Κοινωνικές επαναστάσεις, ιδεολογικά προγεφυρώματα, και δημοκρατικές αυταπάτες

Πρόκειται για τρία θεμελιώδη ζητήματα που δεν έχουν αναλυθεί σωστά από τα σύγχρονα πολιτικά κινήματα της Ελλάδος, με αποτέλεσμα ο Λαός να αγνοεί τί πρέπει να πράξει σε δύσκολες εποχές. Η αντίληψη του μέσου Έλληνος για την κοινωνική επανάσταση, για τις ιδεολογίες, και τις δημοκρατικές εκλογές, έχει προξενήσει πολλά δεινά στον σύγχρονο Ελληνισμό.

1. Κοινωνικές επαναστάσεις

Για αρκετούς Έλληνες οι επαναστάσεις είναι καλές, νόμιμες, ηθικές κλπ, μόνον όταν είναι εθνικές ή εθνικοαπελευθερωτικές. Οι κοινωνικές επαναστάσεις θεωρούνται εξ ορισμού αριστερές, κομμουνιστικές, μασωνικές, κλπ. Με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό πατριωτών να απωθείται από την επαναστατική διαδικασία, επειδή αγνοεί την πολιτική ιστορία.

Τονίζουμε ότι υπάρχουν θρησκευτικές, φυλετικές, τεχνολογικές, και πολιτισμικές επαναστάσεις, εκτός των κοινωνικών και ταξικών επαναστάσεων. Είναι τραγικό λάθος να αγνοεί κάποιος το εύρος και τα είδη των επαναστάσεων.

Η αστική τάξη, η οποία σήμερα δεν συμβάλλει στην κοινωνική επανάσταση, διεξήγαγε αιματηρούς επαναστατικούς αγώνες επί 3 αιώνες. Τον 17^ο , 18^ο , και 19^ο αιώνα στην Ευρώπη διεξάγονται κοινωνικές επαναστάσεις αστών εναντίον των μοναρχικών. Η αστική τάξη άρχισε να γίνεται αντεπαναστατική όταν μία άλλη τάξη, η εργατική, προσπάθησε να την ανατρέψει με τα ίδια μέσα που οι αστοί είχαν ανατρέψει τους μοναρχικούς.

Οι επαναστάσεις δεν είναι εξ ορισμού προοδευτικές, ή εξ ορισμού οπισθοδρομικές. Εξαρτάται από το αποτέλεσμά τους. Σήμερα εκτυλίσσονται δύο οπισθοδρομικές επαναστάσεις. Η νεοφιλελεύθερη και η ισλαμική επανάσταση.

Αν ορίσουμε ως επανάσταση την εκ βάθρων αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, ο νεοφιλελευθερισμός τα τελευταία 40 χρόνια έχει ανατρέψει όλα τα κοινωνικά δεδομένα σε πολλές περιοχές του κόσμου. Κατάφερε να επιστρέψει την ανθρωπότητα στον εργασιακό μεσαίωνα. Μετέτρεψε εκατομμύρια εργαζομένων σε σύγχρονους δουλοπάροικους.

Χρησιμοποίησε βία, ωργανωμένο σχέδιο, και επαγγελματικά στελέχη. Πρόκειται για μία επανάσταση από τα πάνω. Δεν είναι υποχρεωτικό οι επαναστάσεις να ωθούνται από τα κάτω, δηλαδή από τον Λαό. Αρκετές φορές ωθούνται από τις ελίτ, από τα πάνω.

Η ισλαμική επανάσταση είναι επίσης οπισθοδρομική. Όπου έχει επικρατήσει, γυρίζει την κοινωνία στον θρησκευτικό μεσαίωνα. Η ισλαμική επανάσταση έχει χαρακτηριστικά κοινωνικού κινήματος, με επαγγελματίες επαναστάτες(τζιχαντιστές),  σχέδιο επιβολής δυαδικής εξουσίας, παράλληλο νόμισμα(η ISIS έκοψε δικό της νόμισμα), δικό της νομοθετικό πλαίσιο(σαρία), και δική της κοσμοαντίληψη.

Κάποιοι Έλληνες αντιδρούν στην κοινωνική επανάσταση ωσάν η επαναστατική διαδικασία να είναι μόνον και πάντα εθνικού χαρακτήρος. Αγνοούν πλήρως τις πολιτισμικές και τεχνολογικές επαναστάσεις. Αγνοούν και τις φυλετικές επαναστάσεις που αυτή την εποχή διεξάγονται στην Αφρική.

Κάποιοι άλλοι διαφωνούν με την επαγγελματική στελέχωση των επαναστατικών κινημάτων. Αλλά οι επιτυχημένες επαναστάσεις ήταν πάντα ζήτημα επαγγελματιών. Γι’ αυτό επιτυγχάνουν λίγες. Όσες δεν στελεχώνονται από επαγγελματίες, δεν καταφέρνουν να ανατρέψουν το καθεστώς, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις η επαναστατική διαδικασία κρατά δεκαετίες ή και αιώνες. Γι’ αυτό χρειάζεται επαναστατική συνέχεια, επαναστατική μνήμη, επαναστατική κατάρτιση, ιδιότητες που ένα ανατρεπτικό κίνημα δεν αποκτά δια του ερασιτεχνισμού.

2. Ιδεολογικά προγεφυρώματα

Η αντίληψη της Ιστορίας μέσα από ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό πρίσμα είναι μία δεύτερη σημαντική αιτία που προξενεί αντεπαναστατική συμπεριφορά σε αρκετούς Έλληνες. Κάθε διεθνιστική και οικουμενική ιδεολογία δημιουργεί ιδεολογικά προγεφυρώματα.

Αρκετοί χριστιανοί ορθόδοξοι στην Ελλάδα βλέπουν με θετικό μάτι το βυζάντιο, ασχέτως αν κατέστρεψε τον Ελληνισμό. Αρκετοί μουσουλμάνοι βλέπουν με θετικό μάτι την οθωμανική αυτοκρατορία, ασχέτως αν κατέστρεψε τον Ελληνισμό. Κάποιοι πολυθεϊστές βλέπουν με θετικό μάτι την ρωμαϊκή πολυθεϊστική αυτοκρατορία, ασχέτως αν κατέστρεψε τον Ελληνισμό. Το αυτό ισχύει για κάποιους κομμουνιστές με την σοβιετική ένωση, για κάποιους εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές για την ναζιστική Γερμανία.

Σήμερα το ιδεολογικό προγεφύρωμα του φιλελευθερισμού που έχει δημιουργηθεί από την Δύση προκαλεί στην Ελλάδα το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι ελληνόφωνοι φιλελεύθεροι είναι οι κήρυκες της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Πρόκειται για την 5^η φάλαγγγα του δυτικού ιμπεριαλισμού εις βάρος του Ελληνικού Έθνους.

Έκαστος κήρυκας της υποτελείας δικαιολογεί την ξένη κατοχή, επειδή έχει ταυτιστεί ιδεολογικώς με τον ξένο παράγοντα. Αν η κοινωνική επανάσταση στρέφεται κατά του φιλελευθερισμού, ή κατά του κομμουνισμού, ή κατά του χριστιανισμού, ή κατά του ισλαμισμού, ή κατά του ναζισμού, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποια τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Τα ιδεολογικά προγεφυρώματα εξηγούν για ποιό λόγο η μεσαία και μεγάλη αστική τάξη δεν έχει συμμετάσχει μέχρι στιγμής στην κοινωνική επανάσταση κατά της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

3. Δημοκρατικές αυταπάτες

Η παθητική στάση κοινωνικών στρωμάτων του Λαού μπροστά στην εκτυλισσομένη οικονομική γενοκτονία είναι απόρροια της εκλογικής προσεγγίσεως της πολιτικής πάλης. Σε αυτό φταίνε οι αντικαθεστωτικοί πολιτικοί, επειδή εδώ και δεκαετίες δεν δίδαξαν στον Λαό εναλλακτικές στρατηγικές.

Η ανατροπή ενός καθεστώτος δεν γίνεται με δημοκρατικές εκλογές. Γίνεται με το σταδιακό κτίσιμο αντικαθεστωτικών υποδομών.

Σημασία δεν έχει ποιός κερδίζει τις εκλογές, αλλά ποιός κατέχει τις υποδομές (τράπεζες, σχολεία, μμε, όπλα, μέσα παραγωγής, δικαστήρια, θέατρα, μουσεία, κλπ).

Το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό σύστημα διευρύνει τις ανισότητες μεταξύ πολιτών με πολλούς τρόπους. Ο συγκεντρωτισμός εξουσίας στην πρωτεύουσα και η αστυφιλία δημιουργεί ανισότητες με την Ελληνική επαρχία. Η συγκέντρωση πλούτου σε λίγες οικογένειες δημιουργεί ανισότητα ευκαιριών και εργασιακής εξελίξεως. Τα ιδιωτικά ολιγοπώλια και τα κρατικά μονοπώλια δημιουργούν άδικες κοινωνικές, οικονομικές, και πολιτικές ανισότητες. Εκεί πρέπει να εντοπίσουμε το πρόβλημα αντί να ζητάμε δικαιότερο εκλογικό σύστημα και ίσα δικαιώματα.

Δεν υπάρχουν ίσα δικαιώματα διότι απλούστατα δεν υπάρχουν ίσες ικανότητες, ούτε ίσες υποχρεώσεις. Οι Έλληνες πρέπει να απαιτούν ίσες ευκαιρίες.

Ναι στην ισότητα, όταν πρόκειται για τις ταχύτητες στο διαδίκτυο, για όλα τα νησιά και την παραμεθόριο. Ναι στην ισότητα όταν πρόκειται για την ποιότητα ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως για όλους τους Έλληνες. Ναι στην ισότητα των ευκαιριών για ποιοτική παιδεία, για όλα τα χωριά και την Ελληνική επαρχία. Ναι στην ισότητα ευκαιριών για εργασία, για όλους τους Έλληνες. Ναι στην ισότητα προσβάσεως σε ποιοτικές βιβλιοθήκες και καλλιτεχνικά θεάματα, για όλους τους Έλληνες.

Η διάχυση εξουσίας, πλούτου, γνώσεων, και κυρίως υποδομών (σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, βιβλιοθήκες, πανεπιστήμια, μμε, μουσεία κλπ) είναι αυτό που πρέπει να απαιτούν οι Έλληνες. Και επειδή το παρόν καθεστώς δεν πρόκειται να υλοποιήσει αυτό το αίτημα, πρέπει να το επιτύχουμε εμείς με κοινωνική επανάσταση.

Στην συνθηματολογία του Λαού πρέπει να μπει η φράση: Ναι στην διάχυση γνώσεων, πληροφοριών, πλούτου, ισχύος, εξουσιών, πολιτισμού, έργων υποδομής. 

Το σημερινό κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα έχει δημιουργήσει αφόρητες ανισότητες σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής.

Τα κρατικά μονοπώλια και τα ιδιωτικά ολιγοπώλια καταστρέφουν την Ελλάδα. Οι συστημικές τράπεζες, τα μεγάλα μμε των κρατικοδίαιτων βαρώνων, οι 3 μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες δημοσίων έργων, οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ, τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, οι κρατικές ΔΕΚΟ, έχουν συγκεντρωτικό και ολιγοπωλιακό χαρακτήρα. Η συγκέντρωση του πληθυσμού, του πλούτου, και των πολιτικών δραστηριοτήτων στην Αθήνα, έχει ολιγαρχικό και αντεθνικό χαρακτήρα. Η συγκέντρωση της νομοθετικής εξουσίας στο κοινοβούλιο έχει αντιλαϊκό χαρακτήρα. Το μονοπώλιο των κρατικών ασφαλιστικών ταμείων και των κρατικών πανεπιστημίων, δημιουργεί στρεβλώσεις στην κοινωνία δια της μονοπωλιακής θέσεως και απαγορεύσεως εναλλακτικών επιλογών. Τα αστικά δικαστήρια και η αστυνομία, κατέχουν το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία κατέχει το κρατικό μονοπώλιο της θρησκείας.

Ο συγκεντρωτισμός και τα ολιγοπώλια σε κάθε κοινωνική σφαίρα δημιουργούν τεράστιες και αφύσικες κοινωνικές, οικονομικές, και πολιτικές ανισότητες στην Ελληνική κοινωνία, τις οποίες οι δημοκρατικές εκλογές ενισχύουν αντί να μετριάζουν.

Δεν έχουν κανένα νόημα οι εκλογές όταν σε όλα τα επίπεδα κυριαρχεί η τεχνητή ανισότης ευκαιριών και τα προνόμια για τους λίγους.

Η διάχυση του πλούτου, της γνώσεως, των εξουσιών, των ευκαιριών, του πολιτισμού, αποτελεί την ουσία της επαναστατικής διαδικασίας. Όταν μία επαναστατική οργάνωση κάνει μία ένοπλη ενέργεια, στην ουσία αρνείται το μονοπώλιο της βίας του καθεστώτος.  Όταν μία οργάνωση αλλοθρήσκων κάνει μία δημόσια τελετή, σπάει το θρησκευτικό μονοπώλιο της ορθοδόξου εκκλησίας. Όταν ένα κίνημα καλεί τις λαϊκές συνελεύσεις να αποκτήσουν αυτονομία, σπάει το νομοθετικό μονοπώλιο του κοινοβουλίου. Όταν οι πολίτες στρέφονται στο διαδίκτυο, σπάνε το ολιγοπώλιο των μεγάλων καναλαρχών. Όταν οι πολίτες επιλέγουν εναλλακτικές θεραπείες, σπάνε το ιατρικό μονοπώλιο των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών.

Η ανατροπή του σημερινού καθεστώτος με επαναστατικές μεθόδους είναι μία διαδικασία πολυσχιδής. Η πολιτική διαπαιδαγώγηση του Λαού πρέπει να περάσει από πολλά στάδια. Κυρίως πρέπει να αποκτήσει αίσθηση του Πεπρωμένου και της Ιστορίας του.

Όμως για να αποφασίσει να οργανωθεί σε επαναστατική βάση, α) πρέπει να αφομοιώσει την έννοια της κοινωνικής επαναστάσεως πέρα και πάνω από τον οριζόντιο άξονα Δεξιά--Αριστερά, β) πρέπει να απελευθερωθεί από τα προγεφυρώματα των ξένων και διεθνιστικών ιδεολογημάτων, και γ) πρέπει να κτίζει επί καθημερινής βάσεως επαναστατικές υποδομές.

Αν ο πολιτικός μας ορίζοντας περιορίζεται στην εθνική επανάσταση της 25^ης Μαρτίου χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τα είδη των κοινωνικών επαναστάσεων, χωρίς μία εξελικτική αντίληψη της επαναστατικής διαδικασίας, με εμμονές στην εκλογική δημοκρατική διαδικασία, θα τραυματίζουμε διαρκώς το Έθνος, τον εαυτό μας, και τις επόμενες γενεές Ελλήνων.  

Οι πνευματικές αγκυλώσεις είναι εύκολο να αποτιναχθούν αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ενημερωθούμε από τα ιστορικά αρχεία για το πώς επιτυγχάνεται μία νικηφόρος κοινωνική επανάσταση.