Ο συναισθηματισμός δεν επιτρέπεται να αντικαθιστά την ορθή αντεγκληματική πολιτική

Επειδή τα αχόρτατα κανιβαλιστικά μμε της κατεχομένης Ελλάδος ψάχνουν διαρκώς ευκαιρίες για να εξαπολύσουν συναισθηματική προπαγάνδα προκειμένου να αυξήσουν την τηλεθέαση, όπως έγινε στην περίπτωση της δολοφονίας της άτυχης εφοριακού από έναν τοξικομανή, καλόν είναι να βάζουμε τα πράγματα στην θέση τους.

Το δίπολο εικόνων το "τέρας-φονιάς" και η "άτυχη κοπέλα", έτσι όπως παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά μμε δεν βοήθησε σε τίποτε τον Ελληνικό Λαό.

Η αντεγκληματική πολιτική της Ελλάδος πρέπει να βασίζεται σε ηθικές αξίες, σε βασικές αρχές, και ιστορικά δεδομένα, και όχι σε συναισθηματικές αντιδράσεις.   

Το ότι ένα άτυχο άτομο δολοφονήθηκε στον δρόμο, δεν σημαίνει ότι υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν ο θύτης, και άρα ένοχος μίας εγκληματικής πράξεως.

Η ασκηθείσα βία θα μπορούσε να είχε διαπραχθεί μέσα σε ένα άλλο χωροχρονικό και πολιτικό πλαίσιο. Π.χ. η εφοριακός του δικαστικού τμήματος θα μπορούσε να είχε κατάσχει το σπίτι του τοξικομανούς, να το έβγαζε στον πλειστηριασμό, και ο έξαλλος τοξικομανής να εισέβαλε στον χώρο της εργασίας της, και να της προξενούσε κακό με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. 

Οι Έλληνες πολίτες, ακόμη και οι τοξικομανείς, έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να υπερασπίζωνται την τιμή, την περιουσία, και την αξιοπρέπειά τους, από κάθε επίδοξο παραβάτη. Ειδικώς όταν ο παραβάτης ενσαρκώνεται από ένα μισελληνικό ψευδοκράτος, και ένα κατοχικό καθεστώς.

Όταν το ρωμέικο ψευδοκράτος αποπειράται να ληστέψει και να δολοφονήσει τους Έλληνες, αυτοί δικαιούνται να του ανταποδώσουν τα πλήγματα. Εφ' όσον το ρωμέικο ψευδοκράτος προσπαθεί να γενοκτονήσει τους Έλληνες, αυτοί υποχρεούνται να αντισταθούν με κάθε μέσον.  

Όταν ανατραπεί το κατοχικό καθεστώς, αρκετοί εφοριακοί υπάλληλοι θα διωχθούν για κακουργηματικές πράξεις με βαρύτατες κατηγορίες, όπως εσχάτη προδοσία, για όσα πράττουν σήμερα εις βάρος του Λαού.

Αυτό το λέμε για να γίνει κατανοητό ότι αν κάποιος ληστής υποστεί ληστεία από κάποιον άλλο ληστή, δεν σημαίνει ότι αθωώνεται για τα δικά του εγκλήματα. Ούτε η κοινωνία του οφείλει συμπάθεια.

Για όσους πολίτες πέφτουν θύματα της συναισθηματικής προπαγάνδας των καθεστικών μμε, ας κάνουμε ένα κοινωνικό πείραμα, και ας βάλουμε ένα στοίχημα για το ποιός θα κερδίσει την μάχη των εντυπώσεων:

Για δέκα μέρες να δείχνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στα μμε, Έλληνες που αυτοκτόνησαν διότι η εφορία τους πήρε το σπίτι, ή τους κατείσχε τον μισθό ή την σύνταξη. Να βλέπουμε φωτογραφίες νεκρών από αυτοκτονίες, γεμάτους αίματα. Και τότε θα δούμε πόση συμπάθεια θα έχουν οι πολίτες για περιπτώσεις σαν αυτή που μας βομβαρδίζουν την τελευταία εβδομάδα.

Επίσης επί δέκα μέρες, να βλέπουμε εικόνες από Έλληνες που επαιτούν, από γιαγιάδες και παππούδες που κλαίνε και ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό επειδή δεν τους φτάνει η σύνταξη. Όταν αλλάξει το συναισθηματικό ισοζύγιο από μία τέτοια προπαγανδιστική εκστρατεία, θα δούμε υπό άλλη οπτική γωνία το γεγονός της δολοφονίας από τον τοξικομανή.

Αν επί δέκα μέρες βλέπουμε εικόνες από ελληνόπουλα σε εμβρυακή μορφή που έπεσαν θύματα εκτρώσεων διότι οι γονείς τους δεν μπορούν να τα φέρουν στον κόσμο λόγω της φορομπηχτικής πολιτικής του κατοχικού καθεστώτος, όταν δούμε έμβρυα κομματιασμένα από την χειρουργική λαβίδα αλλά με φυσικό αυτουργό την φοροληστρική επιδρομή, τότε θα έχουμε μία ισορροπία εικόνων στο μυαλό μας, που θα μας οδηγήσει σε άλλα συμπεράσματα.

Αν επί δέκα μέρες βλέπουμε εικόνες με ελληνόπουλα να κλαίνε ή να λιποθυμούν από την πείνα λόγω της οικονομικής και φορομπηχτικής πολιτικής, τότε να δούμε αν οι πολίτες θα αισθάνωται όπως τώρα που υπέστησαν την πλύση εγκεφάλου από τα κατοχικά μμε.

Το σχόλιό μας δεν αποσκοπεί στο να υπερασπιστεί τον τοξικομανή ληστή και δολοφόνο. Η ποινή που του αξίζει είναι θάνατος. Ξεκάθαρα. Όμως, όταν κάνουμε κοινωνιολογική ανάλυση, πρέπει να προσεγγίζουμε τα πράγματα ολιστικώς. Να εξετάζουμε όλες τις παραμέτρους.

Οι εκπρόσωποι ενός κατοχικού καθεστώτος που καταληστεύουν καθημερινώς τους πολίτες με χίλιους-δυό τρόπους και τους οδηγούν στον θάνατο, μία μέρα θα αντιμετωπίσουν την Επαναστατική Δικαιοσύνη. Και δεν θα υπάρξει κανένα έλεος.

Ο τοξικομανής ληστής και δολοφόνος, δεν είναι χειρότερος ληστής και χειρότερος δολοφόνος από τους πραιτωριανούς που καταληστεύουν καθημερινώς και εκτελούν συμβόλαια θανάτου εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

Η διαφορά με τον τοξιμανή είναι ότι ο συγκεκριμένος δολοφόνος σκότωσε μία φορά, έναν συγκεκριμένο εφοριακό υπάλληλο. Ενώ οι πραιτωριανοί δολοφόνοι σκοτώνουν διαρκώς αμέτρητους Έλληνες, έχοντας ως άλλοθι μία σφραγίδα του ρωμέικου μισελληνικού ψευδοκράτους.

Ο κρατικός δολοφόνος δεν αθωώνεται για τα δικά του εγκλήματα επειδή ενδεχομένως να πέσει θύμα ενός τοξικομανούς εγκληματίου.

Θα πρέπει να τιμωρηθούν και οι δύο με την εσχάτη των ποινών.

Τέλος, οι πολίτες που ενδιαφέρονται για θέματα πολιτικής κοινωνιολογίας και εγκληματολογίας, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η έννοια του φόνου δεν πρέπει να περιορίζεται στα πλαίσια της χρήσεως ενός μαχαιριού, ή ενός όπλου, επειδή έτσι συμφέρει το κατοχικό μνημονιακό καθεστώς.

Ο Στάλιν δολοφόνησε εκατομμύρια δια της πείνας. Ο θάνατος ενός ατόμου ή ενός λαού μπορεί να επέλθει με πολλούς τρόπους, χωρίς την χρήση όπλων. Πχ δια της οικονομικής εξαθλιώσεως, δια της ελλείψεως ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως, δια της φυλετικής επιμειξίας, δια των εκτρώσεων, δια της αναγκαστικής μεταναστεύσεως, δια της χρήσεως τοξικών ουσιών, κ.α.

Είναι απαράδεκτο να πέφτουμε στην συναισθηματική παγίδα των καθεστικών μμε, που εστιάζουν την προσοχή του κοινού στην δολοφονία μίας εφοριακού, προκειμένου να αποσιωπήσουν τις δολοφονίες χιλιάδων Ελλήνων από την εφορία.