Ο Χένρυ Κίσσινγκερ είχε πει ότι, "Το να είσαι εχθρός της Αμερικής είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος της είναι θανατηφόρο".
"To be an enemy of America can be dangerous, but to be a friend is fatal”
Οι Κούρδοι δεν φαίνεται να έμαθαν το μάθημά τους μετά την πρώτη εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ το 1990, όταν τους εγκατέλειψαν στο έλεος του Σαντάμ Χουσεΐν.
Όμως υπάρχει και ένας σοβαρότερος λόγος που οι ΗΠΑ δεν μπορούν πιά να υποστηρίξουν τους Κούρδους στο Ιράκ. Έχουν αποδυναμωθεί. Η δύναμή τους φθίνει καθημερινώς. Προσπαθούν με τους διαρκώς μειούμενους διαθέσιμους πόρους να ανασχέσουν την δύναμη της Κίνας.
Από την άλλη μεριά η αυξανομένη ισχύς της Ρωσσίας, του Ιράν, της Κίνας, της Ινδίας, και άλλων περιφερειακών δυνάμεων, στα πλαίσια του πολυπολικού κόσμου δείχνει ότι η Κουρδική ηγεσία διέπραξε το κλασσικό λάθος: "Όλα τα αυγά σε ένα (αμερικανικό)καλάθι". Και φυσικά τα αυγά έσπασαν.
Η Ρωσσία είχε δείξει εδώ και αρκετό καιρό ότι δεν θα υποστηρίξει το κουρδικό αίτημα για ανεξαρτησία.
Το Ιράν και η Τουρκία προφανώς θα το απέρριπταν ασυζητητί.
Η παρηκμασμένη και αποδυναμωμένη Ευρώπη δεν διαθέτει το πολιτικο-στρατιωτικό εκτόπισμα για να πολεμήσει στο πλευρό των Κούρδων.
Οπότε ο Μπαρζανί στέρεψε από επιλογές. Του απέμεινε η στήριξη του Ισραήλ, η οποία περιορίζεται σε διπλωματική στήριξη, και δεν επεκτείνεται σε στρατιωτική εμπλοκή.
Η Κουρδική ηγεσία καλά θα κάνει να αναγνωρίσει ότι στον πολυπολικό κόσμο είναι αδιανόητο να στηρίζεσαι αποκλειστικώς στους Αμερικανούς. Κάτι ήξερε ο Κίσσινγκερ όταν έλεγε ότι η φιλία με τις ΗΠΑ είναι θανατηφόρος.
No comments:
Post a Comment