Στρατηγική μεταβλητής γεωμετρίας ενάντια σε Δύση και Ισλάμ

Στρατηγική μεταβλητής γεωμετρίας σημαίνει ότι ως Έθνος συμπεριφέρομαι στους εξωτερικούς κρατικούς και μή-κρατικούς δρώντες ανεξαρτήτως της εθνο-πολιτιστικής μου ταυτότητος, αναλόγως των συμφερόντων μου, αδιαφορώντας για τις υπάρχουσες διπλωματικές συμφωνίες, τηρώντας τα προσχήματα, αλλάζοντας γραμμή εν ριπή οφθαλμού, θολώνοντας την διαχωριστική γραμμή μεταξύ συμμάχων και εχθρών.

Την ίδια στιγμή συμπεριφέρομαι ως σύμμαχος και ως εχθρός των δυτικών. Την ίδια στιγμή συμπεριφέρομαι ως σύμμαχος και ως εχθρός των ισλαμιστών.       

Ο Ελληνισμός πρέπει είναι σε θέση να αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς ταυτοχρόνως. Και να διαθέτει την ευελιξία να αλλάζει συμμάχους, αναλόγως των εθνικών του συμφερόντων. Ο πόλεμος σε διαφορετικά μέτωπα αποτελεί την κορωνίδα της Υψηλής Στρατηγικής.   

Αυτή την στιγμή στον ορίζοντα υπάρχουν δύο μεγάλα κινήματα, με εντελώς διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία μας απειλούν. Το ένα έχει κυριαρχήσει στην Δύση, είναι το σύμπλεγμα νεοφιλελευθερισμού-πολυπολιτισμού. Ο νεοφιλελευθερισμός επιβάλλει οικονομική γενοκτονία, ο πολυπολιτισμός επιβάλλει την πολιτιστική γενοκτονία. 

Στην Ανατολή έχει επικρατήσει το Ισλάμ, το οποίο ως παραλλαγή του ιουδαιοχριστιανισμού επιβάλλει ακριβώς τις ίδιες πολιτικές εθνοκτονίας που επέβαλε το βυζάντιο στους Έλληνες. Έχει τα ίδια δομικά χαρακτηριστικά με τον ιουδαιοχριστιανισμό, βασίζεται στην ίδια πίστη, και χρησιμοποιεί τις ίδιες τεχνικές εξοντώσεως των αντιπάλων του. 

Συνεπώς μας έχει κηρυχθεί ένας διμέτωπος πόλεμος, και οφείλουμε να απαντήσουμε δεόντως.  

Στις χώρες που έχουν επικρατήσει κυρίως αυτά τα κινήματα, ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία από την μία μεριά, Ιράν, Πακιστάν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να μας απασχολεί αν αυτή την στιγμή είναι σύμμαχοι ή εχθροί της Ελλάδος. Ασχέτως τί θα δηλώνει η επίσημη Ελληνική διπλωματία, ο κλασικός τρόπος αντιμετωπίσεως διμέτωπου πολέμου, είναι η υποκίνηση του ενός εχθρού εναντίον του άλλου.

Η Ελληνική Υψηλή Στρατηγική θα υποκινεί τους ισλαμιστές κατά της Δύσεως, και τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κατά των ισλαμιστών. Και οι δύο κίνδυνοι πρέπει να εξουδετερωθούν.

Είναι τραγικό λάθος ωρισμένων Ελλήνων να βλέπουν την Ελληνική εξωτερική πολιτική μέσα από τα μάτια της Ευρώπης, με το σαθρό έως γελοίο σόφισμα ότι πρέπει να είμαστε μέσα σε Ε.Ε.-ΝΑΤΟ για να προστατευθούμε από την Τουρκία. 

Βασική αρχή του μετα-ψυχροπολεμικού περιβάλλοντος είναι η κατάργηση των συνόρων και της εννοίας των αμάχων, όταν πρόκειται για πόλεμο. Δυτικοί και ανατολικοί αναλυτές προβλέπουν επέκταση της Συριακής κρίσεως σε Λίβανο, Ιορδανία, Τουρκία.

Εκτός τόπου και χρόνου είναι όσοι Έλληνες βλέπουν την Ελλάδα ως προστατευόμενο μέλος του Δυτικού συνασπισμού. Όσοι σκέπτονται με τέτοιους όρους ας κοιτάξουν το πώς δρα η Αμερική εδώ και πολλά χρόνια στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή. Δεν έχει καμία ηθική αναστολή στο να υποστηρίξει τους ισλαμιστές σε Κόσοβο και Βοσνία, και τους σαλαφιστές σε Λιβύη και Συρία. 

Με την αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο οι ΗΠΑ αρχίζουν να θεωρούν την Μουσουλμανική Αδελφότητα ως στρατηγικό εταίρο στην προσπάθεια διπλωματικής προσεγγίσεως στην Μέση Ανατολή.   

Επιπλέον, η αφομοίωση της Ελλάδος στην Δύση εγκυμονεί τον κίνδυνο εθνικού, οικονομικού, και πολιτιστικού αφανισμού, λόγω της συνδυασμένης επιθέσεως από τον νεοφιλελευθερισμό και τον πολυπολιτισμό.

Αυτή την στιγμή η Δύση δεν είναι απλώς εχθρός του Ελληνισμού, είναι μισητός κατακτητής. Και όποιος δεν το παραδέχεται είναι ηλίθιος ή προδότης.

Ίσως να έχει μείνει σε απηρχαιωμένες αντιλήψεις που μεσουρανούσαν στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, όταν η Ελλάδα είχε καταταχθεί στο δυτικό στρατόπεδο. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικώς. 

Η Ελληνική Υψηλή Στρατηγική πρέπει να χαράσσεται με την πιθανότητα ότι μία μέρα οι δυτικοί σύμμαχοι θα αποπειραθούν να διαμελίσουν την χώρα μας. Και αν αντισταθούμε, θα έχουμε την τύχη της Συρίας. 

Εκτός από τους άμεσους στόχους της διαλύσεως της Ε.Ε., της Τουρκίας, και του 4^ου Ράιχ, η Υψηλή Στρατηγική της Ελλάδος, πρέπει να ελίσσεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτύχει την ταυτόχρονη εξουδετέρωση του δυτικού και του ισλαμικού κινδύνου. 

Όποιος δεν μελετά την πρόσφατη ιστορία και όποιος πάσχει από έλλειψη πολιτικού ρεαλισμού είναι άκρως επικίνδυνος για το Ελληνικό Έθνος. 

Η μελέτη της προσφάτου ιστορίας αναδεικνύει μία επαναλαμβανόμενη πολιτική συγκυρία: τον συνδυασμό αμερικανικού και ισλαμικού ιμπεριαλισμού. Όταν ευθυγραμμίστηκαν τα συμφέροντά τους, ισοπέδωσαν Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Ιράκ, και τώρα την Συρία. 

Ο συγκεκριμένος συνδυασμός συμφερόντων δημιουργεί μία προσωρινή συμμαχία, την οποία δεν είχε προβλέψει ούτε ο Μιλόσεβιτς, ούτε ο Καντάφι, ούτε ο Σαντάμ Χουσεΐν, ούτε ο Μπασάρ Άσσαντ. Γι’ αυτό ευρέθησαν διπλωματικώς και στρατιωτικώς απομονωμένοι από ξένους συμμάχους. 

Δεν μας απασχολεί η ιδεολογική ταυτότητα του Μιλόσεβιτς, ή του Καντάφι. Είναι παντελώς άσχετη με το πρόβλημά μας. Εδώ συζητάμε για χάραξη Υψηλής Στρατηγικής.    

Ο χειρότερος κίνδυνος αυτή την στιγμή είναι μία ευκαιριακή συμμαχία νεοφιλελεύθερων και ισλαμιστών εις βάρος της Ελλάδος, και πρέπει να έχουμε έτοιμο στρατηγικό σχέδιο να τους αντιμετωπίσουμε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ. Ως Έλληνες, πρέπει να θεωρούμε ΔΕΔΟΜΕΝΗ και όχι υποθετική, μία τέτοια ανθελληνική συμμαχία.

Για να αντιμετωπίσουμε έναν τέτοιο θανάσιμο κίνδυνο πρέπει να επεκτείνουμε την δράση μας σε υπερπόντιες εκτάσεις. Ο ενδεχόμενος ιρανο-ισραηλινός πόλεμος και ο σινο-ιαπωνικός πόλεμος, μας αναβαθμίζουν ως χώρα, αρκεί να αναλάβουμε λελογισμένους πολιτικο-στρατιωτικούς κινδύνους, ως οφείλουμε να πράξουμε.

Μπορούμε να πάρουμε θέση υπέρ της Κίνας και του Ιράν, ενάντια σε Δύση, Ισραήλ, και Ιαπωνία, σπάζοντας τον φαύλο κύκλο υποδουλώσεώς μας στους δυτικούς ιμπεραλιστές, και κάνοντας άνοιγμα προς νέους συμμάχους ζητώντας στρατιωτικά, πολιτικά, και οικονομικά ανταλλάγματα.

Στον ενδο-Συριακό πόλεμο μπορούμε να συμμαχήσουμε με τους Αλεβίτες κατά των σουνιτών και της Δύσεως.

Στον ενδο-ισλαμικό πόλεμο μεταξύ σουνιτών και σιιτών, μπορούμε να συμμαχήσουμε με τους σιίτες ενάντια στους σουνίτες. Ήδη έπρεπε να είχαμε προσεγγίσει το σιιτικό Ιράν ως αντίβαρο στην σουνιτική Τουρκία. 

Στον οικονομικο-πολιτικό πόλεμο που μαίνεται στην Ευρώπη, μπορούμε να συμμαχήσουμε με Ρωσσία, Κίνα, Ινδία, Ιράν, Βραζιλία, Άραβες, ως συμμάχους κατά του 4^ου Ράιχ και της Δύσεως.

Στην Τουρκία πρέπει να συμμαχήσουμε με τους δυτικούς εις βάρος του νεο-οθωμανικού καθεστώτος. Ειδικώς εναντίον της νεο-οθωμανικής Τουρκίας πρέπει να συμμαχήσουμε με Βουλγαρία, Κουρδιστάν, Συρία, Αρμενία, Ιράν, Ιράκ, Ρωσσία, Κίνα, Σερβία, Ισραήλ, Άραβες. Όλοι αυτοί έχουν κάποιον λόγο να μισούν την νεο-οθωμανική Τουρκία. Να εκμεταλλευθούμε την συγκυρία συμμαχώντας με όλους τους εχθρούς της, και να της προξενήσουμε συντριπτικό πλήγμα. 

Στην Αφρική, σε όποια χώρα μας συμφέρει να συμμαχούμε με τους Σαλαφιστές εναντίον των Δυτικών, και τανάπαλιν.  Να υποκινούμε συνεχώς επαναστάσεις Σαλαφιστών εναντίον δυτικών προτεκτοράτων, και επαναστάσεις φιλοδυτικών κινημάτων εναντίον ισλαμικών προτεκτοράτων. Ακόμη και αν δεν υπάρχουν έριδες, μεταξύ Ισλάμ και Δύσεως, οφείλουμε να τις δημιουργούμε και να τις υποθάλπουμε.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της Υψηλής μας Στρατηγικής ότι η αποδυνάμωση και των δύο ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αποτελεί άρθρο πίστεως του Ιερού Αγώνος για Εθνική επιβίωση. 

Δεν επιτρέπεται να λησμονούμε ότι αν αφήσουμε την Δύση και το Ισλάμ να ενωθούν εναντίον μας όπως έγινε σε Σερβία, Συρία, Λιβύη, Ιράκ, θα μας γενοκτονήσουν κυριολεκτικώς. 

Δεν υπάρχουν μόνιμοι σύμμαχοι. Υπάρχουν μόνιμα εθνικά συμφέροντα. Το εθνικό συμφέρον της Ελλάδος επιτάσσει διμέτωπο αγώνα χωρίς ηθικές αναστολές, με αποδέσμευση από εθνοκτόνες αντιλήψεις τύπου «Ανήκομεν εις την Δύσιν».

Η στρατηγική μεταβλητής γεωμετρίας μας παρέχει την απαραίτητη ευελιξία σε έναν ευμετάβλητο πολυ-πολικό μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο, απαγκιστρώνοντάς μας από διπλωματικές αγκυλώσεις περί δυτικών συμμάχων, που μας καθήλωναν σε μία παθητική και στατική συμπεριφορά.

Χρειαζόμαστε στρατηγική ευελιξία. Η στρατηγική μεταβλητής γεωμετρίας ακονίζει την αμυντική μας λεπίδα, καταρρίπτουσα τους πολιτικούς μύθους περί «Ενωμένης Ευρώπης». 

Πολύ σύντομα θα αναγκαστούμε να πολεμάμε στο πλευρό ισλαμιστών εναντίον του 4^ου Ράιχ, και συγχρόνως να πολεμάμε στο πλευρό σιιτών και δυτικών εναντίον σουνιτών. Δεν πρόκειται για υπόθεση εργασίας. Πρόκειται για την καθημερινή πραγματικότητα του Ελληνισμού. 

Ιφικράτης Αμυράς 

29-9-2012