Ξανά στο μείζον ερώτημα των καιρών: πότε θα εξεγερθεί ο Λαός;
Απάντηση: Ας ξεκινήσουμε από το πώς θα εξεγερθεί ο Λαός. Μέχρι στιγμής έχουν εμφανιστεί πολλές αναρχοαριστερές οργανώσεις οι οποίες ακολουθούν την τακτική της 17 Νοέμβρη(μικρές συνωμοτικές ομάδες), η οποία εντάσσεται στην ατομική βία και στην λογική της πρωτοπορείας.
Είμαι υπέρ της επαναστατικής πρωτοπορείας, με μία βασική διαφορά. Η πρωτοπορεία να μην αποκόπτεται από τον κύριο όγκο των λαϊκών δυνάμεων, και ταυτοχρόνως να διδάσκει την τέχνη της Επαναστάσεως στον πολιτικώς καθυστερημένο Λαό.
Οι μικρές συνωμοτικές ομάδες είτε απαξιούν, είτε αγνοούν, είτε αδιαφορούν στο να διδάξουν τον Λαό την πολιτική της συλλογικής βίας.
Όταν αντιμετωπίζεις μία καθημερινή γενοκτονία, δεν μπορείς να την αναχαιτίσεις με σποραδικά κτυπήματα κάθε 9-10 μήνες, όπως κάνουν οι συνωμοτικές επαναστατικές οργανώσεις. Η πολιτική της συλλογικής βίας(ήτοι επανάσταση) απαιτεί καθημερινή διδασκαλία του Λαού και καθημερινή εξάσκηση.
Πριν ασκήσουμε φυσική βία κατά του κατοχικού καθεστώτος, πρώτα πρέπει να μάθουμε να επιτιθέμεθα με αγριότητα στις ιδέες, στα συναισθήματα, και στα ηθικά πρότυπα του εχθρού. Στις αξίες του. Στα ένστικτά του. Πρέπει να επανανοημαδοτήσουμε τα οράματά του. Να μάθουμε να λεηλατούμε τις συνειρμικές του αποθήκες. Να απαλλοτριώνουμε και να διαστρεβλώνουμε τις λέξεις και τις έννοιες που χρησιμοποιεί το κατοχικό καθεστώς. Να γελοιοποιούμε τα πρόσωπα του καθεστώτος. Να εξευτελίζουμε τους νεκρούς «εθνάρχες» που αγιοποιεί ο εχθρός. Να εξαπολύουμε διαρκώς συνθήματα που εμπνέουν αδιαλλαξία, απολυτότητα, διαχωρισμό, και φανατισμό. Να αποδυναμώνουμε τις ηθικές αντιστάσεις του εχθρού με καθημερινό ψυχολογικό πόλεμο.