϊστικό καθεστώς, να μεταστρέψει τον όρο τρομοκρατία και να δείχνει προς το στρατόπεδο του μονοθεϊστού τυράννου. Να ενσταλάξει ενοχή και να πείσει το μονοθεϊστικό καθεστώς να απέχει από την βία. Έτσι θα καταπνίξει την μονοθεϊστική «ειρηνιστική» προπαγάνδα που θα προσπαθεί να πείσει την Ελληνική Αντίσταση να αποκηρύξει την βία.

Σε κάθε βίαιη σύγκρουση παίζεται αυτό το παιχνίδι. Το τυραννικό καθεστώς μέσω δημοσιογράφων και κάποιων χρησίμων ηλιθίων καλεί τους επαναστάτες να καταθέσουν τα όπλα και να απέχουν από την βία και την «τρομοκρατία»(ώστε να διατηρήσει το τυραννικό καθεστώς το μονοπώλιο της βίας και της τρομοκρατίας).

Κάποιοι βλάκες από το στρατόπεδο των καταπιεσμένων καταπίνουν το δόλωμα και αποκηρύσσουν τους επαναστάτες. Όταν απομονωθούν οι επαναστάτες, τότε ο τύραννος αηδιασμένος από την ηλιθιότητα των «μετριοπαθών» ηγετών, και ανεμπόδιστος αφού δεν υπάρχει πιά ένοπλη αντίσταση, προχωρά στην χωρίς έλεος εξόντωση των «μετριοπαθών» ηγετών της Εθνικής Αντιστάσεως.

Έχει αποδειχτεί ιστορικώς ότι όσες παραχωρήσεις κάνει ένας τύραννος, τις κάνει υπό την πίεση της βίας, αν και τίποτε δεν αποκλείει ο τύραννος να καταρρεύσει χωρίς την χρήση στρατιωτικής βίας. Η βία δεν χρειάζεται να είναι στρατιωτική, μπορεί να είναι διπλωματική, οικονομική, ψυχολογική, κλπ.

Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η στρατιωτική βία οργανώσεων τύπου ΕΤΑ και ΙRΑ είναι πολύ δύσκολο να νικήσει τον αντίπαλο διότι προέρχεται από εμπροσθοφυλακές εθνικών ομάδων που ακόμη δεν έχουν κερδίσει όλο τον πληθυσμό με το μέρος τους. Οι πιθανότητες νίκης αυξάνονται μόνον αν υπάρξει υποστήριξη από διεθνιστικά κινήματα ή από ξένη υπερδύναμη. 

Τέτοια εθνικά κινήματα αναγκάζονται να αναζητήσουν κάποιο διεθνιστικό παράγοντα για υποστήριξη όπως έκαναν παλαιότερα τα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα λαμβάνοντας βοήθεια από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Αυτή η λύση είναι αμφιβόλου εκβάσεως, καθώς πολλά μέλη του εθνικού κινήματος μπορεί να διάκεινται εχθρικώς προς την ιδεολογία του διεθνιστικού παράγοντος.

Οι πιθανότητες επιτυχίας σε περιπτώσεις εθνικών ομάδων αυξάνονται όταν η βία έχει την μορφή πολιτικού πολέμου, με προπαγάνδα, με μηχανισμό κοινωνικών αναταραχών, με διείσδυση σε ένοπλες δυνάμεις, με πολιτικές απεργίες κλπ. Οι βομβιστικές ενέργειες και οι δολοφονίες αξιωματούχων του εχθρού όπως κάνει η ΕΤΑ και ο ΙRΑ δεν αποδίδουν, διότι ο συσχετισμός στρατιωτικών δυνάμεων κλίνει προς το μέρος του αντιπάλου καθεστώτος. Και το χειρότερο είναι ότι δυσκολεύουν την συμμετοχή στον αγώνα ολόκληρης της εθνικής ομάδας, Βασκικής ή Ιρλανδικής.

Ο αγών των ΕΤΑ και ΙRΑ γίνεται για εδάφη με όπλα. Δηλαδή εκεί που ο αντίπαλος είναι δυνατώτερος. Στα όπλα, στην διάθεση οικονομικών πόρων, στην στρατιωτική οργάνωση, στην συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών υπερισχύουν οι αστυνομίες της Αγγλίας και της Ισπανίας. Επιπλέον αυτές οι εθνικές ομάδες δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ούτε ιδεολογική, ούτε πολιτιστική υπεροχή έναντι των αντιπάλων τους.

Ενώ ο IRA εδώ και δεκαετίες πολεμά δια των όπλων για κατάληψη εδαφών στο Μπέλφαστ, το κίνημα του πολυπολιτισμού κατάφερε να παραδώσει αμαχητί το έδαφος του Λονδίνου σε ασιάτες και μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, διότι δίνει μάχη στο πεδίο της ψυχής και των συναισθημάτων. 

Πάρα πολλοί Άγγλοι εγκατέλειψαν το παραδοσιακό City του Λονδίνου, διότι υπερίσχυσαν δημογραφικά και πολιτισμικά οι ασιάτες και οι μουσουλμάνοι. Στο Λονδίνο η ιδεολογική, πολιτιστική, και δημογραφική υπεροχή των λαθρομεταναστών κατάφερε μέσα σε δέκα χρόνια ό,τι δεν μπόρεσαν να καταφέρουν στο Μπέλφαστ με τα όπλα επί δεκαετίες οι μαχητές του IRA.

Βασική προϋπόθεση για την νίκη στην βίαιη δράση είναι η φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι επαναστάτες. Πριν επέλθει η νίκη των όπλων πρέπει να εξασφαλιστεί η νίκη στο πεδίο των λέξεων. Η νίκη στο πεδίο των συνειρμών. Η νίκη στο πεδίο των συναισθημάτων. 

Ας δούμε τα λάθη που διαπράττει στην Ισπανία η Βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ.

Η Βασκική οργάνωση ανακοινώνει βομβιστικές ενέργειες και εκτελέσεις Ισπανών αξιωματούχων κάτι που αυτομάτως της προσδίδει τον χαρακτηρισμό «τρομοκρατική οργάνωση». Αν όμως έκανε περιπόλους, συλλήψεις, δίκες των εχθρών, αστυνόμευση των Βασκικών περιοχών, και γενικά έδινε έναν τόνο νομιμότητος στην δράση της, τότε θα εμφανιζόταν ως νόμιμη δύναμη στην διεθνή κοινότητα.

Όταν βλακωδώς η ΕΤΑ δηλώνει ότι υποστηρίζει την ωμή βία(και όχι την δικαιοσύνη, την τιμωρία, την νόμιμη άμυνα) είναι λογικό να χάνει υποστηρικτές. Αν η ΕΤΑ είχε εξουσιαστικά ένστικτα θα αποκαλούσε τρομοκράτες την εχθρική ισπανική κατασταλτική δύναμη, και τον εαυτό της αστυνομική δύναμη που μεριμνά για την διατήρηση της τάξεως και την καταστολή της βίας(των Ισπανών).

Εφ’ όσον δεν το πράττει αυτό, μένει έκθετη στα λεκτικά πυρά και της Ισπανικής αστυνομίας και των μετριοπαθών Βάσκων ηγετών που της ζητούν να αποκηρύξει την βία. Η ΕΤΑ θα μπορούσε δια της προπαγάνδας να ζητά από τους μετριοπαθείς Βάσκους ηγέτες να καταδικάσουν την (ισπανική)βία. 

Η σωστή προπαγανδιστική τακτική είναι η ΕΤΑ να κατηγορεί τους μετριοπαθείς Βάσκους ηγέτες ότι υποστηρίζουν την (ισπανική)τρομοκρατία, και ότι θα συλληφθούν ως συνεργοί σε τρομοκρατικές ενέργειες. 

Η ΕΤΑ έπρεπε να δηλώνει ότι αποτελεί αστυνομική δύναμη και ότι έχει κηρύξει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας(=ισπανική βία). Σε καμμία περίπτωση δεν έπρεπε να αφήσει την Ισπανική αστυνομία να αυτοπεριβληθεί το φωτοστέφανο της νόμιμης εξουσίας, της «δικαιοσύνης», και του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας».

Η ΕΤΑ έπρεπε να δηλώνει συνεχώς ότι η Βασκική κοινωνία δεν θα υποχωρήσει μπροστά στην τρομοκρατία. Ότι θα πολεμήσει την τρομοκρατία με κάθε μέσο. Κάθε ενέργεια της ισπανικής αστυνομίας πρέπει να χαρακτηρίζεται τρομοκρατική ενέργεια και η ΕΤΑ να δηλώνει ότι θα συλλάβει τους τρομοκράτες. Η απαλλοτρίωση της λέξεως τρομοκρατία από το στόμα της Ισπανικής αστυνομίας αποτελεί βασικό στόχο. 

Η ΕΤΑ επιπλέον διέπραξε το λάθος να μην περιβάλλεται από δίκτυο ειρηνικών ακτιβιστών που θα καλεί συνεχώς να σταματήσει η τρομοκρατία(=ισπανική βία), που θα διοργανώνει συνεχώς αντιπολεμικά συλλαλητήρια.

Αυτό το στρατήγημα το υιοθέτησαν οι σοβιετικοί ιμπεριαλιστές και το χρησιμοποίησαν μέσα στην Δύση για να μπορούν αφ’ ενός να εξαπολύουν απρόσκοπτα τους δικούς τους κομμουνιστικούς πολέμους, και αφ’ ετέρου να παρεμποδίζουν τους αντικομμουνιστικούς πολέμους των Δυτικών. 

Σήμερα μόνον οι μουσουλμάνοι έχουν κατανοήσει καλώς την ανάγκη δημιουργίας «ειρηνικών» οργανώσεων που περιβάλλουν το ένοπλο ισλαμικό κίνημα, και διοργανώνουν «αντιπολεμικές» διαδηλώσεις μέσα στις Δυτικές χώρες. 

Φυσικά τα «αντιπολεμικά» συνθήματα περί ειρήνης των μουσουλμάνων ακτιβιστών στρέφονται αποκλειστικώς κατά των Αμερικανών, και ποτέ μα ποτέ δεν καταδικάζουν τον αραβο-ισλαμικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Εκεί μιλάνε για «αντίσταση κατά των αμερικανών σταυροφόρων».

Αυτό το μέγα λάθος στρατηγικής διέπραξαν οι Αμερικανοί στο παρελθόν με τους κομμουνιστές. Στον πόλεμο του Βιετνάμ τους διέφυγε ότι εκτός από τον στρατιωτικό πόλεμο, πρέπει να διεξάγουν και ένα πόλεμο για να κερδίσουν τις ψυχές των ανθρώπων, και στις Δυτικές και στις κομμουνιστικές χώρες. 

Όταν γινόντουσαν εισβολές Σοβιετικών στρατευμάτων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης έπρεπε να υπάρχει δίκτυο «ειρηνικών» και «αντιπολεμικών» οργανώσεων, ωργανωμένο από τους Αμερικανούς, που να καταδικάζει την βία, και τον πόλεμο, και να μιλά με καθαρά κομμουνιστική φρασεολογία. Να φαίνεται ότι η αντίδραση προέρχεται μέσα από το κομμουνιστικό στρατόπεδο. 

Αυτό το πεδίο  αντιπολεμικών και ειρηνικών διαδηλώσεων το μονοπώλησαν οι σοβιετικοί προπαγανδιστές κατά την διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, με τραγικές συνέπειες για τις χώρες της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας.

Το ίδιο λάθος πράττουν οι Αμερικανοί σήμερα στον πόλεμο κατά του ισλαμικού ιμπεριαλισμού. Έχουν αφήσει το μονοπώλιο της «ειρηνικής», «αντιπολεμικής» προπαγάνδας στις μουσουλμανικές οργανώσεις που λειτουργούν μέσα στις Δυτικές χώρες, οι οποίες στρέφονται αποκλειστικώς κατά των Αμερικανικών στρατιωτικών ενεργειών. Οι Αμερικανοί έπρεπε να είχαν οργανώσει τα δικά τους αντιπολεμικά κινήματα ειρήνης μέσα στις μουσουλμανικές χώρες που θα στρεφόντουσαν αποκλειστικώς κατά των ισλαμικών στρατιωτικών ενεργειών.

Από το πώς παρουσιάζεται στα μέσα μαζικής ενημερώσεως ο πόλεμος ΕΤΑ-ισπανικής αστυνομίας, θα εξαρτηθεί η υποστήριξη του κόσμου.

Όταν η Ισπανική κυβέρνηση Θαπατέρο προσπάθησε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την ΕΤΑ, η ισπανική εθνικιστική προπαγάνδα οργάνωσε διαδηλώσεις δήθεν ειρηνικών ακτιβιστών και κατηγόρησε την Ισπανική κυβέρνηση ότι είναι ενδοτική με τους τρομοκράτες. 

Διαδηλωτές την κατηγόρησαν ότι ατιμάζει την μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας. Ζήτησαν να διαλυθεί η ΕΤΑ πριν ξεκινήσουν οι οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις. Ζήτησαν να μην ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις μέχρι οι τρομοκράτες να πουν ότι θέλουν ειρήνη, ότι θα αποκηρύξουν την βία, και ότι θα παραδώσουν τα όπλα τους στην Ισπανική κυβέρνηση.

Σε αυτό το σημείο φάνηκε η ιδεολογική αδυναμία της ΕΤΑ. Άφησαν τους μετριοπαθείς Βάσκους ηγέτες να χωνέψουν το δίπολο Ισπανική κυβέρνηση=νόμος και τάξη, και ΕΤΑ=βία και τρομοκρατία. 

Αφού απορρόφησαν μία τέτοια ορολογία ήταν φυσικό επακόλουθο να αποστασιοποιηθούν από την ΕΤΑ.

Η ΕΤΑ ώφειλε να ανταπαντήσει με δικό της συλλαλητήριο που θα κατηγορούσε τους μετριοπαθείς Βάσκους ηγέτες ότι ζητούν διάλογο με τους τρομοκράτες, και ότι ατιμάζουν την μνήμη των Βασκικών θυμάτων της τρομοκρατίας. Και ότι αν είναι να αρχίσει διάλογος με τους τρομοκράτες πρώτα πρέπει να διαλυθεί η (ισπανική) τρομοκρατική ένοπλη οργάνωση. Αλλιώς ο Βασκικός λαός θα παραδοθεί στην τρομοκρατία, έπρεπε να δηλώσει η ΕΤΑ. 

Οι υποκινούμενοι από την ΕΤΑ Βάσκοι ειρηνικοί διαδηλωτές έπρεπε να ασκήσουν πίεση στους Βάσκους πολιτικούς ηγέτες να μην ξεκινήσουν συνομιλίες εκτός αν οι (ισπανοί)τρομοκράτες δηλώσουν ότι θέλουν ειρήνη, ότι αποκηρύσσουν την βία, και ότι θα καταθέσουν τα όπλα και θα τα παραδώσουν στις Βασκικές κυβερνητικές αρχές.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι η ΕΤΑ δεν χρησιμοποιεί καν την προπαγανδιστική φρασεολογία του πολυπολιτισμού, του αντιρατσισμού για να προωθήσει τον εθνικό της αγώνα. Δεν κατηγορεί τον εχθρό για «εθνικό ξεκαθάρισμα». Αυτή η παράλειψη σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου έχει σημαντικές συνέπειες: ο εχθρός αρπάζει την ευκαιρία και χρησιμοποιεί αυτή την συναισθηματικώς φορτισμένη ορολογία κατά των Βάσκων αυτονομιστών.

Ισπανοί «ειρηνικοί» ακτιβιστές, υποκινούμενοι από εθνικιστικές και σωβινιστικές οργανώσεις, δήλωναν ότι ο λαός πρέπει να βγει νικητής και ηττημένοι οι δολοφόνοι, και ότι πρέπει να νικήσει η δημοκρατία και η ...ανοχή!!! 

Με τον όρο «λαός» προφανώς εννοούσαν τον Ισπανικό λαό, και με τον όρο «ανοχή» εννοούσαν ότι οι Βάσκοι πρέπει να δείξουν ανοχή στην ισπανική καταπίεση.

Αν εξ αρχής δεν κατηγορηθούν οι Ισπανοί σωβινιστές για ρατσισμό, σωβινισμό, δυσανεξία, ξενοφοβία, μετά οι Βάσκοι αυτονομιστές θα βρίσκωνται συνεχώς σε υποχώρηση με την κατηγορία της τρομοκρατίας.

Η ισπανική σωβινιστική προπαγάνδα κατηγόρησε την ΕΤΑ ότι δολοφόνησε πρώην μέλη της που εγκατέλειψαν τον ένοπλο αγώνα και επανήλθαν στην κοινωνία. Σε αυτά τα μέλη της ΕΤΑ, δήλωσε η ισπανική προπαγάνδα, είχε χορηγηθεί αμνηστία επειδή δημοσίως απεκήρυξαν την πολιτική βία. Η Ισπανική κυβέρνηση μετά χαράς χορηγεί αμνηστία σε όσα μέλη της ΕΤΑ παραχωρούν το μονοπώλιο της πολιτικής βίας στον Ισπανικό σωβινισμό. 

Η αποκήρυξη της βίας από την μεριά των Βάσκων αυτονομιστών ισοδυναμεί με διατήρηση και ενίσχυση της ισπανικής σωβινιστικής βίας κατά του Βασκικού λαού.

Η εσκεμμένως ουδέτερη ορολογία που χρησιμοποιεί η ισπανική σωβινιστική προπαγάνδα, είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε όλες οι αποκηρύξεις βίας να είναι μονομερείς, να δείχνουν προς την κατεύθυνση των Βάσκων. Ποτέ προς την Ισπανική πλευρά.

Η ανικανότητα αντιμετωπίσεως της ισπανικής σωβινιστικής προπαγάνδας από την μεριά των Βάσκων αυτονομιστών, οδήγησε στο αποτέλεσμα να εσωτερικευθεί η ισπανική ορολογία. Όλα τα Βασκικά πολιτικά κόμματα, εκτός από το κόμμα Herri Batasuna, υπέγραψαν συμφωνία να σταματήσει η βία της ΕΤΑ(ώστε να ξεκινήσει απρόσκοπτα η ισπανική σωβινιστική βία κατά των Βάσκων).

Φυσικά το επόμενο βήμα της Ισπανικής αστυνομίας, βλέποντας την πολιτική βλακεία των Βασκικών κομμάτων, ήταν να κηρύξει εκτός νόμου το κόμμα Herri Batasuna, με το αιτιολογικό ότι δεν είναι δημοκρατικός οργανισμός(όταν δεν χρησιμοποιείς την δημοκρατική και αντιρατσιστική φρασεολογία για να προστατεύσεις τον πολιτικό σου αγώνα, το κάνει ο Ισπανός σωβινιστής).

Έτσι οι Ισπανοί σωβινιστές έθεσαν εκτός νόμου τους Βάσκους αυτονομιστές με την κατηγορία ότι εμφορούνται από αντιδημοκρατικές και ρατσιστικές ιδέες. Ας πρόσεχαν οι Βάσκοι αυτονομιστές...

Άπαξ ένα επαναστατικό κίνημα απορροφήσει και εσωτερικεύσει την προπαγανδιστική ορολογία του εχθρού, και αρχίσει να αποκηρύσσει τους «ακραίους» αγωνιστές του, θα ακολουθήσει μία καθοδική σπειροειδή πορεία. 

Κάθε φορά ο τύραννος θα εκτοξεύει μία κατηγορία κατά μίας μερίδας επαναστατών, της πιό δυναμικής μερίδας, με το αιτιολογικό ότι είναι ακραίοι και θα δηλώνει ότι θέλει να διαπραγματευτεί με τους μετριοπαθείς. Αν οι μετριοπαθείς επαναστάτες πέσουν στην παγίδα και αποκηρύξουν τους «ακραίους», μετά έρχεται η σειρά τους, μετά ακολουθεί η εξόντωση των μετριοπαθών. 

Εφαρμόζεται η κλασσική τεχνική του σαλαμιού. Κομμάτι-κομμάτι ο εχθρός θα αφαιρεί προνόμια από τους αυτονομιστές τα οποία είχε αναγκαστεί να παραχωρήσει υπό την πίεση των «ακραίων» επαναστατών.

Και πραγματικά έτσι έγινε στην περιοχή των Βάσκων. Μετά την ποινικοποίηση της δράσης του κόμματος Herri Batasuna, η Ισπανική κυβέρνηση ψήφισε νόμο που επιβάλλει ότι όποιο Βασκικό κόμμα δεν καταδικάζει τις επιθέσεις της ΕΤΑ θα τίθεται εκτός νόμου. Αυτό σημαίνει ότι πιά για να τεθεί εκτός νόμου ένα Βασκικό κόμμα δεν χρειάζεται να συμφωνεί με τις επιθέσεις της ΕΤΑ, αρκεί να μην τις καταδικάζει.

Αργά το συνειδητοποίησαν οι μετριοπαθείς Βάσκοι ηγέτες, ότι πιά κάθε αποστασιοποίηση από την ΕΤΑ καταλήγει εναντίον τους διότι συνεχώς οι Ισπανοί σωβινιστές θα ζητούν νέες υποχωρήσεις από την πλευρά των Βάσκων ηγετών. Και όποιο Βασκικό κόμμα αρνηθεί την νέα υποχώρηση θα το κατηγορούν ότι σχετίζεται με την ΕΤΑ, ότι είναι ακραίο, ότι είναι αντιδημοκρατικό κλπ, και θα το θέτουν εκτός νόμου.

Είναι πολύ μεγάλη ανοησία η πολιτική πτέρυγα μιάς επαναστάσεως να καταδικάζει τις ενέργειες της ένοπλης πτέρυγας, για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των τυράννων. 

Αυτό που πρέπει να δηλώνει η πολιτική πτέρυγα για να μην έχει συνέπειες, είναι ότι οι βίαιες ενέργειες είναι αντίδραση στην τρομοκρατία του τυραννικού καθεστώτος, ότι είναι πράξεις αντιστάσεως, ότι είναι ανεξέλεγκτοι όσοι τις κάνουν και άρα δεν έχει ευθύνη η πολιτική πτέρυγα, και ότι πρέπει να σταματήσει η βία(των τυράννων, όχι των επαναστατών). Η πολιτική πτέρυγα των επαναστατών πρέπει να χρησιμοποιεί εσκεμμένα ουδέτερους όρους. Πρέπει να μάθει την τέχνη να μιλά με διφορούμενες έννοιες.

Από ηθικής πλευράς, είναι ανοησία οι Βάσκοι πολιτικοί ηγέτες να καταδικάζουν την βία και να απομονώνουν την ΕΤΑ, διότι ως γνωστόν η Ισπανική ιμπεριαλιστική πολιτική επί 5 αιώνες κατέσφαζε τους λαούς της Νοτίου Αμερικής. 

Επίσης χώρες που θεωρούν την βασκική ΕΤΑ τρομοκρατική οργάνωση, όπως η Βρετανία, έχουν υποστηρίξει τυραννικές κυβερνήσεις όπως του Φράνκο, των Ταλιμπάν, της Σαουδικής Αραβίας, του Πακιστάν, καθεστώτα που στηρίχθηκαν αποκλειστικώς στην βία.

Το ζήτημα της βίαιης δράσης σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους Έλληνες ως ζήτημα ηθικών αρχών, αλλά μόνο ως καθαρά τεχνικό ζήτημα. Το ερώτημα είναι αν και σε ποιά δεδομένη στιγμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βίαιη δράση παραλλήλως με την μη-βίαιη δράση. Πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν οι πιθανές απώλειες στον πληθυσμό, οι πιθανές απώλειες πολυτίμων στελεχών, πώς θα αποτραπούν οι προβοκατόρικες βίαιες ενέργειες του εχθρού, κλπ.  

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι για να τσακίσουμε τον νεο-βυζαντινό τύραννο, οι γενναίες ενέργειες δεν είναι αρκετές για να υπερνικήσουν τον φόβο των μαζών, ούτε την συνήθεια της υποταγής στον μονοθεϊστή δυνάστη. Χρειάζεται να προηγηθεί μακρά προπαγανδιστική εργασία δια της μη-βίαιης δράσης.

Οι Έλληνες στον Ιερό Αγώνα κατά των μονοθεϊστών κατακτητών πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν ότι ο κατακτητής προσπαθεί να αλλάξει την αντίληψη των υποδούλων σχετικά με τα συμφέροντά τους. Προσπαθεί να τους πείσει ότι το συμφέρον του αφέντη συμπίπτει με το συμφέρον του δούλου. Ο μονοθεϊστής κατακτητής προσπαθεί να πείσει τον υπόδουλο Έλληνα ότι σκοπός του πρέπει να είναι η υποταγή, την οποία βαπτίζει ενότητα. Προσπαθεί να τον πείσει να αποκηρύξει την βία, ώστε να παραμείνει άθικτο το μονοπώλιο της μονοθεϊστικής βίας.

Αυτή την βρώμικη δουλειά την αναλαμβάνουν κάποιοι «ελληνοκεντρικοί». Αγωνίζονται να αλλάξουν την αντίληψη για τα συμφέροντα των Ελλήνων. Διαδίδουν το προβοκατόρικο σόφισμα ότι ο Ελληνισμός δεν πρέπει να έχει εξουσιαστικές τάσεις όπως ο ιουδαιοχριστιανισμός, και ότι όλα τα μαζικά επαναστατικά κινήματα είναι έργο μασώνων, σιωνιστών κλπ, προσφέροντας έτσι πολύτιμες υπηρεσίες στον μονοθεϊστή κατακτητή αφοπλίζοντας ψυχολογικώς τους Έλληνες.

Για την νίκη στον Ιερό Αγώνα δεν αρκεί οι Έλληνες να έχουν εξουσιαστικές τάσεις, πρέπει και να καταπνίξουν τις εξουσιαστικές τάσεις του μονοθεϊστικού εχθρού. 

Οι Έλληνες, μέσω της δημιουργίας ψευδομονοθεϊστικών οργανώσεων και μονοθεϊστικής φρασεολογίας, πρέπει να πείσουν τους μονοθεϊστές ότι είναι αντιχριστιανικό να κατέχουν την εξουσία, ότι ο χριστιανισμός είναι αντιεξουσιαστικό κίνημα, ότι ο Τζεσουά δίδαξε την ταπεινότητα και τον αναχωρητισμό από την κοινωνία και ότι οι ευσεβείς ναζωραίοι πρέπει να τον μιμηθούν. Το αυτό ισχύει και για τους ισλαμιστές. Συγκρότηση ψευδο-ισλαμικών οργανώσεων που θα διδάσκουν ότι ο Αλλάχ απαιτεί ταπεινότητα, αναχωρητισμό, και αποχή από την πολιτική εξουσία. 

Οι Έλληνες πρέπει να αλλάξουν την αντίληψη που έχουν οι μονοθεϊστές για τα συμφέροντά τους. Δεν αρκεί να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες την ανάγκη για χρήση βίας κατά του νεοβυζαντινού κατακτητή, επιπλέον χρειάζεται να πείσουν τον μονοθεϊστή ότι είναι προς το συμφέρον του να μην χρησιμοποιεί βία εναντίον των Ελλήνων. Και παραπέρα, ότι θα πρέπει να δέχεται την Ελληνική βία αδιαμαρτύρητα.

Αλλά ούτε αυτά αρκούν για την νίκη. Για να νικήσουν οι Έλληνες σε αυτόν τον μακροχρόνιο Ιερό Πόλεμο επιβιώσεως, πρέπει να αποκτήσουν δημογραφική και βιολογική ανωτερότητα έναντι των μονοθεϊστών. Η ικανότητα να φέρνουμε στον κόσμο περισσότερα και καλύτερης ποιότητας παιδιά από αυτά των μονοθεϊστών, πρέπει να συμβαδίζει με αντίστοιχη απαγόρευση στον μονοθεϊστή εχθρό να αναπαράγεται και να φέρνει στον κόσμο υγιή τέκνα.

Η Ελληνική στρατηγική για την εξουσία έχει παγκόσμιο πεδίο δράσεως, παγκόσμιες βλέψεις. Δεν αγωνιζόμαστε για την κατάλυση της μονοθεϊστικής τυραννίας μόνο στο ρωμαίικο κρατίδιο. Αγωνιζόμαστε για την παγκόσμια κατάλυση της μονοθεϊστικής τυραννίας, σε όσες χώρες υποφέρουν από το μονοθεϊστικό τυραννικό πέλμα.

Δεν γίνεται να νικήσουμε στον Ιερό Πόλεμο χωρίς παγκόσμια στρατηγική. Η τύχη της Ελλάδος διακυβεύεται παντού, σε κάθε ήπειρο σε κάθε ωκεανό. Η ασφάλεια της Ελλάδος δεν διακυβεύεται στα στενά εδαφικά της όρια. Ο τοπικιστική αντίληψη του Ιερού Αγώνος είναι επικίνδυνο χαρακτηριστικό. Το τί κάνουν οι μονοθεϊστικές αιρέσεις στην Κίνα, στις ΗΠΑ, στην Ρωσσία, στην Ινδία, αφορά άμεσα την Ελληνική στρατηγική ασφάλεια.

Η δημιουργία επαναστατικών κινημάτων κατά του μονοθεϊσμού  δεν είναι ερασιτεχνική υπόθεση. Χρειάζεται στρατολόγηση επαγγελματικών στελεχών που θα διδάσκουν σε Ελληνικές σχολές τους νέους επαναστάτες. Αν οι Έλληνες δεν αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους, γιατί να τους τον παραχωρήσουν από μόνοι τους οι μονοθεϊστές;

Αφού αναλύσαμε τις ιδεολογικές, πολιτιστικές, στρατηγικές και οργανωτικές ελλείψεις των νέων Ελληνικών πολιτικών ομάδων ώστε να τις βοηθήσουμε να καταλάβουν την πολιτική εξουσία, πρέπει να τις προφυλάξουμε και από την ψυχοπαθολογία της ήττας που αναφύεται σε ωρισμένους «ελληνοκεντρικούς» κύκλους.

Είναι λογικό και αναμενόμενο το ότι αρκετοί Έλληνες ευρισκόμενοι επί αιώνες κάτω από την μονοθεϊστική τυραννία είτε δεν κατανοούν την ανάγκη για στρατηγικό σχεδιασμό, είτε δεν είναι συνηθισμένοι να σκέπτωνται στρατηγικά, είτε δεν έχουν εκπαιδευτεί να σκέπτωνται στρατηγικά. 

Οπότε καταφεύγουν στους ψυχολογικούς μηχανισμούς της απωθήσεως και της εκλογικεύσεως. Δηλώνουν ότι είναι υπέρ της συνυπάρξεως και του διαλόγου. 

Αυτές οι δηλώσεις είναι υποσυνείδητοι ψυχολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί που τους έχουν ανάγκη κάποιοι «ελληνοκεντρικοί» κύκλοι ώστε να παρακάμψουν την οδυνηρή πραγματικότητα και την ανάγκη για ψύχραιμη στρατηγική ανάλυση. 

Με φληναφήματα περί διαλόγου, δεν λύνεται το πρόβλημα της μονοθεϊστικής τυραννίας. Απλώς απαλύνεται το ψυχολογικό τραύμα της οδυνηρής πραγματικότητος. 

Κάποιοι Έλληνες φαντάζονται ότι τώρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ουτοπία για ένα «ειρηνικό παγκόσμιο χωριό», όλα θα είναι μέλι-γάλα, όλες οι διαφορές θα επιλύωνται ειρηνικώς. Και ότι το εμπόριο και ο διάλογος θα αντικαταστήσουν τον πόλεμο. Πρόκειται για όνειρα θερινής νυκτός. Αυτές οι κοινοτοπίες ικανοποιούν ψυχολογικές ανάγκες. 

Επιτρέπουν στους «ελληνοκεντρικούς» να κρύπτουν την πνευματική τους αδυναμία πίσω από ωραίες λέξεις. Αυταπατώνται. Νομίζουν ότι μπορούν να συρρικνώσουν την πολιτική σε διαχείριση και διάλογο, ώστε να αποτινάξουν από τους ώμους τους την ευθύνη για δύσκολες αποφάσεις.

Η ερωτοτροπία των «ελληνοκεντρικών» με φληναφήματα περί διαλόγου και συνυπάρξεως, εξυπηρετεί την πιό σημαντική ψυχολογική τους ανάγκη: το να μην έχουν το βάρος των ιστορικών ευθυνών για το μέλλον του Ελληνισμού. 

Οι «ελληνοκεντρικοί» ξέρουν ότι όποιος μιλά με γενικολογίες και αοριστολογίες, δεν θα θεωρηθεί από τις μελλοντικές γενεές Ελλήνων υπεύθυνος για πράξεις ή παραλείψεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι για να μην σε κρίνει η Ιστορία, το καλύτερο πράγμα είναι να μην παίρνεις δύσκολες αποφάσεις. Το ξέρουν καλά αυτό οι «ελληνοκεντρικοί».

Αν και όποτε οι «ελληνοκεντρικοί» επιχειρηματολογούν σε ζητήματα στρατηγικής, διαπράττουν το τραγικό λάθος να προεξοφλούν την θετική έκβαση των διεθνών εξελίξεων, που είτε δεν είναι βέβαιες είτε επιφυλάσσουν πολλά απρόοπτα. Για παράδειγμα στηρίζονται στην ανθρωπιστική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις ΗΠΑ, αλλά σε αυτές τις χώρες οι μονοθεϊστικές αιρέσεις δίνουν φοβερή μάχη για επικράτηση με απόντες τους «ελληνοκεντρικούς». 

Οι «ελληνοκεντρικοί» συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν δυνατόν να αντιστραφούν οι τάσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ. Όταν προεξοφλούνται αισιόδοξα οι γενικώτερες εξελίξεις, τότε οι στρατηγικές συζητήσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν σε βάθος.

Γι’ αυτό αρκετοί «ελληνοκεντρικοί» εκφράζουν την αντιπάθειά τους απέναντι σε θέματα που αναλύσαμε σε αυτό το άρθρο, ιδίως όταν υπεισέρχονται στρατιωτικά θέματα και πολεμικά ενδεχόμενα. 

Νομίζουν ότι θα λυθούν όλα τα προβλήματα μόνο και μόνο επειδή παπαγαλίζουν συνθήματα υπέρ της ανοχής και της ποικιλομορφίας και κατά της μισαλλοδοξίας. Ο στρουθοκαμηλισμός τους δεν τους επιτρέπει να αναλύσουν σε στρατηγικό επίπεδο την επερχόμενη ιδεολογική, θρησκευτική και πολιτιστική σύγκρουση μεταξύ Ελληνισμού και ισλαμισμού.

Οι Έλληνες πρέπει να υπογράψουν στρατηγικές αμυντικές συμφωνίες με ισχυρά πολυθεϊστικά κράτη όπως η Ινδία που αυτή την στιγμή υφίσταται ένοπλο αγώνα από μονοθεϊστικές αιρέσεις. 

Επιπλέον μέσα στις Ελληνικές οργανώσεις πρέπει να γίνουν στρατηγικές αναλύσεις για το πώς πρέπει να αντεπιτεθεί ο Ελληνισμός στα αιματηρά πολιτιστικά πλήγματα που δέχεται. Είναι βέβαιον ότι ο Ελληνισμός θα χρειαστεί να καταφύγει σε προληπτικές επιθέσεις και μονόπλευρη δράση κατά των πολιτιστικών εχθρών του. 

Ο ισλαμισμός δεν θα μας κηρύξει ανοικτά τον πόλεμο, μας τον έχει ήδη κηρύξει σιωπηρά. Αν οι Έλληνες εξαπατηθούν από τις ειρηνιστικές πομφόλυγες των «ελληνοκεντρικών», θα υποστούν νέο ολοκαύτωμα και νέα γενοκτονία από τους ισλαμιστές.     

Κάθε Ελληνική στρατηγική που περιορίζεται σε ένα σχεδιασμό με βάση μία προδιαγεγραμμένη θετική εξέλιξη στο διεθνές γίγνεσθαι, είναι καταδικασμένη σε ήττα. 

Στρατηγικός σχεδιασμός σημαίνει λαμβάνω υπ’ όψιν όλα τα ενδεχόμενα, σκέπτομαι τα πιό απίθανα σενάρια για το τί κακό μπορεί να μου κάνει ο εχθρός. Στρατηγική ανάλυση σημαίνει κάλυψη όλων των ενδεχομένων, των περισσότερο και των λιγότερο ευχάριστων.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο να αλλάξει η νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να επιβληθεί υποχρεωτική μονοθεϊστική θρησκευτική κατήχηση και να τεθούν εκτός νόμου όλες οι πολυθεϊστικές θρησκείες. 

Αυτό το σενάριο θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μετά από πχ 15 χρόνια, εξ αιτίας των δημογραφικών αλλαγών που συμβαίνουν στην ΕΕ. Πολλοί μονοθεϊστές λαθρομετανάστες έρχονται από την Αφρική και την Μέση Ανατολή. Με στήριγμα την δημογραφική πλειοψηφία, μπορεί να ζητήσουν να καταργηθεί η ανεκτική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής  Ενώσεως.

Αυτό το ενδεχόμενο δεν το λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι «ελληνοκεντρικοί» ονειροπόλοι που είναι ερωτευμένοι με τον διάλογο, την συνύπαρξη, και την ποικιλομορφία.

Οι «ελληνοκεντρικοί» θα ωφελούσαν τον Ελληνισμό αν εμιμούντο τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι στρατηγικές συζητήσεις στις ΗΠΑ, στην Κίνα, και στην Ρωσσία. 

Σε αυτές τις χώρες τα πάντα, ακόμη και τα πιο απίθανα σενάρια πολέμου γίνονται αντικείμενο εξετάσεως. Το κύριο μέλημα των στρατηγικών αναλυτών δεν είναι να εκφράζουν ευχολόγια ειρήνης και διαλόγου. Η ευθύνη τους είναι να καλύπτουν όλα τα πολεμικά ενδεχόμενα. Ό,τι ακριβώς αποφεύγουν οι «ελληνοκεντρικοί». Με ιδεολογήματα περί διαλόγου και συνυπάρξεως δεν αποτρέπουν το ενδεχόμενο στο μέλλον να μας σφάξουν οι μονοθεϊστές.

Για τους «ελληνοκεντρικούς» δεν πρέπει καν να υπάρχουν πιθανά σενάρια πολέμου. Και κρατούν αυτή την απαράδεκτη στάση την στιγμή που οι ισλαμιστές μιλάνε ανοικτά για επιβολή παγκόσμιας ισλαμικής δικτατορίας δια βιαίων μέσων.  

Είναι αδήριτη ανάγκη να απομακρυνθούν και να απομονωθούν αυτά τα επικίνδυνα «ελληνοκεντρικά» στοιχεία, εάν και όταν εμφανίζονται μέσα στους νέους Ελληνικούς πολιτικούς σχηματισμούς.

Οι Έλληνες για να πάρουν την πολιτική εξουσία οφείλουν να μεριμνούν όχι μόνο για την πολιτική τους εκπροσώπηση, αλλά και για την δημογραφική, την οικονομική, προπαγανδιστική, πολιτιστική, εκπαιδευτική, ιδεολογική, θρησκευτική, στρατιωτική τους παρουσία στην κοινωνία. Χωρίς αυτές τις άμυνες η πολιτική εκπροσώπηση δεν αρκεί για την επιβίωσή τους.