Η απελευθερωτική και κοινωνιστική πρόταση λύσης του Κυπριακού

Για να κατατεθεί νέα πρόταση λύσης του Κυπριακού, πρέπει να το θέλει και ο λαός.

Διαφορετικά θα συνεχίσει αυτή η κατάσταση η οποία περιγράφεται ως πορεία προς την Διζωνική Συνομοσπονδία και ταυτόχρονα αναγνωρίζεται και αναβαθμίζεται εμπράγματα το κατοχικό μόρφωμα μέσα από υποχωρήσεις και παραχωρήσεις που ο λαός κάνει ότι δεν τις καταλαβαίνει, ακόμα και αν αναλυθούν με την πιο επιστημονική ή εκλαϊκευτική μέθοδο.

Βέβαια αυτό που δεν καταλαβαίνει ο λαός πριν την καταιγίδα, θα το καταλάβει όταν η καταιγίδα θα τον κτυπά στο κεφάλι.

Αυτή η πορεία θα φτάσει πολύ σύντομα , υπό την πίεση μάλιστα των συμφερόντων περί των υδρογονανθράκων , σε ένα δίστρατο που είτε θα κατευθυνθεί προς την συνομοσπονδία είτε προς εμπορικές συμφωνίες μεταξύ δύο κρατικών μορφωμάτων που θα αναιρούν στην πράξη κάθε αρχή κυριαρχίας κρατικής και λαϊκής.

Η πρόταση την οποία κατέθεσα δημόσια είναι η πρόταση μετάβασης σε κοινωνιοκρατικό κράτος που θα εδράζεται σε αρχές όπως:

Η ισότητα μεταξύ των πολιτών (και όχι των πολιτισμικών κοινοτήτων).

Το δίκαιο της λαϊκής αυτοθέσμισης που θα οδηγήσει σε ένα λαϊκό κοινωνιστικό σύνταγμα .

Το δίκαιο της αυτοδιάθεσης που ισούται με την πραγματική ανεξαρτησία και όχι την κατ’ όνομα ανεξαρτησία της Ζυριχικής δημοκρατίας.

Το κοσμικό κράτος που είναι αλληλένδετο με μια φυσιοκεντρική παιδεία που απωθεί τις θρησκευτικές εξουσίες και αντιπαλότητες από τον δημόσιο βίο.

Την κρατική τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων.

Την θέσμιση των λαϊκών συνελεύσεων των τοπικών και εργασιακών κοινοτήτων.

Την αποκέντρωση της νομοθετικής εξουσίας σε επίπεδο επαρχίας με την συμμετοχή ανακλητών αντιπροσώπων των τοπικο-εργασιακών κοινοτήτων.

Την αδιάκοπη συμμετοχή της γνώσης και των θεσμών αυτής στην εκτελεστική εξουσία που θα αποτελεί την τέταρτη εποπτική εξουσία.

Την κοινωνικοποίηση του συσσωρευμένου ιδωτικο-εκκλησιαστικού πλούτου που συσσωρεύθηκε σε συνθήκες ταξικής ή κατοχικής εύνοιας.

Το πέρασμα των μέσων ενημέρωσης στις επαρχιακές συνελεύσεις καθώς και άλλες προτάσεις που εδράζονται επί αυτών , όπως η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των βρετανικών βάσεων, η αποχώρηση όλων των εποίκων και εν τέλει η επέκταση της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στην κατεχόμενη επικράτεια της που σημαίνει και την επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους.

Το νόημα κατάθεσης της νέας πρότασης είναι ότι δεν παραχωρούμε ούτε ένα σβώλο χώμα στους κατακτητές και ότι δηλώνουμε διεθνώς πως υψώνουμε πάνω από όλα το δικαίωμα της ένοπλης διεκδίκησης της κατεχόμενης πατρίδας που θα έχει σοβαρές συνέπειες και προς τους “τουρκοκύπριους” εάν συνεχίσουν να είναι όργανα του τουρκικού επεκτατισμού και της κατοχής.

Η αντίσταση και ανακοπή της πορείας που οδηγεί στο δίστρατο που ανέφερα , είναι αλληλένδετη με κατάθεση νέας πρότασης. Χωρίς νέα πρόταση και σθεναρή υπεράσπιση της πρώτα κατά της επίθεσης των προδοτών η ελπίδα σωτηρίας της Κύπρου χάνεται για πάντα.

Χωρίς την κατάθεση νέας πρότασης που να ανατρέπει την πορεία προς την ΔΔΟ και την διχοτόμηση , το διεθνές περιβάλλον θα προχωρήσει άμεσα στην εμπράγματη αναγνώριση δύο κρατών στην Κύπρο και θα πιέσει προς ένα συνεταιριστικό σύστημα μέσω εμπορικών συμφωνιών.

Όσοι νομίζουν πως μια απόρριψη του επερχόμενου σχεδίου σε τυχών δημοψήφισμα θα λύσει τα προβλήματα, απλά πλανώνται.

Λουκάς Σταύρου