Ο χριστιανικός γραικυλισμός δεν επιτρέπεται να ταυτίζεται με τους εθνικούς πόθους

Αρκετές φορές κάποιοι εθνικιστές διαμαρτύρονται για την πολιτική απομόνωση και τον αρνητισμό με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Λίγοι όμως προβαίνουν σε αυτοκριτική.

Τον 19ο αιώνα με βάση το χριστιανικό ημερολόγιο, ο εθνικισμός και η δημοκρατία συνέπλεαν σε έναν διμέτωπο αγώνα κατά των αυτοκρατοριών και κατά των μοναρχιών. Οι εθνικιστές επιζητούσαν την εθνική ανεξαρτησία, οι δημοκράτες την ανατροπή της μοναρχίας.

Μέσα στην τύρβη των εθνικολαϊκών αγώνων του 19ου αιώνος, αυτά τα δύο ρεύματα σκέψεως αλληλεπίδρασαν και άφησαν την σφραγίδα τους στην ιστορία. 

Τον 20ο χριστιανικό αιώνα, αλλάζει η κατάσταση. Ο εθνικισμός λόγω ιστορικών συγκυριών δεν συνδέεται απλώς, κυριολεκτικώς ταυτίζεται με την δικτατορία. Το ιταλικό και το γερμανικό πολιτικό παράδειγμα, δίνει την αφορμή στους δημοκράτες να απορρίψουν τον εθνικισμό και να διαρρήξουν την σχέση τους με το αγωνιστικό τους παρελθόν.

Στον 21ο αιώνα χριστιανικό αιώνα, τα πράγματα χειροτερεύουν. Στην Ελλάδα ο εθνικισμός τείνει να ταυτιστεί με μία ελέω θεού μοναρχία, το Βυζάντιο, όπου έλαβε χώρα το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα του Ελληνισμού.

Όσο μεγαλύτερη ήταν η εθνική καταστροφή, τόσο επιχαίρουν οι περισσότεροι ανελλήνιστοι εθνικιστές και την ανακηρύσσουν ως την λαμπροτέρα περίοδο του Ελληνισμού.

Οι αυτοκρατορίες είναι φύσει και θέσει ολετήρες των εθνών. Προσπαθούν να ομογενοποιήσουν διαφορετικούς λαούς, διαφορετικά έθνη, και διαφορετικούς πολιτισμούς. Τις περισσότερες φορές δια της βίας.

Συνεπώς οι εθνικιστές στην Ελλάδα θα έπρεπε να αρνούνται την αυτοκρατορία ως πολιτικό υπόδειγμα, διότι εξ ορισμού καταστρέφει το οιοδήποτε έθνος. Αντ' αυτού, ακούν τις ανοησίες που εκστομίζει ο Κ. Πλεύρης και άλλοι διαστρεβλωτές της ιστορίας.

Αν οι Έλληνες εθνικιστές ήταν υπόδουλοι σε μία αυτοκρατορία πχ την αυστρο-ουγγρική ή την οθωμανική, προφανώς θα ήθελαν την διάλυσή της. Τώρα όμως κάποιοι επιζητούν την αναστύλωση μίας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, η οποία ήταν μισελληνική μέχρι το μεδούλι, μέχρι την τελευταία ημέρα της πτώσεώς της, και συγχρόνως προτάσσουν το υπόδειγμα του ελέω θεού αυτοκράτορος.

Αρκετοί εθνικιστές αδιαφορούν για το ιστορικό γεγονός ότι οι αυτοκρατορίες καταστρέφουν την εθνική ομογένεια. Αντιθέτως κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να διαλύσουν τις εθνικές ταυτότητες και να δημιουργήσουν μία αντεθνική αυτοκρατορική ταυτότητα για το άτομο.

Δεν υπάρχει τίποτε πιό κωμικοτραγικό από το να ακούμε τον Κωνσταντίνο Πλεύρη να καταφέρεται κατά της Αριστεράς επειδή υποστηρίζει τους λαθρομετανάστες, και την ίδια στιγμή το δικό του συνάφι να εκθειάζει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, οι οποίοι βάσει σχεδίου εγκαθιστούσαν αλλοφύλους σε Ελληνικά εδάφη για να αλλάξουν τον δημογραφικό χάρτη του Ελληνισμού.

Το να αποδείξεις ότι η εθνομηδενιστική Αριστερά είναι εθνομηδενιστική, δεν αποτελεί σοβαρό κατόρθωμα. Το ομολογεί μόνη της.

Το δύσκολο είναι να αντιληφθείς ότι όποιος μιλά υπέρ του Έθνους, δεν σημαίνει ότι όντως λειτουργεί υπέρ του Ελληνικού Έθνους.

Σύμφωνα με το απλοϊκό και συνάμα σχιζοφρενικό ιστορικό σχήμα αρκετών εθνικιστών επηρεασμένων από τις ιστορικές διαστρεβλώσεις ατόμων τύπου Πλεύρη, Παπαρρηγοπούλου, Ζαμπέλιου, κ.α., η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν Ελληνική, προφανώς διότι όσοι ασπάζονται αυτή την παράλογη άποψη είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Και ενώ αυτή η άποψη είναι εξόχως προδοτική, οι προπαγανδιστές της αποκαλούν προδότες όσους αρνούνται την παράλογη αντίληψή τους για την Ελληνική Ιστορία.

Πώς όμως θα φαινόταν στους συγκεκριμένους εθνικιστές αν κάποιος Έλλην μουσουλμάνος αποκαλούσε την Οθωμανική αυτοκρατορία, λαμπρή περίοδο του Ελληνισμού, και ζητούσε να γίνουν οι ανδριάντες των Σουλτάνων στην Αθήνα;

Πώς θα φαινόταν στους συγκεκριμένους εθνικιστές αν κάποιος Έλλην στο θρήσκευμα αποκαλούσε την Ρωμαϊκή πολυθεϊστική αυτοκρατορία, λαμπρή περίοδο του Ελληνισμού, και ζητούσε να γίνουν οι ανδριάντες των Ρωμαίων πολυθεϊστών αυτοκρατόρων στην Αθήνα;

Πώς θα φαινόταν στους συγκεκριμένους εθνικιστές αν κάποιος Έλλην καθολικός αποκαλούσε την Φραγκοκρατία, λαμπρή περίοδο του Ελληνισμού, και ζητούσε να γίνουν οι ανδριάντες των Δόγηδων στην Αθήνα;

Σύμφωνα με το ερμηνευτικό σχήμα όσων εθνικιστών έχουν επηρεαστεί από τα ιστορικά ψεύδη του Κωνσταντίνου Πλεύρη, από το -146 μέχρι το +325 είμαστε υπόδουλοι στους Ρωμαίους πολυθεϊστές. Από το +325 μέχρι το 1453 είμαστε ελεύθεροι και έχουμε δική μας αυτοκρατορία. Και από το 1453 μέχρι το 1821 είμαστε υπόδουλοι στους Οθωμανούς. Προφανώς για τους συγκεκριμένους εθνικιστές, το θρήσκευμα του κατακτητού και αν το έχουμε ασπαστεί, καθορίζει το αν είμαστε υπόδουλοι ή ελεύθεροι.

Με αυτό το σαθρό ιστορικό υπόβαθρο οι ανελλήνιστοι εθνικιστές έχουν την απαίτηση να δηλώνουν εκφραστές των εθνικών πόθων, ενώ πρόκειται για την αποθέωση του χριστιανικού γκραικυλισμού.