Αναζωογόνηση ή παρακμή του Ελληνισμού; Από εμάς εξαρτάται

Στο κλασσικό τρίγωνο ιστορικών περιόδων «άνοδος-κλίμαξ-πτώση» ενός πολιτισμού ή ενός έθνους, πάντα θα υφίσταται ανταγωνισμός μεταξύ εκφυλιστικών και αναζωογονητικών δυνάμεων.

Εάν οι αναζωογονητικές δυνάμεις του Ελληνισμού επικρατήσουν έναντι των εκφυλιστικών, τότε θα προσθέσουμε μία νέα περίοδο αναγεννήσεως του Ελληνισμού, και θα συνεχιστεί η ύπαρξή μας. Άλλως θα έχουμε την τύχη των εκατοντάδων πολιτισμών, εθνών, θρησκειών, κρατών, γλωσσών, φυλών, που σήμερα κατοικούν πιά μόνον στα μουσεία.

Για να επιβιώσουμε πρέπει να μελετήσουμε εμβριθώς την σχετική βιβλιογραφία για την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, για την άνοδο και την πτώση των πολιτισμών, για την άνοδο και την πτώση των εθνών. Ο Ελληνισμός πρέπει να αποκτήσει μόνιμους μηχανισμούς αυτοάμυνας έναντι της παρακμής και του εκφυλισμού.

Βασικά στοιχεία επιβιώσεως της κοινωνίας μας είναι το κοινό πεπρωμένο, το κοινό συμφέρον, η κοινή ευθύνη, το κοινό αξιακό σύστημα, το κοινό αίμα, το κοινό έθος, η κοινή κοσμοαντίληψη, οι κοινοί πρόγονοι, η κοινή γλώσσα, οι κοινοί μύθοι, η κοινή ιστορική κληρονομιά. 

Για να υπάρξει Ελληνική Συνέχεια, επί καθημερινής βάσεως πρέπει να σφυρηλατούμε όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία προκειμένου να έχουμε κοινή συνείδηση.

Όταν κάποιο από τα προαναφερθένται στοιχεία απαλειφθεί ή αποδυναμωθεί, ενεργοποιείται ένας νέος φαύλος κύκλος παρακμής του Ελληνισμού. Αν αποδυναμωθούν περισσότερα του ενός στοιχεία, τότε ο απεγκλωβισμός από τον φαύλο κύκλο, καθίσταται δύσκολος, και για να αποφευχθεί ο αφανισμός του έθνους ή του πολιτισμού θα χρειαστούν αιματηροί αγώνες.

Σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα. Όσοι Έλληνες ασχολούνται αποκλειστικώς με το ποιόν των βουλευτών, με το πόσο υψηλό είναι το εξωτερικό χρέος, με το πόσους λαθρομετανάστες έχουμε στην Χώρα μας, ή με το αν θα μας επιτεθεί η Τουρκία, κλπ, δεν πρόκειται να κατανοήσουν τις μεγάλες ιστορικές δυνάμεις που συντελούν στην άνοδο ή την πτώση των εθνών και των πολιτισμών.

Τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της Ελλάδος είναι τα συμπτώματα και όχι τα αίτια της παρακμής.  

Όταν αρχίσουμε να καταγράφουμε τις μακροπρόθεσμες κοινωνικές τάσεις που επικρατούν στην Ελληνική κοινωνία, όταν αρχίσουμε να μελετούμε ενδελεχώς τα αίτια καταστροφής άλλων εθνών και πολιτισμών και μάθουμε από τα λάθη τους, όταν αρχίσουμε να προπαγανδίζουμε ένα κοινό πεπρωμένο, ένα κοινό αξιακό σύστημα, ένα κοινό παρελθόν, τότε θα έχουμε αρχίσει την πρώτη φάση ενός ενάρετου αναζωογονητικού κύκλου.

Αλλά αυτό το σπουδαίο έργο δεν είναι δουλειά ενός ατόμου. Πρέπει να αποτελεί συλλογικό καθήκον όλων των συνειδητών Ελλήνων.