Η στρατηγική της ανατροπής του κατοχικού καθεστώτος

Η ιδεολογική υπεροχή του ΕθνικοΑπελευθερωτικού κινήματος πρέπει να αποδεικνύεται σε κάθε βήμα του επαναστατικού αγώνος. Μέχρι στιγμής στα ευρεία λαϊκά στρώματα η πολιτική αντιπαράθεση δεν έχει επεκταθεί πέρα από το μνημόνιο, την ΕΕ, και το ευρώ. 

Λόγω του 3^ου μνημονίου η κατοχική κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να μετοικήσει στον κάλαθο των αχρήστων. Αλλά μία τέτοια εξέλιξη διόλου δεν εξασφαλίζει την ανατροπή του μνημονιακού και μεταπολιτευτικού καθεστώτος.

Από πλευράς στρατηγικής και τακτικής έχουμε να αντιμετωπίσουμε τεράστια προβλήματα.

Μέχρι στιγμής το αντιμνημονιακό στρατόπεδο δεν έχει καταφέρει να αποκρυσταλλώσει την στρατηγική της ανατροπής. Για να επιτευχθεί η νίκη πρέπει να ανατρέψουμε τον συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η στροφή του Τσίπρα μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα αποδεικνύει ότι το μνημονιακό στρατόπεδο ενισχύεται διαρκώς από το εξωτερικό και συγχρόνως διατηρεί τον έλεγχο του βαθέος κράτους στο εσωτερικό.

Επιπλέον το αντιμνημονιακό στρατόπεδο μέχρι προσφάτως δεν είχε κάνει κτήμα του την έξοδο από την ΕΕ. Η έξοδος από την ευρωζώνη δεν αρκεί για να ανακτηθεί η εθνική μας ανεξαρτησία. Μόλις τις τελευταίες εβδομάδες στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο έχει αρχίσει πυρετός διαβουλεύσεων και καταρτίζονται σχέδια εξόδου από την ΕΕ.

Οι δύο βασικοί όροι ανατροπής τους καθεστώτος είναι να αποκτηθούν ωρισμένες υποδομές (τηλεοπτικά κανάλια, δεξαμενές σκέψεως, τραπεζικά ιδρύματα, εκπαιδευτικά ιδρύματα), προκειμένου να εξισορροπήσουμε την ισχύ των μνημονιακών εχθρών μας, και δεύτερον να δημιουργηθούν πολλαπλές συμμαχίες με το εξωτερικό, είτε με λαϊκά κινήματα είτε με κράτη εκτός Ευρώπης.

Είναι αδιανόητο να εμφανίζωνται αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις και να εμμένουν στις προτάσεις περί επαναφοράς στο εθνικό νόμισμα, χωρίς να αγγίζουν το ζήτημα των διεθνών προεκτάσεων και του συσχετισμού δυνάμεων. Το Grexit πρέπει να αποκτήσει παγκόσμια υποστήριξη, πολιτική, οικονομική, επικοινωνιακή, και εν ανάγκη στρατιωτική.

Δεν επιτρέπεται να καλλιεργούμε αυταπάτες. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ένα μέτωπο αντιμνημονιακών δυνάμεων παίρνει την εξουσία μέσα από εκλογές, αν δεν θέλει να πάθει ό,τι έπαθαν οι Συριζα-ΑΝΕΛ, από την πρώτη μέρα θα πρέπει να ξεκινήσει μαζικές διώξεις στον κρατικό μηχανισμό και στο ολιγαρχικό δίκτυο υποστηρικτών του μνημονίου. Αν νομίζουν κάποιοι αφελείς ότι θα δώσουν εντολή να συλληφθούν οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, και οι καναλάρχες της διαπλοκής, και αυτό θα γίνει χωρίς εσωτερική και εξωτερική αντίδραση από την ΕΕ, ζούν στον δικό τους κόσμο.

Και εδώ η αυταπάτη είναι πιό επικίνδυνη από την αυταπάτη του Τσίπρα. Ο Τσίπρας πίστευε ότι μέσα στην ΕΕ θα καταργήσει το μνημόνιο. Αρκετοί αντιμνημονιακοί πιστεύουν ότι αν πάρουν τις εκλογές, θα θέσουν την Ελλάδα εκτός ΕΕ και εκτός ευρώ, χωρίς βία και χωρίς σύγκρουση με το μνημονιακό στρατόπεδο. Μόνο και μόνο επειδή θα διαθέτουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Όταν ένα επαναστατικό κίνημα δεν ελέγχει το βαθύ κράτος και τις υποδομές του, η ανατροπή γίνεται με συνδυασμό πολιτικού αγώνος στα νόμιμα πλαίσια και εκτός νομίμου πλαισίου. Η εξουσία καταλαμβάνεται με ωργανωμένη στάση πληρωμών προς το κράτος, με εξαγγελία μαζικής πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην κατοχική κυβέρνηση, με ανατρεπτικές διαδηλώσεις, με πολιτική απεργία διαρκείας, με παλλαϊκή εξέγερση, με την δημιουργία δυαδικής εξουσίας, με την εξαγγελία επαναστατικής συντακτικής εθνοσυνελεύσεως, με την συγκρότηση επαναστατικής κυβερνήσεως, με την οργάνωση λαϊκών πολιτοφυλακών.

Χωρίς καλλιέργεια κλίματος δυαδικής εξουσίας, όπου καταργείται de facto το μονοπώλιο εξουσίας του κατοχικού καθεστώτος, η εξουσία δεν πρόκειται να περάσει στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο διότι το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, αλλά γεωπολιτικό, εθνικό, και πολιτιστικό. Είναι κυρίως πρόβλημα αξιακού κώδικος και κοσμοθεάσεως.

Εις ό,τι αφορά το ΕθνικοΑπελευθερωτικό κίνημα η σύγκρουση με το κατοχικό καθεστώς πρέπει να ανοίξει σε όλα τα μέτωπα. Όποιος περιορίζει την σύγκρουση στο οικονομικό πεδίο, είναι αντίπαλός μας. Πάσχει από αθεράπευτο οικονομισμό.

Ο οικονομισμός αποτελεί μία ασθενής ισχύος συγκολλητική ουσία η οποία δεν αρκεί για να ανατρέψει ένα καθεστώς. Οι οικονομιστές του αντιμνημονιακού στρατοπέδου είναι αντίπαλοί μας. Ακόμη και αν συμπορευθούμε προσωρινώς μαζί τους, την επομένη μέρα της ανατροπής και καταλήψεως της εξουσίας, θα είναι οι κύριοι εχθροί μας.

Το Ελληνοκεντρικό επαναστατικό στρατόπεδο οφείλει να αναπτύξει την σύγκρουση σε όλους τους άξονες: θρησκεία, φυλή, νόμισμα, γεωπολιτική, έθνος, ιθαγένεια, πολίτευμα, γλώσσα, σκλαβωμένες πατρίδες, κοινωνική οργάνωση, συλλογική ταυτότητα, τέχνη και αισθητική, αστυφιλία, δημογραφικό ζήτημα, όραμα για το μέλλον, απόδημος Ελληνισμός, εκβιομηχάνιση, αναδιανομή πλούτου, στρατιωτικό-αμυντικό δόγμα, διεθνείς συμμαχίες εκτός Ευρώπης.   

Δεν περιορίζουμε τον πόλεμο στο οικονομικό πεδίο. Αν δεν ανοίξουμε τώρα σαν βεντάλια όλα τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν το Έθνος, επιτρέπουμε στους οικονομιστές να ευνουχίσουν τον Λαό μας με το γνωστό σόφισμα, «μα τώρα θα ανοίξουμε τέτοια ζητήματα; άσε αργότερα».

Τώρα θα ανοίξουν όλα τα ζητήματα. Τώρα είναι μοναδική ευκαιρία, σε καιρούς εθνικών και κοινωνικών αναταραχών. Ή τώρα ή ποτέ.

Αν αφήσουμε τους αντιμνημονιακούς οικονομιστές να υπερισχύσουν, θα θάψουν την Επανάσταση πριν κάν ξεκινήσει.

Αν διαπράξουμε τέτοιο έγκλημα θα εγκλωβίσουμε τον εξεγερμένο Λαό στους αντιμνημονιακούς συνοδοιπόρους που είναι μεν υπέρ της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ αλλά υπέρ των λαθρομεταναστών, υπέρ του κοινοβουλευτισμού, υπέρ του χριστιανισμού, υπέρ της δημοτικής γλώσσης, υπέρ της φυλετικής επιμειξίας, κατά των εθνικοαπελευθερωτικών πολέμων. 

Αν επιτρέψουμε στους οικονομιστές να κρατήσουν τα ηνία της πολιτικής ανατροπής, θα έχουμε συμβάλλει σε μία ακρωτηριασμένη Επανάσταση εν τω γεννάσθαι.

Σε κάθε επαναστατική περίοδο μία νέα ελίτ αναδύεται. Από την ποιότητα και την ποσότητα αυτής της ελίτ, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η κατάληξη της επαναστατικής διαδικασίας. Η νέα ελίτ πρέπει να αποδείξει ότι υπερισχύει σε ιδέες, ήθη, και πρότυπα. Η δύναμη και η ενέργεια που διαθέτει αυξάνονται από την συγκρουσιακή της διάθεση. Σε αντίθεση με το τί λένε οι οικονομιστές, οι ιστορικές ανατροπές προέρχονται από την αμφισβήτηση των θεμελιωδών αντιλήψεων μίας κοινωνίας.

Αν δεν αμφισβητούμε ευθέως το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, τί είδους Επανάσταση διεξάγουμε; Θα θυσιαστούμε για έναν μισθό και μία σύνταξη; 

Δηλώνουμε ανοικτά ότι οι οικονομιστές πάνε πίσω την ΕθνοΚοινωνική Επανάσταση. Εμείς ωθούμε δύο βήματα εμπρός τον Λαό, οι οικονομιστές ένα βήμα πίσω.

Από στρατηγικής πλευράς αρκετά αντιμνημονιακά κινήματα δεν προετοιμάζονται για την ανατροπή του καθεστώτος. Προετοιμάζονται για μία θέση στην βουλή. Όσο ο ανατρεπτικός αγών περιορίζεται στο κοινοβούλιο, η πολιτική αφομοίωση των αντιμνημονιακών κινημάτων από το καθεστώς, θα επέλθει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Το επαναστατικό κίνημα πρέπει να θέτει επί καθημερινής βάσεως ζήτημα καταργήσεως των καθεστωτικών μονοπωλίων. Τράπεζες, ΜΜΕ, μονοπώλιο κρατικής βίας και οπλοκατοχής, Εκκλησία, ΔΕΚΟ, κοινοβούλιο, πρέπει να καταργηθούν άμεσα, αλλιώς η Επανάσταση θα πνιγεί από έλλειψη οξυγόνου.

Όσο διευρύνεται η διάχυση πλούτου και εξουσίας στον Λαό, τόσο η Επανάσταση θα ενδυναμώνει για να ξεπεράσει το επόμενο εμπόδιο που θα εμφανιστεί.

Η διασπορά των μέσων μαζικής ενημερώσεως και η απαλλοτρίωση των καθεστωτικών μμε από τον επαναστημένο Λαό, η εκκαθάριση των συστημικών τραπεζών και η αδειοδότηση εκατοντάδων συνεταιριστικών τραπεζών με ελάχιστα κριτήρια, το δικαίωμα οπλοκατοχής των πολιτοφυλάκων και η διάλυση των καθεστωτικών σωμάτων πραιτωριανών, ο άμεσος και πλήρης διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας και η νομιμοποίηση της Ελληνικής Θρησκείας, η κατάργηση του νομοθετικού μονοπωλίου του κοινοβουλίου και η εκχώρηση νομοθετικών εξουσιών στον Λαό, η κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων των ΔΕΚΟ και η μετατροπή τους σε εταιρείες λαϊκών συμμετοχών με ιδιοκτήτη τον Λαό και όχι το κράτος, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για να συζητάμε για ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος.

Καμμία Επανάσταση δεν θα καταστεί νικηφόρος στην Ελλάδα χωρίς το αμείλικτο τσάκισμα των καθεστωτικών μονοπωλίων, είτε πνευματικών, είτε υλικών, είτε διοικητικών, είτε νομοθετικών.

Για να μην καταπνιγεί η Επανάσταση, το επαναστατικό στρατόπεδο πρέπει να κτίσει  υποδομές δυαδικής εξουσίας. Το αν θα πάρουμε την εξουσία εξαρτάται κυρίως από την ικανότητά μας να συγκροτούμε πολιτειακές υποδομές σε εμβρυακή μορφή, πριν ανατραπεί το κατοχικό καθεστώς.

Σε κάθε γειτονιά πρέπει να λειτουργεί ένα παράρτημα Επαναστατικής Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως με διοικητικές και νομοθετικές εξουσίες, από τώρα. Σε κάθε γειτονιά πρέπει να συγκροτούνται σώματα πολιτοφυλακών για να υπερασπιστούν τον εξεγερμένο Λαό από την πραξικοπηματική κυβέρνηση. Σε κάθε δήμο πρέπει να οργανωθούν εκπαιδευτικά δίκτυα για να αναλάβουν την εκπαίδευση του Λαού πέρα και έξω από το μισελληνικό καθεστώς. Σε κάθε περιοχή της Ελλάδος πρέπει να οργανωθούν χρηματοπιστωτικοί συνεταιρισμοί, χωρίς την άδεια του κατοχικού καθεστώτος, για να προετοιμάσουν την επαναφορά του εθνικού νομίσματος, χωρίς να περιμένουν την ανατροπή του καθεστώτος. Σε κάθε περιοχή της Ελλάδος πρέπει να οργανωθούν επαναστατικά τμήματα τεχνικών που να αποσυνδέουν τους πομποδέκτες των καθεστωτικών καναλιών και να τους αφαιρούν κάθε δυνατότητα επηρεασμού της κοινής γνώμης, και τα περίπτερα πρέπει να θάβουν τις καθεστωτικές εφημερίδες.  

Η Επανάσταση κινδυνεύει από την πολιτική αφομοίωση στο υπό κατάρρευσιν καθεστώς, και από την έλλειψη κοινωνικού διαχωρισμού με τους εχθρούς.

Η Επανάσταση αργοσβήνει χωρίς την δημιουργία δικών της πολιτειακών υποδομών, ΠΡΙΝ πάρει την εξουσία.

Η Επανάσταση τρέφεται από την σύγκρουση, και μαραίνεται από την μετριοπάθεια.

Η σύγκρουση πρέπει να διευρυνθεί σε πολλαπλά μέτωπα. Σύγκρουση με τους  ευρωραγιάδες, σύγκρουση με τις υποδομές της ΕΕ, σύγκρουση με τα καθεστωτικά μονοπώλια, σύγκρουση με τις παρακμιακές και ανθελληνικές ελίτ της Χώρας μας, σύγκρουση με τις στρεβλές ιστορικές αντιλήψεις.

Η σύγκρουση πρέπει να αποκτήσει θεολογικές ιδιότητες υπό την έννοια ότι πρέπει να μετατραπεί σε άρθρο πίστεως.

Σύγκρουση, σύγκρουση, και πάλι σύγκρουση, όπως θα έλεγε ο Δαντών.