Η κατάργηση της δημοκρατίας στην πράξη αλλάζει τα δεδομένα 300 ετών στον δυτικό κόσμο

Παρά τις υστερικές κραυγές του μνημονιακού τόξου κατά των άκρων που απειλούν την δημοκρατία, οι μελέτες κορυφαίων δεξαμενών σκέψεως του εξωτερικού εδώ και αρκετά χρόνια μιλούν για επιστροφή στην προ-δημοκρατική εποχή.

Μιλούν για μία νεο-φεουδαρχία. Στην φεουδαρχία υπήρχαν νομοθετημένα προνόμια, καθώς και επίσημη νομική ανισότητα μεταξύ πολιτών.

Υπάρχουν σήμερα τρία ισχυρά ρεύματα στην Ευρώπη τα οποία καταλύουν την δημοκρατία στην πράξη, επί καθημερινής βάσεως. Κανένα εξ αυτών δεν είναι εθνικιστικό ή φασιστικό.

Το πρώτο ρεύμα είναι η τραπεζοκρατία. Ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που έχει αποκτήσει ισολογισμούς μεγαλύτερους από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Επιβάλλει πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις αγνοώντας τους λαούς.

Το δεύτερο ρεύμα είναι η Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Δεξαμενές σκέψεως, λόμπις, γραφειοκράτες, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παρά το ότι ομνύουν πίστη στην δημοκρατία, στην πράξη υποτάσσονται δουλικώς στις εντολές μία μικρής κάστας γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες. Το συγκεκριμένο ρεύμα απεχθάνεται την λαϊκή κυριαρχία, απεχθάνεται την δημόσια διαβούλευση, απεχθάνεται τα δημοψηφίσματα, απεχθάνεται τις εκλογικές αναμετρήσεις.

Το τρίτο ρεύμα είναι οντολογικό και δεν είναι καινούριο. Πρόκειται για την βίαιη επανείσοδο του Ισλάμ στην Ευρώπη. Το Ισλάμ από οντολογικής απόψεως επαναφέρει τις πολιτειακές απόψεις του χριστιανισμού περί "Ελέω Θεού Μονάρχη". Η Ευρώπη διεξήγαγε αιματηρές επαναστάσεις για να καταργηθούν οι ελέω θεού μοναρχίες, αλλά με τα ανοικτά σύνορα και την λαθρομετανάστευση, επανέρχεται ραγδαίως η συγκεκριμένη οντολογική άποψη η οποία συγχρόνως είναι και πολιτειακή άποψη (ισλαμικό χαλιφάτο).

Αυτά τα τρία ρεύματα, λειτουργούν ανεξαρτήτως αλλά συντείνουν στην απονομιμοποίηση της δημοκρατίας.

Διαπιστώνουμε ότι η απειλή καταλύσεως της δημοκρατίας σήμερα δεν προέρχεται από φασιστικά κόμματα, αλλά κυρίως από εξωπολιτικά κέντρα. Διατηρείται μία επίφαση δημοκρατίας αλλά ουσιαστικώς έχει καταργηθεί πλήρως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε όλη την Ευρώπη.

Για τους Αριστοκράτες η κατάλυση της δημοκρατίας με την σημερινή της μορφή ήταν κάτι αναμενόμενο, αλλά όχι λυπηρόν. Η δυτική παγκοσμιοποίηση η οποία είχε ως αιχμή του δόρατος δημοκρατικά συνθήματα, κατέληξε να είναι ο δούρειος ίππος της καταλύσεως της δημοκρατίας. 

Δημιουργήθηκαν πολλαπλά υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων στο όνομα της συνεργασίας των λαών και της επιλύσεως των διεθνών προβλημάτων, τα οποία λειτούργησαν ως νεκροθάφτες της αστικής δημοκρατίας.

Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, και αριστεροί ευρωπαϊστές ομνύουν πίστη στον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό ωρυόμενοι ότι υπερασπίζουν την δημοκρατία από τους ακραίους φασίστες. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία για ένα αντι-δημοκρατικό κίνημα. Να καταργεί την δημοκρατία στην πράξη, και να στρατολογεί εκατομμύρια ηλιθίων που να υποστηρίζουν την κατάλυση της δημοκρατίας με δημοκρατικά συνθήματα.

Η δημοκρατία μπορεί να καταλυθεί με πολλούς τρόπους, ακόμη και με "δημοκρατικά συνθήματα". Οι Αριστοκράτες πρέπει να μελετήσουν επισταμένως τις τεχνικές των τραπεζιτών, των γραφειοκρατών, και των ισλαμιστών διοτι ως κίνημα θα συγκρουστεί με αυτά τα τρία ρεύματα.

Η κατάλυση της δημοκρατίας στην πράξη αποτελεί την απάντηση των ευρωπαϊκών ελίτ στα δημοκρατικά ιδεολογικά ρεύματα των τελευταίων 300 ετών.

Οι νέες ευρωπαϊκές ελίτ ως ολιγαρχικές και αντιδημοκρατικές έχουν εκθεμελιώσει 300 χρόνια δημοκρατικών αγώνων, χωρίς να χυθεί ούτε μία σταγόνα αίμα. Ένα επίτευγμα που αξίζει ενδελεχούς μελέτης. Ό,τι δεν κατάφερε το ναζιστικό και το σοβιετικό καθεστώς, το καταφέρνουν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές και αμερικανικές ελίτ.

Europa delenda est (Η Ευρώπη πρέπει να καταστραφεί)