Με περισσή υποκρισία οι ελληνόφωνοι χριστιανοί θρηνούν και μελαγχολούν για τις αλλαγές που επιβάλλονται στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Είναι αναμενομένη η υποκρισία τους διότι θέλουν να αποκρύψουν τις δικές τους πλαστογραφήσεις στα Ελληνικά βιβλία Ιστορίας, τα οποία έχουν παραχαράξει για να εξωραΐσουν την χριστιανική κατοχή επί του Ελληνικού Έθνους.
Καθημερινώς οι Έλληνες λόγιοι διεξάγουν σκληρό πνευματικό αγώνα για να αποκαθάρουν όλα τα βιβλία Ελληνικής Ιστορίας από τις παραχαράξεις όλων των κατακτητών: ρωμαίων, βυζαντινών, φράγκων, οθωμανών. Όλοι οι κατακτητές πλαστογράφησαν την Ελληνική Ιστορία.
Όποιος μελετήσει τα βιβλία ιστορίας που η ανθελληνική προπαγάνδα διοχετεύει στους Έλληνες, θα διαπιστώσει ότι αναπαράγουν μία συγκεκριμένη δομή σκέψεως. Μία συγκεκριμένη οπτική γωνία της Ιστορίας, άκρως μισελληνική. Ο εχθρός για να καταστρέψει την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων και για να τους υποβάλλει την ηττοπάθεια έχει περάσει τα εξής ψεύδη στα βιβλία της Ιστορίας:
1. Γράφεται συνεχώς στα πλαστογραφημένα βιβλία ιστορίας ότι δήθεν υπάρχει έμφυτη διχόνοια στους Έλληνες, ότι δήθεν αυτή η κατάσταση είναι πανάρχαια, ότι δήθεν είναι το μεγάλο ελάττωμα της Ελληνικής Φυλής, ότι δήθεν η αρχομανία κατέστρεψε την Ελλάδα.
Αυτό το ιδεολόγημα επαναλαμβάνεται συνεχώς από τους χριστιανούς ιστορικούς, και δυστυχώς από ωρισμένους Έλληνες που δεν βλέπουν την παγίδα, και αναπαράγουν αυτό το μισελληνικό ιδεολόγημα.
Δεν ξέρουν να διακρίνουν την προπαγάνδα υποβολής από την ιστορική αλήθεια. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση στους μελετητές της Ελληνικής Ιστορίας ότι δήθεν η διχόνοια είναι μία μόνιμη, αρνητική ιδιότητα των Ελλήνων. Σκοπός αυτής της προπαγανδιστικής τεχνικής είναι να χαραχτεί στο υποσυνείδητο των Ελλήνων μία ιδιότητα ξένη προς τον ψυχισμό τους. Διαβάζοντας αυτή την πλαστογραφημένη ιστορία, να την κάνουν πραγματικότητα. Να την επαναλαμβάνουν στο διηνεκές.
Τα περί εμφύτου διχονοίας είναι ευσεβείς πόθοι των εχθρών του Ελληνισμού. Δεν αποτελούν ιστορική πραγματικότητα. Όποιος Έλλην αναπαράγει αυτή την εκδοχή της Ελληνικής Ιστορίας, ρίχνει νερό στο μύλο της εχθρικής προπαγάνδας.
2. Γράφεται συνεχώς ότι δήθεν οι Έλληνες επί ρωμαιοκρατίας καλωσόρισαν τους ρωμαίους κατακτητές και ότι δήθεν τους έκαναν ανδριάντες. Αυτό το προπαγανδιστικό ψεύδος το εφηύραν πρώτα οι ρωμαίοι κατακτητές και ύστερα το αναπαρήγαν οι βυζαντινοί εξωνημένοι ιστοριογράφοι. Πρόκειται στην κυριολεξία για ρωμαϊκή προπαγάνδα.
Σκοπός της ήταν να πείσει τις μελλοντικές γενεές Ελλήνων να μην επαναστατήσουν κατά της Ρώμης και της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Σήμερα η αναπαραγωγή της έχει σκοπό να απογοητεύσει τους Έλληνες, να τους κάνει να ντρέπωνται για τους Προγόνους τους.
3. Για κάθε κατάκτηση που υπέστη ο Ελληνισμός τα βιβλία ιστορίας που διοχετεύει ο εχθρός παρουσιάζουν μία μόνο εκδοχή: ότι δήθεν ο Ελληνικός Κόσμος μαστιζόταν από παρακμή, από διαφθορά, από κατάρρευση, από αδιέξοδα, από αγωνία, από εμφυλίους. Αυτό αποτελεί κλασσικό προπαγανδιστικό τέχνασμα, το οποίο χρησιμοποίησαν πρώτα οι ρωμαίοι και ύστερα οι βυζαντινοί.
Γράφοντας τέτοιες ιστορικές ανακρίβειες έβλεπαν μακριά. Υπελόγιζαν ότι μετά από αρκετές γενεές οι Έλληνες θα θεωρήσουν φυσιολογική την υποδούλωσή τους αφού τα «αδιέξοδα», η «παρακμή» κλπ, είχαν φτάσει στο απροχώρητο, έτσι ώστε ο όποιος κατακτητής, να παρουσιάζεται ως εθνοσωτήρας.
4. Στα ανθελληνικά βιβλία ιστορίας γράφεται ότι μετά την όποια κατάκτηση, στον Ελληνικό Λαό δήθεν επικρατούσε απογοήτευση, μελαγχολία, απελπισία. Παρουσιάζεται ο Ελληνικός Λαός αδρανής και έτοιμος να αποδεχτεί την υποταγή στον νέο κατακτητή. Πρόκειται για προπαγανδιστικό ψεύδος που διέδιδαν οι κατακτητές και δυστυχώς κάποιοι Έλληνες το ενσωμάτωσαν στα βιβλία ιστορίας.
Στόχος της εχθρικής προπαγάνδας ήταν να πείσει τους Έλληνες ελευθέρων περιοχών να μην πολεμήσουν, αφού δήθεν οι Αδελφοί τους είχαν υποταγεί και δεν έδειχναν σημάδια εξεγέρσεων.
5. Τέλος τις αλλεπάλληλες εθνικές εξεγέρσεις εναντίον των κατακτητών που κάνει ο Ελληνικός Λαός, η εχθρική προπαγάνδα τις βαπτίζει με ονόματα όπως «θρησκευτικές αιρέσεις», ή τις παρουσιάζει ως τυραννίες κάποιων παρανοϊκών.
Αυτές είναι οι πέντε βασικές παραχαράξεις που επαναλαμβάνονται συνεχώς σε πολλά βιβλία Ελληνικής Ιστορίας. Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα αρκετοί Έλληνες έπεσαν στην παγίδα να θεωρήσουν ότι αυτός ο τρόπος συγγραφής της ιστορίας αντανακλά την πραγματικότητα. Ενώ πρόκειται για μαύρη προπαγάνδα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτά που αναφέρει ο Πλούταρχος(ή αυτά που οι αρχαίοι κώδικες βάζουν στο στόμα του Πλουτάρχου) για έναν κορυφαίο Έλληνα επαναστάτη κατά των ρωμαίων, του Αριστίωνος.
Ο Αριστίων, ηγέτης των Αθηναίων επαναστατών κατά των ρωμαίων το -88, παρουσιάζεται από την ρωμαϊκή προπαγάνδα ως διεφθαρμένος, ως ...τύραννος! Ενώ ο αιμοσταγής ρωμαίος Σύλλας που κατέσφαξε τους Αθηναίους επαναστάτες, παρουσιάζεται ως ...απελευθερωτής των Αθηναίων!!
Είναι γνωστόν ότι τα ιστορικά βιβλία λογοκρίνονται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το απόσπασμα από τον Πλούταρχο είτε πλαστογραφήθηκε, είτε εξηναγκάσθη ο Πλούταρχος να αναφέρει το περιστατικό κατά τέτοιο ανθελληνικό τρόπο.
Είναι αδιανόητο να θεωρούν οι Έλληνες ότι ο βίος του Σύλλα, όπως παραδίδεται από τον Πλούταρχο, αντανακλά την ιστορική αλήθεια για τον Αριστίωνα. Δεν επιτρέπεται να βασιζόμαστε στην ρωμαϊκή προπαγάνδα η οποία αναπαράγεται μέσα από τα γραπτά του Πλουτάρχου (ή όσων παραχάραξαν τα γραπτά του Πλουτάρχου). Οι σημερινοί ελληνόφωνοι χριστιανοί την θεωρούν αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια. Χωρίς έλεγχο των πρωτοτύπων από Έλληνες ιστορικούς δεν επιτρέπεται να ερμηνεύουμε την Ελληνική Ιστορία όπως θέλει η προπαγάνδα των ρωμαίων κατακτητών.
Οι σημερινοί χριστιανοί έχουν συμφέρον να μην αποκαθαίρουν την Ελληνική Ιστορία της ρωμαιοκρατίας από ανακρίβειες διότι θέλουν να περάσουν την ίδια ακριβώς προπαγάνδα για το βυζάντιο, το άλλο μεγάλο δράμα του Ελληνισμού.
Είναι γνωστόν ότι οι Έλληνες και οι άλλες υπόδουλες εθνότητες έκαναν πολλές επαναστάσεις επί βυζαντίου με ή χωρίς θρησκευτικό προκάλυμμα. Αλλά οι χριστιανοί ιστορικοί τις αποκαλούν «συγκρούσεις της ορθοδοξίας με τις αιρέσεις» ώστε να αποκρυφτεί ο εθνεγερτικός τους χαρακτήρας.
Οι χριστιανοί θέλουν να αποκρύψουν ότι πάρα πολλές εθνότητες του βυζαντίου, αφού δεν μπορούσαν να εκφραστούν πολιτικώς με άλλο τρόπο, δημιουργούσαν θρησκευτικές οργανώσεις και εξεγείροντο κατά του ρυπαρού βυζαντινού κατεστημένου. Αλλά αν κάποιος αναγνώστης δεν ξέρει αυτή την λεπτομέρεια και διαβάσει βυζαντινή ιστορία από γραφίδες χριστιανών, τού δημιουργείται η εντύπωση ότι οι Έλληνες και οι άλλες εθνότητες είχαν υποταχθεί στην βυζαντινή αυτοκρατορία και απλώς κάποιοι θρησκόληπτοι ερίζουν για ανούσια πράγματα. Πίσω από τις χιλιάδες θρησκευτικές έριδες του βυζαντίου κρύπτονται εθνοτικές εξεγέρσεις.
Δεν επιτρέπεται να εκλαμβάνουμε την βυζαντινή ιστορία όπως θέλει να μας την παρουσιάσει η επίσημη βυζαντινή προπαγάνδα. Οι βυζαντινοί αξιωματούχοι ομολογούν με θράσος ότι πλήρωναν χρονογράφους για να γράφουν την επίσημη ιστορία, και ότι έκαιγαν ο,τιδήποτε δεν συμβάδιζε με την επίσημη γραμμή. Ομολογούν με θράσος ότι παραχάρασσαν τα αρχαία ιστορικά συγγράμματα για να μην επαναστατούν οι Έλληνες και οι άλλες υπόδουλες εθνότητες.
Η ρωμαϊκή προπαγάνδα, πριν ακόμη αρχίσει η ρωμαϊκή εισβολή κατά της Ελλάδος, καλλιεργούσε τον μύθο της εγγενούς διχονοίας των Ελλήνων. Ρωμαίοι ιστορικοί γράφουν ότι δήθεν οι Ελληνικές πόλεις ...παρακαλούσαν(!) τους ρωμαίους να τους προστατεύσουν από τους Μακεδόνες.
Ο ρωμαίος ιστορικός Λίβιος γράφει ότι όταν οι Αιτωλοί εισέβαλαν στην Μακεδονία κατέστρεψαν το Δίον, και τα Ιερά των Θεών. Και ότι οι Μακεδόνες σε αντίποινα κατέστρεψαν πολλά Ιερά και Ναούς των Θεών στην Αιτωλία. Όλα αυτά γράφονται για να δικαιολογηθεί η ρωμαϊκή εισβολή στην Ελλάδα.
Ταυτοχρόνως οι ρωμαίοι παρουσιάζονται ως ευγενικοί άνθρωποι που δήθεν έσωσαν τα Αγάλματα των Θεών από καταστροφές. Ποιός τα γράφει αυτά; Ο ρωμαίος ιστορικός Λίβιος, ο οποίος έζησε από το -59 έως το +17. Αναφέρει την άποψή του για πολιτικές καταστάσεις στην Ελλάδα, 140 χρόνια πριν από την γέννησή του(!). Αλλά η άποψη του Λιβίου γίνεται πιστευτή και περνά ως επίσημη ιστορία, χωρίς φιλτράρισμα.
Μετά τις πρώτες ρωμαϊκές κατακτήσεις, η ρωμαϊκή προπαγάνδα παρουσιάζει τους Έλληνες συλλήβδην να μάχωνται για το ποιός θα εξευτελιστεί περισσότερο μπροστά στους ρωμαίους διοικητές(!). Παρουσιάζει τους Έλληνες να κάνουν ανδριάντες στους ρωμαίους σφαγείς τους. Παρουσιάζει τους Έλληνες ως γλοιώδεις κόλακες και ως αναγνωρίζοντες τους ρωμαίους διοικητές ως ευεργέτες.
Η ρωμαϊκή προπαγάνδα φτάνει μέχρι το ελεεινό σημείο να διαδίδει ότι δήθεν οι Έλληνες δημιουργούν θρησκευτικές λατρείες προς τιμήν των ρωμαίων διοικητών, και ότι δήθεν ωρισμένους εξ αυτών, οι Έλληνες τους αναγνώρισαν ως ...Θεούς!
Η ρωμαϊκή προπαγάνδα είναι τόσο χονδροκομμένη και γελοία που αυτοκαταρρίπτεται εν ριπή οφθαλμού. Οι αλαζόνες και βάρβαροι ρωμαίοι διοικητές προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τις δικές τους αρρωστημένες επιθυμίες ως θέληση του υποδούλου Ελληνικού Λαού.
Οιοσδήποτε αναγνώστης με στοιχειώδεις γνώσεις περί ρωμαϊκής διοικήσεως, ξέρει ότι οι ρωμαίοι διοικητές άλλαζαν κάθε χρόνο. Αυτό ίσχυε για υπάτους, ανθυπάτους, στρατηγούς και διοικητές επαρχιών. Είναι αδύνατον να δημιουργήθηκε αυτοβούλως από τους Έλληνες θρησκευτική λατρεία που θα κράταγε μόλις ένα έτος.
Προφανώς κάποιοι ψυχανώμαλοι ρωμαίοι διοικητές αυτοανακηρύχθηκαν Θεοί και επέβαλαν στους δυστυχείς Έλληνες να απεικονίσουν σε αγάλματα την αρρωστημένη επιθυμία τους.
Για του λόγου το αληθές αναφέρουμε ότι ο μισέλλην αιμοσταγής ρωμαίος στρατηγός Κλαύδιος Μάρκελλος αφού κατέσφαξε και υπεδούλωσε τους Έλληνες της πόλεως των Συρακουσών, θέλησε να ταπεινώσει όσους Έλληνες επέζησαν. Τους υποχρέωσε δια της βίας να τον ανακηρύξουν σε προστάτη(!) και ευεργέτη(!), να του κάνουν ανδριάντα και να καθιερώσουν επίσημη λατρεία του. Φυσικά ουδείς λαός έχει κάνει οικειοθελώς ανδριάντα στον σφαγέα του, πολλώ δε μάλλον οι Έλληνες στον μισέλληνα σφαγέα Κλαύδιο Μάρκελλο.
Ανδριάντες αυτού του θεομίσητου ρωμαϊκού τέρατος αναγκάστηκαν να κάνουν όλες οι πόλεις της Σικελίας, υπό την απειλή βίας. Αλλά αυτή η πληροφορία αποσιωπάται. Αντιθέτως οι μισέλληνες χριστιανοί ιστορικοί γράφουν ότι «οι Έλληνες επί ρωμαιοκρατίας είχαν φτάσει σε τέτοια ηθική κατάπτωση που θεοποιούσαν τους δυνάστες τους».
Αυτό το προπαγανδιστικό ιδεολόγημα το συναντάμε συνεχώς στα ιστορικά βιβλία. Έχει ένα σκοπό. Να προσβάλλει την μνήμη των ηρωικών Ελλήνων της Σικελίας που θυσιάστηκαν για να προστατεύσουν τις εστίες τους, τις οικογένειές τους και τους Ναούς των Πατρώων Θεών από ρωμαϊκά ανθρωπόμορφα τέρατα σαν τον Κλαύδιο Μάρκελλο.
Η ρωμαϊκή προπαγάνδα φρόντιζε να περνά τις απόψεις της μέσα από συγγραφείς με Ελληνικά ονόματα. Αν δεν εύρισκε προδότες που θα ανελάμβαναν να προπαγανδίσουν την κατασυκοφάντηση των Ελλήνων, η ρωμαϊκή προπαγάνδα πλαστογραφούσε ή λογόκρινε τα Ελληνικά ιστορικά κείμενα. Έτσι ο ηρωικός Έλλην στρατηγός Περσεύς που συγκρούστηκε με τον μισέλληνα Αιμίλιο Παύλο και αιχμαλωτίστηκε, παρουσιάζεται από την ρωμαϊκή προπαγάνδα ως δειλός, μικρόψυχος, μοχθηρός, φιλάργυρος, ανάξιος αρχηγός των Ελλήνων που δεν κατάφερε να αντιταχθεί στην δήθεν ρωμαϊκή ηθική ανωτερότητα.
Αντιθέτως ο ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος παρουσιάζεται ως φιλέλλην, ευγενικός, γενναιόφρων, ευεργέτης που απήλλαξε την Ελλάδα από έναν τύραννο.
Στην βιογραφία των δύο αντιπάλων, ο γενναίος Περσεύς παρουσιάζεται να εκλιπαρεί για έλεος τον σιχαμερό μισέλληνα Αιμίλιο Παύλο. Όταν συλλαμβάνεται από τους ρωμαίους ο Περσεύς και τον φέρνουν αλυσοδεμένο μπροστά στον Αιμίλιο Παύλο αυτός τάχα τον εκλιπαρεί για έλεος. Και ο Αιμίλιος Παύλος τάχα του είπε, «Περσέα μην με εκλιπαρείς για έλεος διότι μετριάζεις τον θρίαμβό μου».
Εδώ είναι εμφανές το σύμπλεγμα κατωτερότητος του ρωμαίου βαρβάρου μπροστά στον ανδρείο Έλληνα στρατηγό που φυσικά ποτέ δεν εκλιπάρησε έναν βάρβαρο. Άλλωστε το πόσο βάρβαρος ήταν ο ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος, απεδείχθη όταν μαζί με τον Περσέα, θανάτωσε και τα ανήλικα παιδιά του γενναίου Έλληνος στρατηγού.
Τέτοια ήταν η ηθική «ανωτερότητα» του ρωμαίου βαρβάρου για την οποία μας μιλάνε τα φιλορωμαϊκά ανθελληνικά ιστορικά εγχειρίδια.
Αυτή η προπαγανδιστική γραμμή διαπερνά όλα τα κείμενα της ρωμαιοκρατίας. Οι ρωμαίοι παρουσιάζονται ως δίκαιοι, ευγενικοί, ενωμένοι, ευσεβείς, ενώ οι Έλληνες ως φθονεροί, διχασμένοι, ανήθικοι, ασεβείς. Εδώ υιοθετείται ακρίτως από αρχαίους και νέους ιστορικούς η μισελληνική ρωμαϊκή προπαγάνδα.
Από τα χρόνια της περσικής εισβολής ο εχθρός καλλιεργούσε στις ψυχές των Ελλήνων τον μύθο της εγγενούς διχονοίας, για να διασπάσει την εθνική ενότητα. Η φρασεολογία που επαναλαμβάνεται σε πολλά κείμενα της εποχής είναι «οι Έλληνες συναγωνίζονταν στην επίδειξη φθόνου και εριστικού πνεύματος». Όλοι οι αρχαίοι και οι σύγχρονοι θεωρητικοί της υποτελείας, επαναλαμβάνουν συνεχώς αυτό το ψεύδος και προσπαθούν να το καρφώσουν στο υποσυνείδητο του Ελληνικού Λαού.
Πρόκειται για ευσεβή πόθο των εχθρών του Ελληνισμού και όχι για ιστορική αλήθεια. Σε όλους τους λαούς κατά καιρούς έχουν συμβεί εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά δεν αναπαράγεται στα ιστορικά βιβλία ότι ο τάδε λαός πάσχει από εγγενή διχόνοια. Όμως για τους Έλληνες η διχόνοια παρουσιάζεται ως ...κληρονομική ασθένεια!
Αρχαίοι και νέοι μισέλληνες συγγραφείς της ρωμαιοκρατίας διαχέουν ένα δηλητηριώδες αντιμακεδονικό πνεύμα για να δικαιολογήσουν την ρωμαϊκή εισβολή και κατάκτηση της Ελλάδος. Κατηγορούν τους Μακεδόνες επειδή εγκατέστησαν φρουρές στις Ελληνικές πόλεις, αλλά αποσιωπούν πλήρως τις ρωμαϊκές φρουρές που εγκαταστάθηκαν μετά την ήττα των Μακεδόνων.
Παρουσιάζουν τους ρωμαίους ως φιλέλληνες, αλλά οι ρωμαίοι όταν κατελάμβαναν μία Ελληνική πόλη κατέσφαζαν όλους τους Έλληνες αιχμαλώτους για τρομοκρατία. Διαμέλιζαν μέχρι και τα ζώα. Τόσο βάρβαροι ήταν.
Στις ερημωμένες πόλεις έβλεπες κομματιασμένους Έλληνες αλλά και σχισμένους στα δύο σκύλους, και ακρωτηριασμένες κατσίκες με φρικτό τρόπο. Οι ρωμαίοι ποτέ δεν υπήρξαν φιλέλληνες, ήταν φανατικοί μισέλληνες.
Οι ρωμαίοι εξ αρχής έβαλαν δικούς τους ανθρώπους να διαδίδουν στον Ελληνικό Λαό ότι τάχα οι δεσμοί μεταξύ Ελλήνων και ρωμαίων ήταν συμφέρον και για τους δύο. Αλλά πολύ σύντομα η ρωμαϊκή διοίκηση επιβάλλει στους άρχοντες των Ελληνικών πόλεων να μην αναφέρωνται στο ένδοξο παρελθόν, διότι ερεθίζεται ο Ελληνικός Λαός, ενθουσιάζεται και θέλει να μιμηθεί τους Προγόνους.
Οι ρωμαίοι ζητούν να μην γίνεται αναφορά στον Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές διότι αυτές οι αναφορές κάνουν κακό στον Λαό, παίρνουν τα μυαλά του αέρα και επαναστατεί.
Ένας χαμερπής αυλοκόλακας ο Αίλιος Αριστείδης ρωμαϊκής καταγωγής(με σκοπίμως εξελληνισμένο όνομα για να θεωρηθεί Έλλην), εξυμνεί την ρωμαϊκή κατοχή. Γράφει ότι στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία όλοι οι λαοί είναι ευτυχισμένοι, ότι υπάρχει ησυχία, ασφάλεια, πρόοδος, και ότι όλοι ευεργετούνται.
Έγραψε ότι είναι εκπρόσωπος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αλλά είναι ψεύδος. Πρόκειται για ρωμαίο προπαγανδιστή που παρίστανε τον Έλληνα για να καλλιεργεί την ηττοπάθεια στους Έλληνες και να τους υποβάλλει την ιδέα ότι η ρωμαϊκή εξουσία είναι ανίκητη.
Αλλά ενώ αυτός ο δημαγωγός διαλαλεί το πόσο καλά περνούν οι λαοί της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σε μία αποστροφή του λόγου του παραδέχεται την αλήθεια, ότι το μίσος που τρέφουν οι Έλληνες κατά των ρωμαίων είναι ασίγαστο.
Ως εκ τούτου είναι απαράδεκτο να δεχόμαστε ως αυθεντική Ελληνική Ιστορία τα προπαγανδιστικά φυλλάδια που έγραψαν 2-3 ρωμαίοι με Ελληνικά ονόματα, και 2-3 τρεις προδότες.
Στόχος των μισελλήνων είναι να μας πείσουν ότι τάχα δεν υπήρξε αντίσταση του Ελληνισμού στην ρωμαιοκρατία, ότι τάχα οι Έλληνες έπαυσαν να αντιμάχωνται τους δυνάστες τους, και ότι άρα είχαν αποδεχτεί την υποτέλεια.
Την ρωμαϊκή πλαστογράφηση κειμένων με υπογραφή Ελληνικών ονομάτων θα αντιγράψουν αργότερα οι ιουδαιοχριστιανοί της Αλεξανδρείας, οι οποίοι πλαστογράφησαν ωρισμένα Ορφικά Κείμενα που υμνούσαν τον Γιαχβέ. Με αυτό τον τρόπο ήθελαν να αποδεχτεί ευκολώτερα ο Ελληνισμός τον ιουδαιοχριστιανισμό, μιά που τα «δικά του Ελληνικά κείμενα» μίλαγαν για έναν μοναδικό θεό από την Ιουδαία.
Ένας πανάθλιος μισέλλην προπαγανδιστής ήταν ο Λουκιανός-φανατικός φιλορωμαίος, συριακής καταγωγής και άθεος. Εκτός από το ότι λοιδορούσε τους Θεούς των Ελλήνων, στα μισελληνικά του έργα προσπαθούσε να αποθαρρύνει τον Ελληνικό Λαό. Έγραφε ότι οι Έλληνες διανοούμενοι σέρνονταν ως ανδράποδα στις αυλές των ρωμαίων, ότι οι Έλληνες Φιλόσοφοι έκαναν παρασιτικό βίο, ότι ήταν γλοιώδεις προσκυνητές των ρωμαίων. Πρόκειται για συκοφαντικά ψεύδη.
Η αλήθεια είναι ότι ο Λουκιανός ήταν προσκυνητής και κόλακας των ρωμαίων. Ο Λουκιανός κατείχε ανώτατο αξίωμα στην ρωμαϊκή διοίκηση. Χρηματιζόταν από αυτήν για να γράφει αυτά τα ψεύδη με σκοπό να αποθαρρύνει τον Ελληνικό Λαό υποβάλλοντάς του την ιδέα ότι η ηγεσία του τον προδίδει. Είχε φτάσει στο άθλιο σημείο να κολακεύει την Πάνθεια, ερωμένη του αυτοκράτορος Κομόδου.
Ένα άλλο ψεύδος που γράφεται συνεχώς είναι ότι πλούσιοι Έλληνες είχαν συνδέσει την τύχη τους με τους ρωμαίους κατακτητές και αγνοούσαν τον Ελληνικό Λαό. Η αλήθεια είναι ότι οι ρωμαίοι βάρβαροι έκλεβαν και κατέστρεφαν τους ευπόρους Έλληνες. Τους άρπαζαν τις θυγατέρες και τις βίαζαν. Τους κατέκλεβαν είτε με φόρους είτε με λεηλασίες και ωσάν να μην έφτανε αυτό τους εξηνάγκαζαν δια της βίας να κλέβουν τους συμπολίτες τους δια της παρανόμου συλλογής φόρων. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι οι πλούσιοι Έλληνες χρηματοδότησαν επανειλημμένως τους Έλληνες επαναστάτες στις συχνές εξεγέρσεις κατά των ρωμαίων τυράννων.
Στα ιστορικά βιβλία γράφεται ότι δήθεν οι Έλληνες πνευματικοί ηγέτες είχαν περιπέσει στην κραιπάλη και στην ασυδοσία. Ότι δήθεν ο Ελληνικός πνευματικός κόσμος είχε αποδεχτεί την υποταγή. Ο μισέλλην Λουκιανός αποκαλεί τους Έλληνες Φιλοσόφους απατεώνες. Τους κατηγορεί ότι χρηματίζονται, ότι τρώγονται σαν τα σκυλιά, ότι είναι δειλοί, ότι είναι χειρότεροι από τους πιθήκους, ότι είναι κλέφτες, και ότι μαλώνουν σαν τα κοράκια. Όλος αυτός ο ενορχηστρωμένος δυσώδης μισελληνισμός έχει σκοπό να δημιουργήσει απελπισία στον Ελληνικό Λαό, να τον αποσυνδέσει από την πνευματική του ηγεσία.
Στα βιβλία για την ρωμαιοκρατία γράφεται ότι δήθεν οι Έλληνες φιλόσοφοι τρέμουν τον ρωμαίο κυρίαρχο ή ότι τον προσκυνούν, ή ότι αποφεύγουν να τον καταγγείλουν. Κάθε φορά που διαβάζουμε τέτοιες συκοφαντίες πρέπει να αναρωτιόμαστε ποιός τις γράφει, γιατί τις γράφει, από πού αντλεί τα στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία είναι διασταυρωμένα από Έλληνες ιστορικούς ή προέρχονται από χέρια μη-Ελλήνων ιστορικών;
Διότι αλλιώς είναι σαν αποδεχόμαστε ότι οι ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου για τον πόλεμο στο Ιράκ αποτελούν ατράνταχτα ιστορικά στοιχεία. Ας θυμηθούμε πόσες φορές μετά την εισβολή στο Ιράκ τα Δυτικά ΜΜΕ(εκτελώντας εντολές της αμερικανικής ηγεσίας), διέδιδαν ότι τάχα «οι ιρακινοί στρατιώτες είναι γνωστοί για την δειλία τους».
Φυσικά το έλεγαν για να υποβάλλουν αυτή την ιδέα στον Ιρακινό λαό, ότι δήθεν ο Ιρακινός στρατός είναι δειλός και ότι δήθεν εξαφανίζεται μόλις δει αμερικανούς στρατιώτες. Φυσικά η αμερικανική προπαγάνδα έβαζε αυτά τα λόγια στο στόμα ιρακινών «δημοσιογράφων», οι οποίοι τάχα επιβεβαίωναν την δειλία των ιρακινών στρατιωτών. Τρία χρόνια μετά την εισβολή στο Ιράκ, ουδείς τολμούσε να επαναλάβει τέτοιο ψεύδος.
Υπάρχουν κάποιοι ιρακινοί που υποτάχθηκαν, αλλά όχι όλοι οι ιρακινοί. Αν όμως εξαφανιστούν όλα τα αντικειμενικά ιστορικά αρχεία και παραμείνει η μονομερής ενημέρωση της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας, τότε μετά από 100-200 χρόνια θα θεωρείται δεδομένο ότι οι ιρακινοί υποτάχθηκαν και ότι καλοδέχθηκαν τους αμερικανούς, όπως έδειχναν κάποια στιγμιότυπα στην αρχή της αμερικανικής εισβολής.
Έτσι γίνεται και στην περίπτωση της ρωμαιοκρατίας. Δεν έχουμε συλλέξει ακόμη όλα τα ιστορικά στοιχεία. Δεν έχουν επεξεργαστεί ακόμη από Έλληνες ιστορικούς οι αρχαίοι κώδικες σε όλες τις λεπτομέρειες. Δεν έχει εκδοθεί ακόμη όλη η Αρχαία Ελληνική γραμματεία. Οι Έλληνες λόγιοι δεν έχουν όλα τα πρωτότυπα στα χέρια τους.
Αν κάποιος αναγνώστης διαβάσει μία εισαγωγή από βιβλίο Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, θα διαπιστώσει ότι στο 50% των περιπτώσεων ο μεταφραστής παραδέχεται ότι το κείμενο έχει «αποκατασταθεί» από τους συγχρόνους μεταφραστές, ότι έχει συνδυαστεί υλικό από 4-5 διαφορετικούς κώδικες βιβλιοθηκών, και ότι όπου υπήρχαν κενά νοήματος τα συμπλήρωσαν(!!) οι μεταφραστές. Ενώ σε όσα έργα υπήρχαν μεγάλες διαφορές από κώδικα σε κώδικα, είτε έγινε συρραφή κειμένων είτε αποκλείστηκαν κάποια αποσπάσματα κειμένων(!!!).
Οι παρεμβάσεις στα κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας είναι άπειρες. Και όχι σημερινές. Άρχισαν ήδη από τον καιρό της ρωμαιοκρατίας. Κάτι που σημαίνει ότι ένα έργο του Πλουτάρχου, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα παραχαράξεως 4-5 ρωμαίων αντιγραφέων, 7-8 βυζαντινών, 3-4 αράβων, 5-6 φράγκων και 8-10 συγχρόνων ευρωπαίων μελετητών.
Με αποτέλεσμα οι χριστιανοί ιστορικοί να ερμηνεύουν την Ελληνική Ιστορία κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αναπαράγουν αυτό που τους συμφέρει: την δήθεν έμφυτη Ελληνική διχόνοια, την δήθεν παρακμή του Ελληνισμού, το δήθεν καλωσόρισμα των ρωμαίων και την δήθεν οικειοθελή αποδοχή του χριστιανισμού, την δήθεν θεοποίηση των ρωμαίων τυράννων, την δήθεν απόγνωση και απελπισία του Ελληνικού Λαού, την δήθεν κραιπάλη των Ελλήνων διανοουμένων και την δήθεν συνεργασία τους με τους ρωμαίους κατακτητές, κλπ.
Πρέπει να ξαναγράψουμε την Ελληνική Ιστορία όχι σελίδα προς σελίδα, αλλά λέξη προς λέξη. Όποιος συγγράφει την ιστορία ενός έθνους, αυτός είναι ο νικητής του πολέμου.
Οι χριστιανοί που έχουν γράψει την ιστορία του Ελληνικού Έθνους για την περίοδο της ρωμαιοκρατίας κάνουν ό,τι ακριβώς και με το βυζάντιο. Προσπαθούν να πείσουν τους σημερινούς Έλληνες ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δήθεν καλοδέχθηκαν την πολιτική τους υποταγή στους ρωμαίους, και ότι δήθεν ήταν τόσο αφελείς που τους εξηπάτησαν οι ρωμαίοι με το σύνθημα της ελευθερίας, εμφανιζόμενοι ως προστάτες των Ελλήνων κατά των Μακεδόνων.
Βασικό στοιχείο της παραχαράξεως της Ελληνικής Ιστορίας είναι η γενικολογία. Παρατηρούμε ότι οι μισέλληνες ιστορικοί γράφουν συνεχώς «οι Έλληνες(γενικώς, όλοι, το σύνολο) αποδέχθηκαν την υποταγή στους ρωμαίους και δεν προέβαλαν αντίσταση από ένα σημείο και μετά». Ενώ προφανώς αυτό αφορούσε μία μικρή συμμορία προδοτών η οποία έγλυφε τους ρωμαίους και που εμφανίζεται σε όλους τους λαούς, όλες τις εποχές.
Οι χριστιανοί ιστορικοί επαναλαμβάνουν την ηθικοδιαλυτική προπαγάνδα των ρωμαίων ιμπεριαλιστών, η οποία τότε και τώρα προσπαθεί να απογοητεύσει τους Έλληνες. Γράφουν ότι οι Αρχαίες Ελληνικές πόλεις(όλες, πάντα με γενικεύσεις), έκτισαν ναούς στην θεά Ρώμη, άρα λάτρευαν τους ρωμαίους, άρα τους καλοδέχτηκαν.
Οι μισέλληνες προπαγανδιστές αποσιωπούν ότι έγιναν αμέτρητες σφαγές Ελλήνων για να κτισθούν τέτοιοι ανθελληνικοί ναοί. Αποσιωπούν ότι οι ρωμαίοι τους ανήγειραν κατόπιν σφαγών, απειλών, τρομοκρατίας, και ύστερα διέδωσαν ότι τάχα οι Έλληνες από μόνοι των τους ανήγειραν.
Οι ρωμαίοι ιμπεριαλιστές ίδρυσαν στην Σμύρνη ναό της θεάς Ρώμης, και διέδωσαν ότι τάχα το έκαναν οι Έλληνες, ώστε να αποθαρρύνουν τον υπόλοιπο Ελληνικό Λαό από το να αντιστέκεται στους ρωμαίους κατακτητές. Η ρωμαϊκή ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που λέει ότι οι Έλληνες απέτιναν φόρο τιμής στους ευεργέτες(και εννοεί τους ρωμαίους) παρουσιάζεται από τους σημερινούς χριστιανούς ως αληθινή ιστορία. Μιλούν για αφοσίωση των Ελλήνων στην Ρώμη, ενώ πρόκειται για συκοφαντικά ψεύδη.
Οι ρωμαίοι ιμπεριαλιστές συνέγραψαν μία ιστορία που να δείχνει ότι οι Έλληνες καλοδέχθηκαν την ρωμαϊκή κατάκτηση. Αυτή ακριβώς αναπαράγουν οι νεοβυζαντινοί εχθροί του Ελληνισμού. Γιατί; μα διότι ταιριάζει απολύτως στις δικές τους ανάγκες.
Αν γίνει αποδεκτή η δική τους οπτική για την ρωμαιοκρατία, μετά είναι πιό εύκολο να πείσουν ότι δήθεν οι Έλληνες από μόνοι τους γκρέμιζαν τους «ειδωλολατρικούς» Ναούς των Θεών. Μετά είναι πιό εύκολο να πουν ότι χωρίς βία, οικειοθελώς, οι Έλληνες έγιναν χριστιανοί.
Αφού οι Έλληνες είχαν καλωσορίσει τους ρωμαίους κατακτητές, γιατί να μην καλωσορίσουν και τους βυζαντινούς κατακτητές; Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αποτελεί έτοιμο υλικό για την προπαγάνδα της μισελληνικής βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Οι ρωμαίοι ιμπεριαλιστές πλαστογράφησαν την Ελληνική Ιστορία για να αλλάξουν την ψυχολογία και την συμπεριφορά των μελλοντικών γενεών Ελλήνων. Ήθελαν οι μελλοντικές γενεές Ελλήνων να μην νοιώθουν εχθρότητα προς τους μελλοντικούς ρωμαίους κατακτητές, αφού οι Πρόγονοί τους «καλοδέχθηκαν» ή τουλάχιστον δεν αντέδρασαν στην ρωμαϊκή εισβολή ή τουλάχιστον είχαν κάποιο κέρδος αφού σταμάτησαν οι Ελληνικοί εμφύλιοι πόλεμοι.
Οι χριστιανοί ιστορικοί του βυζαντίου αναπαράγουν την ίδια προπαγάνδα διότι τους βόλευε πιά η ρωμαϊκή χριστιανική αυτοκρατορία. Ήθελαν να εκγυμνάσουν την Ελληνική Ψυχή στην υποταγή. Αν οι χριστιανοί ιστορικοί έγραφαν την αλήθεια, ότι επί ρωμαιοκρατίας οι Έλληνες επαναστατούσαν συνεχώς και ότι μισούσαν τους ρωμαίους ιμπεριαλιστές, τότε το βυζάντιο θα κινδύνευε να πάθει τα ίδια από τους υποδούλους Έλληνες.
Δεν χρειάζεται πολλή μελέτη για να διαπιστώσει κάποιος ότι και η οθωμανική αυτοκρατορική προπαγάνδα αντέγραψε την βυζαντινή. Διέδιδε ότι όλες οι εθνότητες των ραγιάδων καλοδέχθηκαν τους οθωμανούς και ότι υπήρχε ηρεμία, ενότητα, και ασφάλεια μετά τους πολλούς βυζαντινούς εμφυλίους πολέμους.
Άλλο βασικό στοιχείο παραχαράξεως της Ελληνικής Ιστορίας είναι το δήθεν κέρδος από την υποταγή. Οι χριστιανοί ιστορικοί, αντιγράφοντας τους ρωμαίους προπαγανδιστές, περνούν την άποψη ότι οι Έλληνες σπαρασσόντουσαν από συνεχείς εμφυλίους πολέμους, αλλά μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση έπαψαν οι εμφύλιοι πόλεμοι και επήλθε ειρήνη, ηρεμία και ενότητα. Και άρα για αυτό οι Έλληνες αποδέχθηκαν την υποταγή τους στους ρωμαίους με τόση ηρεμία. Και ότι άρα κάτι σημαντικό κέρδισαν οι Έλληνες με την υποταγή τους. Όλα αυτά είναι τερατώδη ψεύδη.
Αμέσως μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση οι υπόδουλοι Έλληνες στρατολογήθηκαν βιαίως στις ρωμαϊκές λεγεώνες και υποχρεώθηκαν να σφάξουν Έλληνες και ξένους λαούς, για λογαριασμό της ιμπεριαλιστικής Ρώμης.
Η ιμπεριαλιστική Ρώμη αύξανε το στρατό της στρατολογώντας τους κατακτημένους λαούς. Αυτή ήταν πάγια τακτική των ρωμαίων στους κατακτημένους λαούς. Ή ολοκληρωτικός αφανισμός ή στρατολόγηση στις ρωμαϊκές λεγεώνες. Δεν υπήρχε μέση οδός. Οπότε οι δυστυχείς υπόδουλοι Έλληνες βρισκόντουσαν στην τραγική θέση να πρέπει να σκοτώσουν τους ελευθέρους Αδελφούς τους, κάτω από τις διαταγές βαρβάρων ρωμαίων στρατηγών.
Άρα κανένα όφελος από την ρωμαϊκή κατάκτηση δεν είχαν οι Έλληνες. Αντιθέτως τότε αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ Ελλήνων, διότι τους επιβάλλεται από την Ρώμη να πολεμούν κατά των Αδελφών τους.
Επιπλέον μετά από λίγο καιρό αρχίζουν οι περιβόητοι ρωμαϊκοί εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι διεξάγονται κατά κύριο λόγο επί Ελληνικού εδάφους. Οι Έλληνες εξηναγκάζοντο να λαμβάνουν μέρος στους ρωμαϊκούς εμφυλίους πολέμους είτε με το ένα στρατόπεδο είτε με το άλλο. Οι σκληροί ρωμαϊκοί εμφύλιοι πόλεμοι με Σύλλα, Πομπήιο, Βρούτο, Κάσσιο, Αντώνιο, Οκτάβιο, μάχη Χαιρωνείας το -86, μάχη Φαρσάλου το -48, μάχη Φιλίππων το -42, μάχη Ακτίου το -31, διεξήχθησαν πάνω στα Ελληνικά εδάφη.
Οι ρωμαϊκοί εμφύλιοι πόλεμοι κατέστρεψαν οικονομικώς, πολιτιστικώς και δημογραφικώς τον Ελληνικό Κόσμο. Σε αυτούς λοιπόν τους βαρβάρους υποτάχθηκαν οι Έλληνες οικειοθελώς; Σε αυτούς τους αιμοσταγείς μανιακούς οι Έλληνες απολάμβαναν ασφάλεια, ενότητα και ειρήνη; Προφανώς όχι. Οι χριστιανοί ιστορικοί ψεύδονται κατ’ επάγγελμα.
Ένα άλλο στοιχείο παραχαράξεως είναι ότι οι χριστιανοί ιστορικοί προβάλλουν την δική τους ερμηνεία της ιστορίας ως συμπεριφορά των Αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή ό,τι νοιώθουν, ό,τι σκέπτονται, ό,τι αντίδραση θα είχαν σε μία δεδομένη πολιτική κατάσταση οι χριστιανοί, την παρουσιάζουν ως άποψη, συμπεριφορά των υποδούλων Ελλήνων. Ερμηνεύουν την Ελληνική Ιστορία σύμφωνα με την δική τους δουλική ψυχολογία.
Για παράδειγμα γράφουν συνεχώς ότι οι Έλληνες άρχοντες και οι δυνατοί συμμάχησαν με τους ρωμαίους. Άλλοτε λένε ότι μόνο οι δημοκρατικοί Έλληνες αντέδρασαν, άλλοτε λένε ότι μόνο λίγοι διορατικοί αντιστάθηκαν, άλλοτε παρουσιάζουν όλους τους Έλληνες ενωμένους στην υποταγή, και κάποιους λίγους όπως τους Μακεδόνες ή τους Σπαρτιάτες να αντιδρούν. Όταν επαναστατεί ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων κατά των ρωμαίων, το παρουσιάζουν ως πολεμική ενέργεια μιάς πόλεως που θέλει να καθυποτάξει όλους τους Έλληνες, και όχι σαν ενέργεια όλων των Ελλήνων που επαναστάτησαν.
Οι χριστιανοί ιστορικοί επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι στον Ελληνικό Κόσμο οι εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης προς τους ρωμαίους αποτελούσαν σοβαρή ένδειξη αφοσιώσεως και υποταγής!!! Ότι δήθεν η ίδρυση ναών προς τιμήν της θεάς Ρώμης απετέλεσε παράλληλη εκδήλωση με τις Ελληνικές λατρείες. Ότι δήθεν ενέπνευσε πολιτισμική όσμωση και ρίζωσαν φιλορωμαϊκά αισθήματα. Ότι δήθεν ο συγκερασμός των θρησκευτικών λατρειών φάνηκε φυσικός στους Έλληνες!!! Ότι δήθεν η ρωμαϊκή ηγεμονία εδραιώθηκε χωρίς προσαρτήσεις και καταπιέσεις.
Φυσικά δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι αυτή ακριβώς ήταν η συμπεριφορά των παπάδων και των κοτζαμπάσηδων προς τους οθωμανούς δυνάστες. Οι χριστιανοί προβάλλουν την δική τους δουλική ψυχολογία πάνω στους Αρχαίους Έλληνες, δια της μισελληνικής ερμηνείας της Ιστορίας. Θεωρούν ότι επειδή αυτοί ήταν κατ’ επάγγελμα ραγιάδες, κάπως έτσι πρέπει να ήταν και οι Αρχαίοι Έλληνες. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.
Πώς θα μας φαινόταν αν κάποιος μας έλεγε ότι όλοι οι Έλληνες επί τουρκοκρατίας λιβάνιζαν τον σουλτάνο και ότι όλες οι Ελληνικές πόλεις του είχαν κάνει ανδριάντες και ότι όλες οι Ελληνικές πόλεις τον θεωρούσαν προστάτη και ευεργέτη; Προφανώς θα λέγαμε ότι αυτό είναι οθωμανική προπαγάνδα, και αν αντανακλά κάποιους αριθμούς, πρόκειται για την συμμορία των χριστιανών κληρικών που συνεργάστηκε ανοικτά με τον κατακτητή.
Αλλά αυτό ακριβώς θέλουν να μας περάσουν οι χριστιανοί ιστορικοί για το βυζάντιο και την ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ότι δήθεν οι Έλληνες ήταν αφελείς, ότι ήταν προδότες, εθελόδουλοι μπροστά στους ρωμαίους ιμπεριαλιστές κλπ. Πρόκειται ξεκάθαρα για μισελληνική ερμηνεία της Ιστορίας. Πρόκειται ξεκάθαρα για μαύρη προπαγάνδα. Πρόκειται ξεκάθαρα για ψυχολογικό πόλεμο εις βάρος των Ελλήνων. Σκοπός είναι να δημιουργηθεί μία κουλτούρα απαισιοδοξίας και ντροπής για τους Προγόνους.
Η δήθεν οικειοθελής υποταγή των Ελλήνων στους ρωμαίους αποτελεί ανθελληνική προπαγάνδα λίγων σιχαμερών φιλορωμαίων ιστορικών τότε και τώρα. Δεν αποτελεί συγγραφή Ελληνικής Ιστορίας, αλλά αναπαραγωγή ρωμαϊκής προπαγάνδας.
Είναι σαν να λέει κάποιος ότι όλοι οι Έλληνες αποδέχθηκαν οικειοθελώς το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, επειδή ο φιλοτουρκικός και φιλοαμερικανικός Τύπος στην Ελλάδα το προπαγάνδιζε με ζήλο.
Χαρακτηριστικό σημείο της ιστορικής παραχαράξεως είναι το εξής παράδειγμα: Από την μία πλευρά οι χριστιανοί ιστορικοί γράφουν ότι δήθεν η ρωμαϊκή ηγεμονία εδραιώθηκε χωρίς καταπίεση με πρόσχημα την απελευθέρωση των Ελληνικών πόλεων από τους Μακεδόνες, αλλά από την άλλη μεριά αναγκάζονται να γράψουν ότι η Ρώμη συνέτριψε στην Μικρά Ασία τον Αντίοχο τον Μεγάλο, το -188.
Μία τέτοια ερμηνεία της Ελληνικής Ιστορίας είναι σαν να θεωρεί ότι οι Ελληνιστικοί βασιλείς και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δεν είναι Έλληνες, και άρα αυτοί δεν προβάλλουν αντίσταση στον ρωμαϊκό ιμπεριαλισμό. Δηλαδή οι χριστιανοί ιστορικοί απομονώνουν τον μαχόμενο Ελληνισμό σε περιοχές που θέλουν αυτοί. Βγάζουν εκτός όλη την Ελληνική Ανατολή που μάχεται μανιωδώς κατά των ρωμαίων ιμπεριαλιστών για να περάσουν το ιδεολόγημα ότι οι Έλληνες(της κυρίως Ελλάδος) δεν πρόβαλαν μεγάλη αντίσταση στους ρωμαίους κατακτητές.
Ενώ η αλήθεια είναι ότι εκεί έχει μεταφερθεί η Εθνική Αντίσταση κατά των ρωμαίων. Από την Σικελία και την κυρίως Ελλάδα, στην Μικρά Ασία. Τα Ελληνιστικά βασίλεια που συγκρούονται με τους ρωμαίους δεν θεωρούνται Ελληνική Αντίσταση για τους χριστιανούς ιστορικούς. Θεωρούνται ως τύραννοι των Ελληνικών πόλεων της κυρίως Ελλάδος, την ελευθερία των οποίων δήθεν προστατεύουν οι ρωμαίοι.
Οι πηγές των συμπερασμάτων αυτών των μισελλήνων ιστορικών, είτε είναι ρωμαϊκές πηγές(!), τις οποίες θεωρούν εξ ορισμού αντικειμενικές, είτε πλαστογραφημένα κείμενα, είτε κάποιων «Ελλήνων» υπό τον έλεγχο και την μισθοδοσία των ρωμαίων κατακτητών.
Αναφέρθηκε πιό πάνω το ψεύδος της θρησκευτικής λατρείας των ρωμαίων διοικητών, και ότι αυτό ήταν αδύνατο πρακτικώς να συμβαίνει διότι οι διοικητές άλλαζαν ανά έτος. Αλλά υπάρχει κάτι χειρότερο στην ρωμαϊκή προπαγάνδα περί δήθεν λατρείας των ρωμαίων διοικητών από τους Έλληνες.
Ο βραχύς χρόνος θητείας των ρωμαίων διοικητών είχε ως αποτέλεσμα να είναι ανεύθυνοι. Να διαπράττουν βαρύτατα αδικήματα και να καταληστεύουν τον Ελληνικό Λαό, διότι απλούστατα ήξεραν ότι το επόμενο έτος δεν θα ήταν σε αυτή την πόλη, θα είχαν μετατεθεί αλλού. Και την δυσφορία των κατοίκων της πόλεως θα την εισέπραττε ο διάδοχός του.
Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να κάνουν προσφυγές στον ρωμαίο αυτοκράτορα για τις φορολογικές αδικίες που υφίσταντο. Ο ρωμαίος αυτοκράτωρ ήθελε να γεμίσει τα ταμεία του ιμπεριαλιστικού κράτους του. Οι ρωμαίοι διοικητές άρπαζαν Ελληνίδες και τις βίαζαν. Σκότωναν μικρά Ελληνόπουλα χωρίς καμμία ηθική αναστολή. Ήταν μέθυσοι και βάρβαροι. Σε αυτούς τους υπανθρώπους έκαναν ανδριάντες οι Έλληνες; Όχι. Οι ρωμαίοι υπάνθρωποι έκαναν ανδριάντες στον μισελληνισμό τους, και απέδωσαν την πράξη τους στον Ελληνικό Λαό για να τον ενοχοποιήσουν. Για να τον καταστήσουν συνένοχο στο έγκλημά τους.
Όλη η προπαγάνδα περί ρωμαϊκής ευσεβείας στα Αγάλματα και τους Ναούς των Πατρώων Θεών, είναι στάχτη στα μάτια του Ελληνικού Λαού. Οι ρωμαίοι κατακτητές εκμεταλλευόντουσαν την θεοσέβεια των Ελλήνων και προσπαθούσαν να μην τους εξερεθίσουν περαιτέρω. Δεν το έκαναν από σεβασμό για τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαν κατακλέψει τα Ελληνικά κομψοτεχνήματα και τα μετέφεραν στην βαρβαρική Ρώμη.
«Δεν υπήρχε φόβος σοβαρής επαναστάσεως στις Ελληνικές πόλεις» γράφουν οι χριστιανοί ιστορικοί, αναπαράγοντας την ρωμαϊκή ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Από πού αντλούν αυτό το στοιχείο; Μα φυσικά από ρωμαίους ή φιλορωμαίους ιστορικούς. Και αυτό παρουσιάζεται ως συνολική συμπεριφορά του Ελληνικού Λαού. Αποσιωπάται ότι οι ρωμαίοι δωροδοκούσαν συγγραφείς για να γράφουν ότι όλα είναι υπέροχα μέσα στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Δηλαδή αν σήμερα μία φιλοαμερικανική εφημερίδα γράψει ότι στο Ιράκ η δημοκρατία επεβλήθη με ανοχή από τους ιρακινούς και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αντιστάσεως, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το αποδεχτούμε; Μόνο και μόνο επειδή το έγραψε μία φιλοαμερικανική εφημερίδα;
Οι χριστιανοί ιστορικοί στα βιβλία τους μιλούν συνεχώς για περίοδο «ελεύθερης πολιτείας» επί ρωμαιοκρατίας, χωρίς να βάζουν τον όρο σε εισαγωγικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι χριστιανοί ιστορικοί δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, ούτε για το Έθνος των Ελλήνων. Έτσι και αλλιώς όταν το υπόδουλο Ελληνικό Έθνος μεταπηδά από την ρωμαϊκή στην βυζαντινή δουλεία, οι χριστιανοί ιστορικοί χαίρονται.
Εκεί που υπάρχει Γενοκτονία και Ολοκαύτωμα του Ελληνικού Λαού, αυτοί βλέπουν ιστορική συνέχεια, θριάμβους, αναλαμπές και μεγαλεία(!!!). Άρα δεν έχουν κάποιο πρόβλημα στο να ερμηνεύσουν και την ρωμαιοκρατία ως κάτι όχι και τόσο κακό.
Ο λόγος που οι χριστιανοί ιστορικοί βάζουν στο στόμα των Ελλήνων ότι ανεκήρυξαν τους θηριώδεις και αιμοσταγείς ρωμαίους δυνάστες σε «φιλέλληνες», «ευεργέτες» και «θεούς», είναι ότι θέλουν και αυτοί να συνεχίσουν το ίδιο παραμύθι. Με την μόνη διαφορά ότι τώρα «φιλέλληνες» είναι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, «ευεργέτες» οι χριστιανοί απόστολοι, άγιοι, επίσκοποι κλπ. Ενώ «θεοί» είναι ο ραββίνος Τζεσουά και ο Γιαχβέ. Το παραμύθι είναι το ίδιο, τα πρόσωπα αλλάζουν.
Κάποιοι Έλληνες πέφτουν σε αυτές τις προπαγανδιστικές παγίδες και γράφουν για την ρωμαιοκρατία ότι «οι Έλληνες εξωράισαν την ρωμαϊκή βία, ότι αποθέωσαν τους σφαγείς τους, και απαθανάτισαν τους φαύλους».
Αναπαράγουν άθελά τους την ρωμαϊκή προπαγάνδα. Να γιατί πρέπει να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά των ρωμαίων και των βυζαντινών με άλλα μέσα, δια της επανασυγγραφής της Ιστορίας. Διότι κάποιοι Έλληνες δεν έχουν μάθει να συγγράφουν την Ιστορία του παρελθόντος. Δεν ξέρουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες πάντα αποκαλούσαν τους ρωμαίους με τον απαξιωτικό όρο ΒΑΡΒΑΡΟΙ.
Κάποιοι Έλληνες ιστορικοί δεν έχουν μάθει ακόμη πώς να ελέγχουν το παρελθόν. Όποιος ξέρει να ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει και το μέλλον ενός λαού.
Η ρωμαϊκή εξουσία το κατάλαβε αυτό νωρίς(να δούμε πότε θα το καταλάβουν ωρισμένοι Έλληνες ιστορικοί). Η Ρώμη είχε την πολιτική και στρατιωτική δύναμη να γράψει την Ιστορία των Ελλήνων. Αυτή την ιστορία επαναλαμβάνουν οι ρηχοί ερευνητές του παρελθόντος. Δεν ενδιαφέρονται να σκάψουν βαθύτερα από τις ρωμαϊκές ή φιλορωμαϊκές πηγές. Η ρωμαϊκή προπαγάνδα ηρωοποίησε τα είδωλά της. Μετέτρεψε τους τυράννους και τους σφαγείς σε φιλέλληνες. Απέδωσε στον Ελληνικό Λαό την ανάδειξη των ρωμαίων τυράννων σε προστάτες και ευεργέτες. Απέδωσε στον Ελληνικό Λαό το στήσιμο ανδριάντων προς τιμήν των ρωμαίων κατακτητών, ενώ ήταν έργο της ρωμαϊκής εξουσίας.
Μία είναι η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια: Οι ανδριάντες της καταισχύνης στήθηκαν ερήμην του Ελληνικού Λαού, και όχι με την σύμφωνη γνώμη του. Ύστερα από στρέβλωση της αληθείας και με τρομοκρατικές απειλές. Η θεωρία περί δήθεν οικειοθελούς υποταγής των Ελλήνων, αποτελούσε το ιστορικό όπιο που έριξαν οι ρωμαίοι κατακτητές στον Ελληνικό Λαό, το οποίο αντέγραψαν κατά γράμμα οι βυζαντινοί κατακτητές.
Η δήθεν οικειοθελής υποταγή των Ελλήνων σε ρωμαίους και βυζαντινούς είναι το όπιο του Ελληνικού Λαού. Το όπιο που έριχναν και ρίχνουν οι εχθροί των Ελλήνων στα ιστορικά μας βιβλία για να δηλητηριάζουν το πνεύμα μας, και να επηρεάζουν το μέλλον μας.
Πώς να μην καγχάζουν οι σημερινοί Έλληνες με την γελοία ρωμαϊκή προπαγάνδα η οποία διέδιδε ότι δήθεν οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ευγνώμονες στους ρωμαίους που τους απήλλαξαν από τους Μακεδόνες και τον Φίλιππο, και ότι δήθεν οι Αρχαίοι Έλληνες ...παρακαλούσαν(!) τον Τίτο Φλαμινίνο να παραδοθούν σε αυτόν για να απολαύσουν την ρωμαϊκή προστασία από τους Μακεδόνες τυράννους.
Δεν φόβισαν τους Έλληνες οι λεγεώνες των ρωμαίων. Οι Έλληνες είχαν και έχουν υπεροπλία πνεύματος. Οι βάρβαρες και αιμοσταγείς ρωμαϊκές λεγεώνες δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με τις πνευματικές λεγεώνες του Ελληνισμού.
Οι βρωμεροί και κτηνώδεις ρωμαίοι λεγεωνάριοι δεν θα νικήσουν μετά θάνατον στο πεδίο της Ιστορίας. Θα τους θανατώνουμε και θα τους αφανίζουμε καθημερινώς με την γραφίδα μας.
Κάθε πλήγμα στην υστεροφημία αυτών των ρυπαρών υπανθρώπων εξασφαλίζει ότι θα χυθεί λιγώτερο Ελληνικό αίμα σε μελλοντικές μάχες εναντίον κατακτητών. Η μάχη κατά των ρωμαίων κατακτητών συνεχίζεται στα έδρανα της Ιστορίας. Έχει μεταφερθεί από τα πεδία των στρατιωτικών μαχών στα πεδία των ιστορικών αρχείων.
Υπήρξε σωματική και πνευματική αντίσταση των Αρχαίων Ελλήνων κατά της ρωμαιοκρατίας, η οποία περιμένει να την ξεθάψουμε. Αυτές οι αγνοημένες Ελληνικές Ψυχές φυλακισμένες στην λήθη των σκονισμένων ιστορικών αρχείων, περιμένουν να τις ξεθάψουμε. Θα διορθώσουμε την ιστορία της ρωμαιοκρατίας 2200 χρόνια μετά την ρωμαϊκή εισβολή.
Η αποκάθαρση των Ελληνικών ιστορικών βιβλίων από την ρωμαϊκή προπαγάνδα θα εξασφαλίσει την επιβίωση στις μελλοντικές Ελληνικές γενεές.
Οι εχθροί των Ελλήνων επαναλαμβάνουν διαρκώς τα δήθεν ελαττώματα της Ελληνικής Φυλής(δηλαδή αυτά τα ελαττώματα που θέλουν να αποκτήσει η Ελληνική Φυλή), αλλά αποσιωπούν μονίμως τα προτερήματά της και τους ηρωικούς Εθνικούς Αγώνες. Ενώ μιλούν για διχόνοια, αποσιωπούν την Ελληνική αλληλεγγύη και την Ελληνική ενότητα. Ενώ μιλούν για υποταγή στους ρωμαίους, αποσιωπούν την Ελληνική Αντίσταση, σωματική και πνευματική.
Η μάχη κατά των ρωμαίων κατακτητών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Διότι όταν κάποιοι Έλληνες λένε «πηγαίναμε καλά αλλά μετά ήρθε η γνωστή διχόνοια και μας κατέστρεψε», αυτό σημαίνει ότι ευρίσκονται υπό την επήρεια της ρωμαϊκής προπαγάνδας. Τα περί διχονοίας τα προπαγανδίζουν οι εχθροί των Ελλήνων στα πλαστογραφημένα βιβλία της Ιστορίας, διότι αυτό ακριβώς θέλουν να συμβεί στο μέλλον.
Αυτή η μισελληνική προπαγάνδα πρέπει να κατακεραυνώνεται. Να τεθεί εκτός νόμου. Να μην αναπαράγεται. Αλλιώς καταδικάζονται οι μελλοντικές γενεές Ελλήνων να θεωρούν ότι Πρόγονοί των διαλυόντουσαν συνεχώς από εμφυλίους. Έτσι δημιουργείται απομίμηση. Οι νέες γενεές Ελλήνων μολύνονται με το δηλητήριο της διχονοίας, ενσωματώνουν μία κουλτούρα απελπισίας και απαισιοδοξίας, και άθελά τους κάνουν πραγματικότητα αυτό που θέλουν τα πλαστογραφημένα βιβλία της Ιστορίας.
Οι Έλληνες όχι μόνον πρέπει να απαγορεύσουν την αναπαραγωγή της εχθρικής προπαγάνδας περί εμφύτου διχονοίας του Ελληνικού Έθνους, αλλά αντιθέτως πρέπει να επέμβουν στα ιστορικά βιβλία των εχθρών του Ελληνισμού και να τα παραχαράξουν. Οι Έλληνες πρέπει να τα συγγράψουν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μιλάνε για έμφυτη διχόνοια τούρκων, βουλγάρων, ρωμαίων, περσών, φράγκων, βυζαντινών.
Οι Έλληνες πολεμούν κυρίως δια του πνεύματος και όχι δια των όπλων. Αποτελεί μονιμότερο και ισχυρότερο όπλο η καλλιέργεια της ιδέας στις ψυχές των εχθρών ότι πάσχουν από έμφυτη διχόνοια, και ότι πρόκειται για κληρονομική ασθένεια της φυλής τους. Αυτή η στρατηγική απαιτεί δεκαετίες αλλά έχει τρομακτικά αποτελέσματα. Όσο περισσότερο οι Έλληνες υποβάλλουν στους εχθρούς τους την ιδέα ότι πάντα καταστρεφόντουσαν από εμφυλίους πολέμους, τόσο πιό εύκολα θα τους υποτάσσουν. Τόσο πιό εύκολα οι εχθροί θα κάνουν πραγματικότητα αυτά που θα εμφυτεύωνται στα ιστορικά τους βιβλία από Έλληνες. Και τόσο πιό εύκολα θα αποκρύπτωνται οι Ελληνικές ευθύνες.
Οι ρωμαϊκές λεγεώνες είχαν περισσότερες απώλειες από τις μεταξύ των εμφύλιες συγκρούσεις παρά από τις συγκρούσεις εναντίον όλων των εθνών που κατέκτησαν. Το να γράφουμε στα ιστορικά βιβλία ότι οι ρωμαίοι είχαν έμφυτη τάση για διχόνοια, δεν είναι απλώς ένα ιστορικό χρέος προς τους σφαγιασθέντες Προγόνους μας. Είναι αυτούσια η τέχνη του πολέμου.
Οι Έλληνες δεν σταματούν έναν εχθρικό στρατό όταν είναι έτοιμος να παραβιάσει τα Ελληνικά σύνορα. Τον διαμελίζουν δεκαετίες πριν εμφανιστεί και για αιώνες μετά την εμφάνισή του, δια της συγγραφής της δικής του ιστορίας. Μίας ιστορίας που θα του αποδίδει πάθη, ζήλιες, έριδες, εμφύλιες συρράξεις, προδοσίες, απληστία, απελπισία, κραιπάλη και ασυδοσία των ηγετών του.
Είναι μεγάλη προσβολή για τους Έλληνες, συμμορίες βαρβάρων όπως οι ρωμαίοι να δημιουργούν πλαστογραφημένα ιστορικά κείμενα για να δικαιολογήσουν την ρωμαϊκή εισβολή, να κατηγορήσουν τους Έλληνες ηγέτες ως τυράννους, να λένε ότι οι ρωμαίοι συμπεριφέρθηκαν με σεβασμό και ευγένεια στον Ελληνικό Λαό, και ότι η διχόνοια αποτελεί ένα είδος Ελληνικού κληρονομικού χαρακτηριστικού.
Η αναπαραγωγή αυτής της μαύρης προπαγάνδας υποσκάπτει το φρόνημα του Ελληνικού Λαού. Η μαύρη* προπαγάνδα έχει σκοπό να απογοητεύσει τους Έλληνες, να τους πείσει ότι έχασαν κάθε ελπίδα για νίκη.
Είναι αδιανόητο οι βάρβαροι ρωμαίοι να ξεπεράσουν τους Έλληνες σε πνευματική ευρωστία και κυρίως στην προπαγανδιστική τέχνη. Η ιστοριογραφία δεν είναι ένα ξεπεσμένο επάγγελμα για ρομαντικούς, όπως ανοήτως θεωρούν οι αμόρφωτοι. Η ιστοριογραφία είναι κομμάτι του ψυχολογικού πολέμου που υποχρεούται να διεξάγει ακούραστα το Ελληνικό Έθνος εναντίον των εχθρών του.
Οι Έλληνες ιστορικοί πρέπει συνεχώς να υποσκάπτουν το φρόνημα των εχθρών του Ελληνισμού. Η Ελληνική μαύρη προπαγάνδα οφείλει να υποβάλλει στους εχθρούς το αίσθημα της απελπισίας, του αλληλοσπαραγμού, της αυτοκαταστροφής. Η Ελληνική μαύρη προπαγάνδα πρέπει να συγγράφεται με τέχνη και πανουργία. Ο Έλλην ιστορικός την στιγμή που σμιλεύει το αριστούργημά του στο χαρτί πρέπει να νοιώθει την ευχαρίστηση που ένοιωθαν οι αρχαίες Ελληνίδες υφάντρες όταν κένταγαν τον Πέπλο της Θεάς Αθηνάς.
Σκοπός είναι οι εχθροί μας να εσωτερικεύσουν τις επιθυμίες μας. Όταν διαβάζουν την ιστορία τους(γραμμένη από Ελληνικά χέρια), να την αφομοιώνουν και να την εξωτερικεύουν με τις αυτοκαταστροφικές πράξεις τους. Όταν μολυνθεί η ψυχή του εχθρού, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που αναπαράγει την ηττοπάθεια, τον διχασμό, την απελπισία, την εσωστρέφεια.
Κάθε ιστορικό κτύπημα στις ψυχές των εχθρών του Ελληνισμού, ισοδυναμεί με προληπτικό στρατιωτικό κτύπημα στο έδαφος των εχθρών. Οι προληπτικές επιθέσεις αποτελούν την βασική ανασχετική στρατηγική του Ελληνισμού κατά των εχθρών του.
Όσο κλαψουρίζουν οι χριστιανοί επειδή τα βιβλία της Ιστορίας αλλάζουν, τόσο χαίρονται οι Έλληνες. Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά των Ελλήνων, να αλλάζουν διαρκώς τα βιβλία της Ιστορίας. Να πολεμούν τον εχθρό δια της συγγραφής της Ιστορίας.
Όσα τεθωρακισμένα, αεροπλάνα, πλοία, στρατιώτες και αν διαθέτει ο εχθρός, πάντα οι Έλληνες θα τον εξολοθρεύουν. Αρκεί να μελετούν προσεκτικά την Ελληνική Ιστορία, και αρκεί να παραχαράσσουν προσεκτικά την Ιστορία των εχθρών τους.
* Μαύρη προπαγάνδα: η προπαγάνδα που έχει ψεύτικη πατρότητα. Εμφανίζεται ωσάν να προέρχεται μέσα από το στρατόπεδο του αντιπάλου μας, αλλά είναι δικό μας δημιούργημα. Απαιτεί τέχνη, πανουργία και φαντασία.
No comments:
Post a Comment