Τα εναλλακτικά πολιτεύματα αμφισβητούν την δημοκρατία

Το πρόβλημα κυβερνήσεως ενός λαού από τους λίγους ή τους πολλούς, εδώ και αιώνες τίθεται σε λάθος βάση.

Αν κυβερνά μία ελίτ από καλούς ηγέτες, δεν υπάρχει εξασφάλιση ότι στην εξουσία θα ανέρχωνται μονίμως καλοί ηγέτες. Η ποιότης της ηγεσίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Από την άλλη μεριά, όσοι υποστηρίζουν κυβερνητικές λύσεις προερχόμενες από την λαϊκή πλειοψηφία, αδιαφορούν για τον μέσο όρο αντιλήψεως και νοημοσύνης ενός λαού. Είναι πολύ εύκολο ένα δημοκρατικό σύστημα να καταλήξει σε δικτατορία των ηλιθίων.

Ούτε οι λίγοι, ούτε οι πολλοί κυβερνώντες είναι εξ ορισμού καλοί ή κακοί.

Ο σωστός τρόπος προσεγγίσεως είναι να αναλύουμε το αξιακό σύστημα που επικρατεί σε μία κοινωνία, τις θεμελιώδεις αρχές, τις βασικές αντιλήψεις για την φύση, τον κόσμο, την ψυχή, το σώμα, την θρησκεία, την φυλή, το έθνος, την ιστορική εξέλιξη, την οικονομία.

Κάθε κυβέρνηση, είτε των πολλών είτε των λίγων, διαθέτει ένα σύστημα επιβραβεύσεως ή τιμωρίας συγκεκριμένων συμπεριφορών. Από εκεί μπορούμε να εξάγουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα για το αν ένα πολιτικό σύστημα είναι καλύτερο από ένα άλλο.

Πολλές φορές δεν είναι αρκετό να εντοπίζουμε τον αριθμό των βιαίων θανάτων για να συμπεράνουμε ότι ένα καθεστώς είναι κακό για τον λαό. Αν συγκρίνουμε επιδερμικώς το καθεστώς των Ερυθρών Χμέρ με ένα δυτικό δημοκρατικό καθεστώς, εύκολα καταλήγουμε ότι τα εκατομμύρια θυμάτων από τους Ερυθρούς Χμερ γέρνουν την πλάστιγγα υπέρ της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Αν όμως συνυπολογίσουμε τα εκατομμύρια που θανατώνονται δια των αμβλώσεων στις δυτικές κοινωνίες, και τα εκατομμύρια μέλη ενός έθνους που χάνονται λόγω φυλετικής επιμειξίας και αφομοιώσεως, τότε η σύγκριση είναι πιό δύσκολη.

Το κριτήριο του ποιός πρέπει να κυβερνά, οι πολλοί ή οι λίγοι, είναι τελείως άσχετο με την ποιότητα της διοικήσεως. Εξυπηρετεί όσους πάσχουν από εμμονές. Απαιτείται βαθύτερη ιστορική ανάλυση για να βαθμολογήσουμε ένα διοικητικό σύστημα.

Σήμερα οι δημοκρατίες ανά τον κόσμο αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό από εναλλακτικά καθεστώτα, είτε ολιγαρχίες, είτε αυτοκρατορίες, είτε θεοκρατίες, είτε δικτατορίες, είτε υβριδικά καθεστώτα που συνδυάζουν αριστοκρατικά και κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά. Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικοί επιστήμονες διαπιστώνουν μία παγκόσμια τάση για την επαναφορά μη-δημοκρατικών καθεστώτων.