Η Ελλάδα πρέπει να διαθέτει υψηλή στρατηγική και για τα 4 σημεία του ορίζοντος

Προσφάτως σε μία κατ’ ιδίαν συνάντηση με πολιτικούς και αναλυτές γεωπολιτικών ζητημάτων εξέθεσα τις απόψεις μου περί Ελληνικού Imperium. Ανάμεσά τους υπήρχαν ωρισμένοι επαγγελματίες αναλυτές που εμφανίζονται στα μμε ομιλώντας περί γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, και οι οποίοι απέδειξαν για μίαν εισέτι φοράν ότι ο εθισμός της σκέψεως σε στερεότυπα, προξενεί αποστέωση του πνεύματος.  

Όλοι απέρριψαν ως εξωπραγματικές τις απόψεις μου χωρίς να αντιτάξουν κάποιο λογικό επιχείρημα παρά μόνον αφορισμούς βασισμένους στο συναίσθημα της μειονεξίας.  

Το ιδεολογικό εκκρεμές της συζητήσεως από την δική τους πλευρά ταλαντεύετο μεταξύ άξονος ΗΠΑ-Ελλάδος-Ισραήλ και άξονος Ρωσσίας-Ελλάδος-Ιράν. Δηλαδή είτε θα συμμαχήσουμε με τις ΗΠΑ είτε με την Ρωσσία.

Για ποιόν λόγο να συμμαχήσουμε με κάποιον απ’ αυτούς τους δύο άξονες; ρώτησα. Προφανώς για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα, απαντούσαν οι συνομιλητές μου.

Ήταν ολοφάνερο ότι όλοι τους όταν μιλούσαν για στρατηγική, στο μυαλό τους είχαν έναν εχθρό, την Τουρκία. Και όταν ανέλυαν τα πιθανά πλεονεκτήματα μίας συμμαχίας, είχαν στο μυαλό τους μόνον το Ανατολικό Μέτωπο. 

Τους εξήγησα ότι η βασική παραδοχή από την οποία εκκινείται η επιχειρηματολογία τους, ήταν παντελώς λανθασμένη. Είναι αδιανόητο το Ελληνικό Έθνος να μην διαθέτει στρατηγική για τα 4 σημεία του ορίζοντος.

Πρέπει να έχουμε στρατηγική για τον Βορρά, για τον Νότο, για την Δύση, και την Ανατολή.

Η Ελλάδα πρέπει να έχει σχέδια για τα βόρεια σύνορά της μέχρι το Βερολίνο. Συγχρόνως πρέπει να καθορίσει την πολιτική της στην Αφρική, στα νότια σύνορά μας. Πρέπει να καθορίσει τί θα πράξει μέχρι το Γιβραλτάρ και πώς θα συμπεριφέρεται στους δυτικοευρωπαίους. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για τον Καύκασο και τις Παρευξείνιες χώρες. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για την Μέση Ανατολή. Πρέπει να καθορίσει στρατηγική για την Ασία μέχρι την Άπω Ανατολή.

Προφανώς μία τέτοια γεωστρατηγική αντίληψη εμπεριέχει μία παγκόσμια προοπτική, η οποία ενέχει και το στοιχείο του επεκτατισμού. Όχι κατ’ ανάγκην εδαφικού επεκτατισμού, αλλά οπωσδήποτε οικονομικού, πολιτικού, δημογραφικού, και πολιτισμικού επεκτατισμού.

Είναι αδιανότητο να ακούω συνομιλητή μου, ο οποίος δηλώνει ειδικός στην γεωπολιτική και την γεωστρατηγική, να σηκώνει τον τόνο της φωνής του δίκην ροπάλου για να θίξει τις απόψεις μου επειδή το μυαλό του βλέπει ως εχθρό μόνον την νεοθωμανική Τουρκία. Γιά τον καθηγητή της παρέας ήταν αδιανόητο το Ελληνικό Έθνος να έχει βλέψεις στην Βόρεια Ευρώπη, στον Δυτικό κόσμο, στην Αφρική, ή στον Καύκασο ή στην Άπω Ανατολή.

Όπως είχα γράψει στο παρελθόν, «Ανεξάρτητο Ελληνικό έθνος-κράτος σήμερα, ίσον Ελληνικό imperium. Στην σημερινή εποχή όσοι αφελείς μιλάνε για ανεξάρτητη Ελλάδα, χωρίς να συνδυάζουν την εθνική ανεξαρτησία με επεκτατική πολιτική, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η διεθνής τάση είναι οι γεωπολιτισμικές ζώνες-κράτη, η Ευρασία, η Ενωμένη Ευρώπη, ο Παναφρικανισμός, ο Πανσλαβισμός, ο Παντουρκισμός, ο Παναραβισμός, ο Παγγερμανισμός, ο Παντουρανισμός.

Ανεξάρτητο έθνος-κράτος Ελλάδος σημαίνει αυτομάτως και ισχυρό επεκτατικό κράτος. Μάλιστα ένα ανεξάρτητο Ελληνικό έθνος-κράτος απαιτεί την δημιουργία πολλών κρατών-πελατών (patron-client state relationships κατά την ρωμαϊκή παράδοση) τα οποία θα λειτουργούν ως δορυφόροι και ως προφυλακτήρες για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους από τους εχθρούς που το περιβάλλουν. Όσοι ευαγγελίζονται εθνική ανεξαρτησία χωρίς να εξηγούν με ποιούς συμμάχους, με ποιούς πολλαπλασιαστές ισχύος, με ποιά προβολή ισχύος, εκστομίζουν λόγια του αέρος».  

Και αλλού είχα γράψει, «Εδώ και χιλιετίες ο πολιτισμός και η θρησκεία αποτελούν πεδία πολέμου. Χρειαζόμαστε ένα πανίσχυρο Ελληνικό πολιτισμικό και θεολογικό imperium. Μία παγκόσμια θεώρηση των πραγμάτων. Ο πολιτισμικός και θεολογικός επεκτατισμός του Ελληνισμού, ισοδυναμεί με επέκταση των συνόρων του Έθνους. Και πρέπει να πραγματοποιηθεί με κάθε μέσον, είτε ειρηνικό είτε πολεμικό».

Ένας απλός παρατηρητής θα διαπιστώσει εύκολα ότι στην σημερινή Ελλάδα όλοι οι θεωρητικολογούντες περί την γεωπολιτική και γεωστρατηγική, πάντα μα πάντα αποσιωπούν την ΒΑΣΙΚΗ τους ΠΑΡΑΔΟΧΗ. Ήτοι, βλέπουν μόνον έναν εχθρό, την Τουρκία.

Και μάλιστα η θεώρησή τους είναι καθαρώς αμυντική: να μην μας πάρουν οι νεοθωμανοί την Θράκη, το Αιγαίο, και την Κύπρο. Μόνον εκεί στρέφεται το βλέμμα τους. Μέχρι εκεί φθάνει ο γεωπολιτικός τους ορίζοντας.

Αν αυτό που λέω είναι λάθος, ας με διαψεύσουν οι εν ενεργεία στρατιωτικοί.

Υπάρχουν σήμερα Ελληνικά επιθετικά σχέδια για την απελευθέρωση και ανακατάληψη του κατεχομένης Κύπρου ή μόνον αμυντικά σχέδια αποτροπής υποδουλώσεως και της υπολοίπου νήσου;

Υπάρχουν επιθετικά σχέδια απελευθερώσεως της κατεχομένης Ιωνίας; Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχουν. Γίνονται κατά καιρούς ασκήσεις επί χάρτου για ενδεχόμενα αντίποινα σε περίπτωση προσβολής Ελληνικής νήσου στο Αιγαίο. Αλλά μέχρι εκεί. Εγώ ομιλώ για ανακατάληψη της Ιωνίας. Και τέτοιου είδους σχέδια πρέπει να περιλαμβάνουν πολιτικές, δημογραφικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές, οικονομικές, διοικητικές παραμέτρους, πλην του καθαρώς στρατιωτικού σκέλους.

Ακολουθεί παράγραφος και σύνδεσμος από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Το σχέδιο «BALYOZ» («Βαριά») και οι Ελληνικές αδυναμίες», σχετικώς με τις αμυντικές διατάξεις στον Έβρο και την αμυντική συμπεριφορά. Προσοχή στην ακόλουθη φράση:

Η οικειοθελής αφαίρεση από τις δυνατότητές μιας δύναμης του «Επιθετικού Πνεύματος», και η πρόσδεσή της σε ένα στείρο και αναποτελεσματικό αμυντικό δόγμα, έχει σαν αποτέλεσμα την σταδιακή μετατροπή της σε «τοπομαχική δύναμη». 

Επομένως όσοι εκ των συνομιλητών μου ωρύοντο υπέρ μίας συμμαχίας με ΗΠΑ-Ισραήλ, δεν διέφεραν και πολύ από την άλλη μερίδα η οποία συνηγορούσε υπέρ Ρωσσίας-Ιράν.  Και οι δύο αντιλήψεις είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Μία βασική παραδοχή. Προστασία της Ελλάδος από την Τουρκία.

Μα αυτό δεν είναι μακροπρόθεσμη στρατηγική, αντέταξα. Αυτό αποτελεί θεοποίηση του ραγιαδισμού και της μειονεξίας.

Η Ελλάδα πρέπει να ενστερνιστεί το Imperium. Οφείλει να παρεμβαίνει προληπτικώς στα 4 σημεία του ορίζοντος συγκρουομένη με εχθρικές πολιτικές, δημογραφικές, οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτισμικές, και θρησκευτικές δυνάμεις.

Αφού ενσωματώσει στην υψηλή της στρατηγική την έννοια των πολλαπλασιαστών ισχύος, οφείλει να προβάλλει την ισχύ της σε υπερπόντια εδάφη.

Είναι αδιανόητο να παραμένουμε αδιάφοροι και παθητικοί όταν σε όλη την Αφρική γίνονται θρησκευτικοί και δημογραφικοί πόλεμοι, όταν η Βόρεια και Κεντρική Αφρική σείεται από ισλαμικά κινήματα.

Είναι αδιανόητο να παραμένουμε αδιάφοροι και παθητικοί όταν στα δυτικά μας σύνορα έχει δημιουργηθεί ένα νεοφιλελεύθερο ευρωατλαντικό στρατόπεδο το οποίο μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση απειλούν να κατασπαράξουν το Έθνος μας.

Είναι αδιανόητο να είμαστε απόντες από τις Παρευξείνιες Χώρες. Δηλαδή αφήνουμε όλους τους άλλους, Ρώσσους, Ουκρανούς, Ρουμάνους, Γεωργιανούς, Αρμενίους, και Τούρκους να αναδιανέμουν μεταξύ τους τα ΔΙΚΑ μας ΕΔΑΦΗ, και να διοικούν τους ΔΙΚΟΥΣ μας ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ χωρίς να μας ρωτούν. Χωρίς να μας λογαριάζουν στην μοιρασιά.

Ποιά είναι η υψηλή σας στρατηγική για την Δύση, τον Βορρά, και τον Νότο; ρωτούσα διαρκώς τους συνομιλητές μου. Ουδεμία σοβαρή απάντηση έλαβα, πλην συναισθηματικών αφορισμών εδραζομένων στην μειονεξία και στην καχεκτική πνευματική ανάπτυξη. 

Ιφικράτης Αμυράς