Πολιτική συλλογικής βίας

Ξανά στο μείζον ερώτημα των καιρών: πότε θα εξεγερθεί ο Λαός;

Απάντηση: Ας ξεκινήσουμε από το πώς θα εξεγερθεί ο Λαός. Μέχρι στιγμής έχουν εμφανιστεί πολλές αναρχοαριστερές οργανώσεις οι οποίες ακολουθούν την τακτική της 17 Νοέμβρη(μικρές συνωμοτικές ομάδες), η οποία εντάσσεται στην ατομική βία και στην λογική της πρωτοπορείας. 

Είμαι υπέρ της επαναστατικής πρωτοπορείας, με μία βασική διαφορά. Η πρωτοπορεία να μην αποκόπτεται από τον κύριο όγκο των λαϊκών δυνάμεων, και ταυτοχρόνως να διδάσκει την τέχνη της Επαναστάσεως στον πολιτικώς καθυστερημένο Λαό.  

Οι μικρές συνωμοτικές ομάδες είτε απαξιούν, είτε αγνοούν, είτε αδιαφορούν στο να διδάξουν τον Λαό την πολιτική της συλλογικής βίας. 

Όταν αντιμετωπίζεις μία καθημερινή γενοκτονία, δεν μπορείς να την αναχαιτίσεις με σποραδικά κτυπήματα κάθε 9-10 μήνες, όπως κάνουν οι συνωμοτικές επαναστατικές οργανώσεις. Η πολιτική της συλλογικής βίας(ήτοι επανάσταση) απαιτεί καθημερινή διδασκαλία του Λαού και καθημερινή εξάσκηση.

Πριν ασκήσουμε φυσική βία κατά του κατοχικού καθεστώτος, πρώτα πρέπει να μάθουμε να επιτιθέμεθα με αγριότητα στις ιδέες, στα συναισθήματα, και στα ηθικά πρότυπα του εχθρού. Στις αξίες του. Στα ένστικτά του. Πρέπει να επανανοημαδοτήσουμε τα οράματά του. Να μάθουμε να λεηλατούμε τις συνειρμικές του αποθήκες. Να απαλλοτριώνουμε και να διαστρεβλώνουμε τις λέξεις και τις έννοιες που χρησιμοποιεί το κατοχικό καθεστώς. Να γελοιοποιούμε τα πρόσωπα του καθεστώτος. Να εξευτελίζουμε τους νεκρούς «εθνάρχες» που αγιοποιεί ο εχθρός. Να εξαπολύουμε διαρκώς συνθήματα που εμπνέουν αδιαλλαξία, απολυτότητα, διαχωρισμό, και φανατισμό. Να αποδυναμώνουμε τις ηθικές αντιστάσεις του εχθρού με καθημερινό ψυχολογικό πόλεμο.

Να διδάξουμε στον Λαό την χρήση της ιδεολογικής τρομοκρατίας, αντιστρέφοντας τα εκβιαστικά διλήμματα των δωσίλογων. Να χρησιμοποιούμε την τέχνη και τον πολιτισμό για να εξαλείψουμε την διαβρωτική ανηθικότητα που διαχέουν τα τηλεσκουπίδια που προβάλλει ο εχθρός. Να διδάξουμε στον Λαό καθημερινή πολιτική ανυπακοή. Να καταρτίσουμε από τώρα επαναστατικό ποινικό κώδικα. Να διδάξουμε στον Λαό να επανασυγγράψει την διαστρεβλωμένη ιστορία με την οποία τον δηλητηριάζουν τα ρεπουσοειδή.

Να διδάξουμε στον Λαό την τέχνη της δυαδικής εξουσίας και την συγκρότηση λαϊκών επαναστατικών υποδομών. Να διδάξουμε στον Λαό την τέχνη της δυναμικής συγκρουσιακής διαδηλώσεως, πέρα και πάνω από τα εξωνημένα καθεστωτικά συνδικάτα. Να οργανώσουμε την μαζική παύση πληρωμών προς το κατοχικό καθεστώς. Να διδάξουμε στον Λαό την τέχνη της μαζικής πολιτικής απεργίας διαρκείας, η οποία αποτελεί ένα βήμα πριν την εξέγερση. Να εμφυσήσουμε στον Λαό την ιδέα της επαναστατικής Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως και της προσωρινής επαναστατικής κυβερνήσεως.   

Όταν γίνουν αυτά που περιγράψαμε, το τελευταίο στάδιο, η παλλαϊκή εθνικοαπελευθερωτική βίαιη εξέγερση, θα φαίνεται παιχνιδάκι, ενώ τώρα φαντάζει δύσκολη. 

Όσοι συναγωνιστές ρωτούν «πότε θα επαναστατήσει αυτός ο Λαός», τους απαντώ: Είναι αδύνατον όταν σήμερα κάποιος Έλληνας ζυγίζει 170 κιλά και έχει μία κοιλιά σαν του Πάγκαλου, αύριο να τρέξει στον στίβο σε αγώνα 100 μέτρων και να τερματίσει πρώτος. Πρέπει πρώτα να αρχίσει τις προπονήσεις, να αλλάξει την διατροφή του, και να αποκτήσει την ψυχολογία του πρωταθλητού. 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την σημερινή πλαδαρή ψυχή του μέσου Έλληνος. Για να της αλλάξουμε συμπεριφορά, πρέπει να σταθούμε επάνω της όπως ο σιδηρουργός κτυπά το θερμό μέταλλο με το σφυρί στο αμόνι, και να την ατσαλώσουμε. 

Είναι ανοησία να περιμένει κάποιος πότε θα εμφανιστούν 500 χιλιάδες αγανακτισμένοι έξω από το κυνοβούλιο για να κάνουν έφοδο και να το καταλάβουν.

Η απάντηση στην ξένη κατοχή είναι ο καθημερινός, παρατεταμένος, μαζικός, επαναστατικός αγώνας.