Στην ζωή των Ελλήνων έχει εισβάλλει ο καταναλωτισμός. Συνέπεια αυτού του φαινομένου είναι η μόλυνση της κοινωνικής συνειδήσεως με διαχειριστικές και λογιστικές αντιλήψεις σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν το Έθνος, όπως οι πολεμικές αποζημιώσεις.
Εδώ και πολλά χρόνια ακούω από διάφορες επιτροπές για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, πόσα χρήματα μας χρωστούν και με τί τόκο. Συνήθως εκφράζουν ένα αντιναζιστικό μένος, χωρίς σοβαρό υπόβαθρο πολιτικής σκέψεως.
Στο παρόν άρθρο δεν θα μας απασχολήσει ο ναζισμός και η ναζιστική κατοχή της Πατρίδος μας. Οι Έλληνες έχουν υποστεί πολλές καταστροφές από διαφορετικούς εχθρούς και δεν έχουν αποζημιωθεί ακόμη. Θα μας απασχολήσουν οι σιωπηρές παραδοχές των ραγιάδων που ισχυρίζονται ότι είναι πατριώτες. Μας ενδιαφέρει οι Έλληνες να κατανοήσουν τί πρέπει να απαιτεί η χώρα μας και γιατί. Και κυρίως πώς πρέπει να προσεγγίζει κάποιος τις ειρηνευτικές διαδικασίες και τις πολεμικές αποζημιώσεις.
Αν οι απαιτήσεις προκύπτουν από ναζιστικά εγκλήματα, μας είναι αδιάφορο στο παρόν άρθρο, διότι θεωρούμε ανοησία να ζητάμε αποζημιώσεις μόνον από το γερμανικό κράτος, και να μην έχουμε ζητήσει ποτέ αποζημίωση από το τουρκικό κράτος για την γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Θεωρούμε αδιανόητο να μην ζητάμε αποζημιώσεις για την οθωμανική σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Έχει όμως μεγάλη σημασία το είδος των αποζημιώσεων, και γιατί τις ζητάμε.
Ο τρόπος που διατυπώνεται η απαίτηση αποζημιώσεως από την Γερμανία, δείχνει το ποιόν των ραγιάδων. Η σιωπηρή παραδοχή που κάνουν είναι ότι οι πολεμικές αποζημιώσεις είναι μία αστική σύμβαση, ή τουλάχιστον έτσι προσεγγίζουν το πρόβλημα.
Η αποζημίωση, κατ’ αυτούς, πρέπει να είναι χρηματική, ισόποση με την ζημία που προεκλήθη στην Ελλάδα, και διεκδικείται στα διεθνή δικαστήρια. Αυτός είναι ο διαχειριστικός και λογιστικός τρόπος σκέψεως των ραγιάδων.
Εμείς θα προσεγγίσουμε το ζήτημα με γενικότερο τρόπο. Τί πρέπει να απαιτεί η Ελλάδα από τον οιονδήποτε ηττημένο, ως αποζημίωση για την εισβολή ή κατοχή εις βάρος της χώρας μας.
Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να επιδιώκουμε ο ηττημένος αντίπαλος να μην ξαναποκτήσει την δυνατότητα να μας ξαναεπιτεθεί. Αν για παράδειγμα η Ελλάδα έχασε στον πόλεμο 700 χιλιάδες Έλληνες, το ελάχιστο που πρέπει να απαιτήσει η Ελλάδα είναι να συρρικνωθεί ο πληθυσμός του αντιπάλου, τουλάχιστον κατά ανάλογο ποσοστό. Συρρίκνωση όχι ισόποση σε απόλυτους αριθμούς, αλλά σε ποσοστό. Αν χάσαμε το 20% του πληθυσμού μας ο αντίπαλος θα υπογράψει συνθήκη ειρήνης η οποία θα εμπεριέχει ρήτρα μειώσεως του πληθυσμού του κατά τουλάχιστον 20%.
Διότι η δημογραφική συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού κατά 20% δεν αναπληρώνεται με χρηματική αποζημίωση. Ο ηττημένος αντίπαλος είτε θα αναλάβει μόνος του την υποχρέωση να μειώσει τον πληθυσμό του, είτε θα το αναλάβουν οι νικητές. Η μείωση του εχθρικού πληθυσμού μπορεί να επιτευχθεί γρήγορα και ανώδυνα με ένα πρόγραμμα υποχρεωτικής στειρώσεως του νεανικού πληθυσμού. Αν μάλιστα διαθέτουμε εχέφρονες πολιτικούς με στρατηγική σκέψη, το ποσοστό μειώσεως του εχθρικού πληθυσμού πρέπει να είναι κατά πολύ πάνω από 20% (πχ 50%), ώστε να μην έχει την δυνατότητα στα επόμενα 50-70 χρόνια να αναρρώσει δημογραφικώς και να σκεφτεί να ξαναεπιτεθεί εναντίον μας.
Όταν ζητάμε οικονομικές αποζημιώσεις για την ναζιστική κατοχή από τους Γερμανούς είναι παντελώς αδιάφορο αν μας χρωστούν 5 ή 55 δις ευρώ. Το ύψος και το είδος των αποζημιώσεων πρέπει να αντανακλά τις εθνικές μας ανάγκες, και όχι λογιστικές εκτιμήσεις. Η λογική που πρέπει να διακατέχει τους Έλληνες διαπραγματευτές είναι το διαρκές και απαράγραπτο του εγκλήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σημερινοί ραγιάδες δεν ζητούν αποζημιώσεις για τις σφαγές Ελλήνων της Μικράς Ασίας στην διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, όπου έπαιξαν σημαντικό ρόλο Γερμανοί αξιωματικοί.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτεί αποζημίωση για την εκβιομηχάνιση της χώρας. Τόσα χρόνια γερμανικές εταιρείες λυμαίνονται το πεδίο των δημοσίων συμβάσεων τεχνικών έργων. Ως αποτέλεσμα της γερμανικής διεισδύσεως με παράνομα μέσα στην Ελληνική αγορά, έχει ατροφήσει η Ελληνική βιομηχανία. Γι’ αυτό το έγκλημα πρέπει να αποζημιωθούμε, απαιτώντας για κάποιες δεκαετίες να μην έχουν παρουσία στην Ελλάδα γερμανικές εταιρείες. Εί δυνατόν, να αποζημιωθούμε αποκτώντας μονομερή πρόσβαση και ευνοϊκή μεταχείριση στα δημόσια έργα της Γερμανίας.
Εξ αιτίας της μισελληνικής προπαγάνδας από το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπελ και την διάδοση αρνητικών στερεοτύπων από τα γερμανικά μμε (τεμπέληδες, διεφθαρμένοι Έλληνες, κ.α.) η χώρα μας πρέπει να αποζημιωθεί διότι πρέπει να καλύψουμε τα έξοδα Ελληνικών προπαγανδιστικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό με σκοπό να ανατρέψουμε το δυσμενές κλίμα εις βάρος μας, το οποίο δημιούργησε το σημερινό γερμανικό καθεστώς.
Θα απαιτήσουμε αποζημιώσεις για όσους Έλληνες αυτοκτόνησαν, για όσους Έλληνες δεν γεννήθηκαν λόγω αμβλώσεων εξ αιτίας του προγράμματος οικονομικής γενοκτονίας της Τρόικα, για όσους Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό και αλλοιώθηκαν συνειδησιακώς λόγω αφομοιώσεως σε ξένους πληθυσμούς.
Επειδή η συμπεριφορά της Ε.Ε. και της Γερμανίας μας έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα εθνικής ασφαλείας θα απαιτήσουμε αποζημίωση διότι έχουμε τεράστια έξοδα να καλύψουμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την ISIS και άλλες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Η Ελλάδα εφ’ όσον είναι περικυκλωμένη στα ανατολικά, νοτιοανατολικά, και νότια σύνορά της από ισλαμικά κράτη, θα αναγκαστεί να διεξάγει πολύχρονες και εκτεταμένες πολεμικές επιχειρήσεις προκειμένου να συντρίψει τα ισλαμικά χαλιφάτα που φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Τα έξοδα των πολεμικών επιχειρήσεων θα ζητηθούν από την Τρόικα και όσους κατέστρεψαν οικονομικώς και κοινωνικώς την Ελλάδα.
Επειδή οι σκέψεις που κάνουμε προϋποθέτουν επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, μονομερή διαγραφή του χρέους, και έξοδο από την Ε.Ε., θεωρούμε δεδομένο ότι η σημερινή Γερμανία και η Ε.Ε. θα μας επιβάλλουν κάποιου είδους εμπορικές κυρώσεις προκειμένου να συνετίσουν τα άλλα κράτη-μέλη ώστε να μην μας αντιγράψουν. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι θα απαιτήσουμε αποζημιώσεις στο μέλλον από τις πιθανές κυρώσεις που θα μας επιβάλλουν επειδή εγκαταλείπουμε την ΕΕ.
Οφείλουμε να προβλέπουμε τί ζημία θα μας προξενήσει ο εχθρός, και με ποιόν τρόπο θα τον εξαναγκάσουμε να μας αποζημιώσει. Από τώρα, πριν μας προξενήσει την ζημιά. Πρέπει να εισάγουμε στην σκέψη μας την έννοια των προληπτικών αποζημιώσεων, ήτοι να προκαλούμε οικονομική αιμορραγία στον εχθρό ώστε να μην είναι σε θέση να μας βλάψει στο μέλλον.
Στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο πρέπει να απαιτούμε αποζημιώσεις για τα έτη 2010-2015 για να καλυφθούν οι τρομακτικές ζημίες που μας προξένησε η γερμανική οικονομική πολιτική. Σε καμμία περίπτωση αυτές οι αποζημιώσεις δεν πρέπει να έχουν μία λογιστική αποτίμηση, αλλά μία στρατηγική προσέγγιση.
Αν για παράδειγμα υπέστημεν 30% μείωση του ΑΕΠ, πχ 70 δις ευρώ καθίζηση, οι αποζημιώσεις που απαιτούμε μπορεί να ανέρχωνται σε 1 τρις ευρώ, διότι σκοπός μας είναι η οικονομική καθίζηση της Γερμανίας, και όχι η επακριβής λογιστική αποτίμηση της δικής μας ζημίας. Οι αποζημιώσεις πρέπει να διακατέχονται από την λογική του πλήγματος στον εχθρό, και όχι από την λογική της αστικής συμβάσεως.
Αν υποθέσουμε ότι σε μία ολιγοήμερη σύρραξη Ελλάδος-Τουρκίας ο Τουρκικός στρατός σκοτώσει 100 Έλληνες στρατιώτες, δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο Ελληνικός στρατός οφείλει να σκοτώσει ακριβώς 100 Τούρκους στρατιώτες. Μπορεί να σκοτώσει 10 χιλιάδες ή 100 χιλιάδες. Αυτό το λέμε διότι στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς έχει επικρατήσει η έννοια της αναλογικότητος. Δηλαδή το πλήγμα στον εχθρό πρέπει να είναι ανάλογο του πλήγματος που εδέχθημεν. Αυτή η άποψη είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας των ειρηνιστών. Δεν προκύπτει από την ιστορική εμπειρία, ούτε από κάποιο στρατιωτικό εγχειρίδιο.
Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο αποζημιώσεις δεν επιτρέπεται να τον περιορίζουμε σε χρηματικά ανταλλάγματα. Μπορεί να είναι σε είδος ή σε πολιτικά ανταλλάγματα. Ας υποθέσουμε ότι διεκδικούμε από κάποια χώρα αποζημιώσεις, επειδή μας κατέκτησε στο παρελθόν ή επειδή γενοκτόνησε Ελληνικούς πληθυσμούς.
Μπορούμε να απαιτήσουμε σήμερα η χώρα αυτή είτε να παραμείνει ουδέτερη σε περίπτωση στρατιωτικών επιχειρήσεων απελευθερώσεως της Κύπρου από την τουρκική κατοχή, είτε να μας συνδράμει στο ζήτημα της Μακεδονίας που έχει ανακύψει με τα Σκόπια.
Η διαχειριστική και λογιστική αντίληψη των αποζημιώσεων είναι εγκληματική για την χώρα μας. Επιβάλλεται να ζητάμε πολιτικά ανταλλάγματα απ’ όσες χώρες μας χρωστούν με σκοπό να παγιώσουμε τα συμφέροντά μας σε Κύπρο, Βόρειο Μακεδονία, Μικρά Ασία.
Απαιτούμε πληρωμή εις είδος, πχ πολεμοφόδια για τον πόλεμο εις βάρος των τζιχαντιστών, ή σε περίπτωση που εμπλακούμε σε πόλεμο με τους τζιχαντιστές να στείλουν δικά τους στρατεύματα να μας ενισχύσουν υπό τις διαταγές μας.
Οι αποζημιώσεις μπορούν να λάβουν την μορφή υποχρεωτικής μεταφοράς τεχνογνωσίας στο εσωτερικό της Ελλάδος. Σχέδια παραγωγής βιομηχανικού εξοπλισμού, ηλεκτρονικών, μηχανολογικών, ηλεκτρικών, και χημικών προιόντων, θα δοθούν στην Ελλάδα ως αποζημίωση από χώρες που εγκλημάτισαν εις βάρος μας, και προηγούνται στον τεχνολογικό τομέα έναντι ημών.
Βεβαίως το τί απαιτούμε με το τί θα δεχθεί ο εχθρός, εξαρτάται από τον μεταξύ μας συσχετισμό δυνάμεων. Όμως έχει σημασία να ξεφύγουμε από την λογική της αστικής συμβάσεως που χρησιμοποιούν οι ραγιάδες. Το τί θα επιτύχουμε απ’ όλα αυτά εξαρτάται από τους μοχλούς πιέσεως και εκβιασμών που διαθέτουμε ή πρέπει να δημιουργήσουμε στις διεθνείς μας σχέσεις.
Έχει σημασία να ενσωματώσουμε στην σκέψη μας τα εξής στοιχεία:
Πρώτον, οι αποζημιώσεις θα περιλαμβάνουν εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί εις βάρος μας στο απώτατο παρελθόν, πχ το 1200 μαχχ.
Δεύτερον, το ύψος των αποζημιώσεων θα είναι πολλαπλάσιο της ζημίας. Ποτέ ισάξιο.
Τρίτον, οι αποζημιώσεις μπορεί να είναι σε είδος ή σε πολιτικά ανταλλάγματα.
Τέταρτον, οι αποζημιώσεις έχουν σκοπό να καταστήσουν τον εχθρό ανίκανο να ξαναεπιτεθεί εναντίον μας, και όχι να διορθώσουν επακριβώς την οικονομική ζημία.
Πέμπτον, όταν οι απώλειες από τα εχθρικά πλήγματα μεταφράζονται σε ανθρώπινες ζωές Ελλήνων, τότε η αποζημίωση θα περιλαμβάνει τουλάχιστον αντίστοιχη μείωση του εχθρικού πληθυσμού κατ’ αναλογίαν πληθυσμών.
Έκτον, τα εγκλήματα των εχθρών είναι διαρκή, άνευ χρόνου παραγραφής. Ισχύει η μελλοντική συλλογική ευθύνη. Θα πληρωθούν από τις επόμενες γενιές των εχθρών μας. Οι εχθροί θα τιμωρηθούν ακόμη και περάσουν δύο και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Μόνον με μία τέτοια προσέγγιση έχει νόημα η συζήτηση περί πολεμικών επανορθώσεων. Αλλιώς η συζήτηση υποβιβάζεται σε οικονομική διαφορά σε αστικά δικαστήρια. Οι ραγιάδες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εξομοιωθούν με διάδικο σε αστική υπόθεση αποζημιώσεως για σωματική και ηθική βλάβη. Οι Έλληνες μέσω των αποζημιώσεων πρέπει να απαιτούν την αύξηση της Ελληνικής ισχύος, και την ταυτόχρονη μείωση της εχθρικής ισχύος.
No comments:
Post a Comment