Εδω και αρκετά χρόνια, από το 2006, έχει αρχίσει μία αντιστροφή της τάσεως υπέρ της δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αμερικανικές δεξαμενές σκέψεως και οργανισμοί που παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις καταγράφοντας την αποδοχή ή απόρριψη των φιλελεύθερων και δημοκρατικών αξιών, συμπεραίνουν ότι οι μη-δημοκρατικές δυνάμεις αντεπιτίθενται σε παγκόσμιο επίπεδο αμφισβητώντας την αμερικανοκεντρική φιλελεύθερη διεθνή τάξη πραγμάτων.
Σε πολλά άρθρα της εφημερίδος journal of democracy, καταγράφονται οι τεχνικές και οι δράσεις που ασκούν χώρες ανά τον κόσμο για να αντιστρέψουν τα αποτελέσματα της μονοπολικής 20ετίας 1990-2010, όπου ο αμερικανικός φιλελευθερισμός ήταν ο ιδεολογικός θριαμβευτής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πολλές δυτικόφιλες μη-κυβερνητικές οργανώσεις αντιμετωπίζουν το φάσμα της χρεωκοπίας ή των ποινικών διώξεων, καθώς τους απαγορεύεται να δέχωνται χρήματα από το εξωτερικό, ανακαλούνται οι άδειες λειτουργίας των, τους απαγορεύεται να εμπλέκωνται σε αμιγώς πολιτικά ζητήματα, απελαύνονται οι ξένες αντιπροσωπείες ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτές οι εξελίξεις αποτελούν καλή απάντηση στην ιδεολογική μιζέρια που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, εμφανίζοντας τις δυτικόφιλες μκο ως παντοδύναμες.
Ως συνήθως η Ελλάδα καθυστερεί στο να συγχρονιστεί με τις πολιτικές εξελίξεις. Όπως για το ζήτημα του ευρώ, ενώ έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για την συντεταγμένη διάλυσή του από το 2008, εμείς τώρα συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα, το ίδιο γίνεται και στο ζήτημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ενώ σε όλο τον κόσμο κινούνται διαδικασίες για την υιοθέτηση εναλλακτικών πολιτευμάτων και αναπτυξιακών υποδειγμάτων, εκτός του δημοκρατικού φιλελεύθερου πλαισίου, στην Ελλάδα οι περισσότεροι διανοούμενοι συμπεριφέρονται σαν να ζούμε στο 1991, όπου οι ΗΠΑ επιβάλλουν την μονοπολική ηγεμονία τους.
Φυσικά οι περισσότεροι ξένοι ακαδημαϊκοί όπως στο άρθρο του Alexander Cooley μιλούν για επιστροφή του αυταρχισμού. Για τους δημοκράτες το αντίθετο της δημοκρατίας είναι ο αυταρχισμός, ο φασισμός κλπ. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα τεχνητό δίπολο δημοκρατία-αυταρχισμός, στοχοποιώντας χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσσία, το Ιράν, και η Βενεζουέλα.
Η πραγματικότητα είναι ότι σε αυτά τα κράτη επανέρχονται στο προσκήνιο διαφορετικές αξίες σε σχέση με τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κράτη.
Στις λεγόμενες "αυταρχικές" χώρες, στην κορυφή του αξιακού τους κώδικος βρίσκεται η εθνική κυριαρχία, η ασφάλεια, η συλλογική ταυτότητα, οι παραδοσιακές αξίες, και ο έλεγχος του κράτους επί βασικών υποδομών της οικονομίας. Σε αντίθεση με τις φιλελεύθερες δημοκρατίες όπου κυριαρχεί η ελεύθερη αγορά, ο ατομισμός, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο αντιρατσισμός, η περιορισμένη εθνική κυριαρχία.
Χρέος των μη-δημοκρατών είναι να μην αναπαράγουν την φημολογία περί παντοδυναμίας της φιλελεύθερης δημοκρατικής καθεστηκυίας τάξεως. Χώρες που μέχρι προσφάτως ήταν δημοκρατικές, αλλάζουν καθεστώς όπως η Τουρκία, η Ινδονησία, η Ταϊλάνδη.
Η ελπίδα δεν έχει χαθεί από τον κόσμο. Ανατέλλει μία περίοδος όπου η φιλελεύθερη δημοκρατία βρίσκεται σε συνεχή υποχώρηση σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΥΓ. Παρατίθενται λέξεις-κλειδιά για έρευνα στο διαδίκτυο για όσους ενδιαφέρονται να συνεισφέρουν στην οικοδόμηση ενός μη-δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι συγκεκριμένες λέξεις αντανακλούν τον δυτικό τρόπο αντιλήψεως εννοιών και καταστάσεων:
democracy in decline, asia-centric world, pacific century, power transitions, revisionist power, authoritarian resurgence, illiberalism, repressive strategies, authoritarian architecture, counternorms, alternatives to liberal democracy, authoritarianism 2.0, authoritarian institutions
No comments:
Post a Comment