"Διαχωρισμός, διαχωρισμός, διαχωρισμός", το σύνθημά μας στα συλλαλητήρια

Εκτός από θρησκευτική διαφοροποίηση, οι Έλληνες πρέπει να διαθέτουν οργανωτική, πολιτική, και ιδεολογική διαφοροποίηση σε σχέση με τους ρωμιούς.

Με τους ρωμιούς έχουμε διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικό παρελθόν/ιστορία, και διαφορετικό μέλλον.

Όταν μιλάμε για το οιοδήποτε εθνικό θέμα, αλλιώς το βλέπουμε εμείς, αλλιώς αυτοί.

Αντί κάποιοι Έλληνες να συσσωματώνωνται στα συλλαλητήρια των ρωμιών που καταλήγουν πάντα στο "Ελλάς=ορθοδοξία, βυζάντιο, ρωμιοσύνη", πρέπει να οργανώνουμε παράλληλα ή και αντίπαλα συλλαλητήρια που να καταλήγουν στα εντελώς αντίθετα συμπεράσματα.

Όπως σε όλα τα ζητήματα έτσι και στα εθνικά, οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουν να πιπιλάνε την απολίτικη καραμέλα των ανοήτων, "όχι σε δόγματα, κόμματα, χρώματα". Δεν έχουμε τίποτε το κοινό με όσους κατέστρεψαν τον Ελληνισμό, και συνεχίζουν να τον καταστρέφουν.

Χωρίς Ελληνικό δόγμα, χωρίς Ελληνικό κόμμα, χωρίς Ελληνικό αξιακό σύστημα, θα απορροφηθούμε από τους πολιτικούς μας αντιπάλους που παπαγαλίζουν τις ανοησίες περί ρωμιοσύνης και ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.

Ο κίνδυνος πολιτικής αφομιώσεως που ελλοχεύει από την ακομμάτιστη και απολίτικη συμμετοχή αρκετών Ελλήνων, είναι ακριβώς αυτή που παρουσιάζεται ως δήθεν επιτυχία: Η κοινή στάση απέναντι σε ένα τεράστιο πρόβλημα, το Μακεδονικό.

Αυτή η δήθεν ομοψυχία(πάντα εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων, η δήθεν ενότητα(που  καταλήγει στο Ελλάς=ορθοδοξία), το δήθεν μεγάλο πλήθος του προηγουμένου συλλαλητηρίου που σε μεγάλο ποσοστό είναι ετερόκλητο, εφήμερο, ασταθές, ρευστό, ανοργάνωτο, απολίτικο, ανιστόρητο, αποτελούν την δήθεν επιτυχία τέτοιων διοργανώσεων.

Είμαστε εχθροί του πολιτικού ερασιτεχνισμού. 

Ο πολιτικός επαγγελματισμός πρέπει να συνοδεύεται με την Ελληνική πολιτική γραμμή.

Απαιτούμε πλήρη πολιτικό και οργανωτικό διαχωρισμό από τους ρωμιούς, ώστε ακόμη και με συμμετοχή μικρού αριθμού διαδηλωτών να διοργανώνουμε ξεχωριστά, παράλληλα, και αντίπαλα συλλαλητήρια, τα οποία να προβάλλουν τις Ελληνικές διεκδικήσεις υπέρ της Βορείου Μακεδονίας.

Πρέπει να διακόψουμε κάθε σχέση με τους "πατριώτες", των οποίων η στάση μάς κοστίζει πανάκριβα, διότι δημιουργεί πολιτική και οργανωτική σύγχυση στο Ελληνικό στρατόπεδο. 

Η διαφοροποίηση στο ζήτημα της Μακεδονίας σε σχέση με τους ρωμιούς δεν αφορά μόνον το ζήτημα του εδάφους και των πληθυσμών των Σκοπίων. Αφορά και το θρήσκευμα των Μακεδόνων, εντός και εκτός Ελλάδος. Αφορά τα ήθη, τα έθιμα, και το εορτολόγιο των Μακεδόνων. Αφορά και την γεωπολιτική/γεωστρατηγική αντίληψη περί Μακεδονίας.

Τί όφελος θα έχουμε αν απελευθερώσουμε Μακεδονικούς πληθυσμούς, και ύστερα τους εκχριστιανίσουν οι ρωμιοί; Τί όφελος θα έχουμε αν θυσιαστούμε για να ενσωματώσουμε τους Μακεδόνες των Σκοπίων, και ύστερα στα σχολεία οι ρωμιοί τούς διδάσκουν ότι κατάγονται από τον Αβραάμ και την Σάρα;

Ο εγκλωβισμός σε αλλότρια συλλαλητήρια, μόνον και μόνο για να δείξουμε "ομόνοια", "ενότητα", κλπ, είναι αυτοκτονικός. Καταλήγουμε στο να καταπνίγουμε τις δικές μας θέσεις, και να προβάλλουμε παθητικώς θέσεις, εχθρικές προς τον Ελληνισμό.

Η στρατηγική μας για κάθε εθνικό ζήτημα, όχι μόνον για το Μακεδονικό, είναι ο διαχωρισμός, και όχι η συσσωμάτωση. Σε κάθε πολιτικό αγώνα, υψώνουμε τα δικά μας λάβαρα, φωνάζουμε τα δικά μας συνθήματα, έχουμε την δική μας οργάνωση, την δική μας περιφρούρηση, καλύπτουμε την διαδήλωση με δικά μας μμε, και κυρίως διοργανώνουμε δικές μας ανεξάρτητες διαδηλώσεις, με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο και προσανατολισμό.

Αλλιώς κάθε φορά θα μετατρεπόμαστε σε πολιτικοί ουραγοί των ρωμιών, οι οποίοι θα μας σέρνουν στο δικό τους πολιτικο-θρησκευτικό άρμα.

Επειδή σε όλα τα ζητήματα για τα οποία θα διεξάγουμε ομηρικές μάχες θα είμαστε στην μειοψηφία(θρησκεία, σκλαβωμένες πατρίδες, φυλετική επιμειξία, εθνικό νόμισμα, αρχαία ελληνική γλώσσα, ευρωπαϊκή ένωση, λαθροεποικισμός, κ.α.), το σύνθημα που διαφωτίζει την οργανωτική στρατηγική του Ελληνικού Κόμματος είναι: «Διαχωρισμός, Διαχωρισμός, Διαχωρισμός».

Οι ανοησίες περί "εθνικής ενότητος" εκστομίζονται μόνον από πολιτικώς άσχετους.

Χρειαζόμαστε ιδεολογική και οργανωτική ενότητα των Ελλήνων, και όχι «εθνική» ενότητα με τους ρωμιούς-καταστροφείς του Έθνους. Ενότητα στην σκλαβιά και στον μισελληνισμό δεν μπορεί να υπάρξει.

Χρέος μας είναι να εξασφαλίσουμε την ιδεολογική ενότητα, και τον επαναστατικό χαρακτήρα των Ελλήνων. Να κινητοποιήσουμε και να ενώσουμε τους Έλληνες κάτω από τα δικά μας λάβαρα και τα δικά μας συνθήματα.

Όσοι άσχετοι και ερασιτέχνες ενθουσιάστηκαν με τον αριθμό των διαδηλωτών στο πρόσφατο συλλαλητήριο δεν γνωρίζουν στοιχειώδεις κανόνες πολιτικής. Όσο εύκολα έρχονται, τόσο εύκολα φεύγουν τα μέλη των ανοικτών μετωπικών σχημάτων. Και μάλιστα σε διάστημα ολίγων μηνών, διότι απλούστατα δεν έχουν Ιδεολογική Ενότητα. Αρκετά λοιπόν με το παραμύθι της «εθνικής ενότητος».

Τα περί ενότητος τα προπαγανδίζει πάντα ο κατακτητής προς τον κατακτημένο. Χρέος μας είναι να υπονομεύσουμε την ρωμέικη κουλτούρα και να την αντικαταστήσουμε με την Ελληνική Θρησκεία σε όλες τις εκφάνσεις: νόμοι, ήθη, έθιμα, εορτές, ωργανωμένο ιερατείο, πανεπιστήμια, δικαστήρια, ένοπλες δυνάμεις, τελετουργικά(γάμου, κηδείας, ονοματοδοσίας), βιβλιογραφία, αθλητισμός, τέχνες, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική. 

Όποιος Έλλην δεν έχει ηγεμονικά ένστικτα, δεν θα έχει οργανωτικά ένστικτα, ούτε και εξουσιαστικά, ούτε και στρατιωτικά ένστικτα.

Όποιος Έλλην αρνείται να αγωνιστεί για την εξουσία, έχει αποδεχτεί την ήττα του από τον ιουδαιοχριστιανισμό και προσπαθεί να την εκλογικεύσει με ηλιθιότητες περί «ενότητος».

Επειδή θέλουμε να αφήσουμε ανεξίτηλα τα σημάδια μας στην Ιστορία, ποτέ δεν θα καθορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα βάσει του τί πιστεύει αυτή την στιγμή η κοινωνία.

Είμαστε το 5% του πληθυσμού, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί μας αντίπαλοι; Υπέροχα! Είμαστε η εμπροσθοφυλακή της Εθνεγερσίας και του Ελληνισμού.

Όποιος Έλλην δεν θέλει να οργανωθεί αυτόνομα, σημαίνει ότι δεν σκέφτεται ανεξάρτητα, ούτε συμπεριφέρεται αυτόνομα από τους ρωμιούς. Οι Έλληνες θα αποκτήσουν συνείδηση του ρόλου τους στην κοινωνία όταν συγκροτηθούν ως ηγεσία των καταπιεσμένων στρωμάτων του Λαού. Και ποτέ ως σύμμαχοι των ρωμιών.

Όσοι διαφωνούν με την στρατηγική μας, έχουν μπερδέψει την αλλαγή κυβερνήσεως με την ανατροπή καθεστώτος. Η αλλαγή κυβερνήσεως υπονοεί μεταρρυθμίσεις περιωρισμένου βεληνεκούς και εντάσεως. Η ανατροπή καθεστώτος υπονοεί σαρωτική κατεδάφιση του παλαιών τρόπων σκέψεως και συμπεριφοράς.

Δεν μας αρκεί να οικοδομήσουμε ένα νέο Κράτος. Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο Έθνος. 

Ο ιδεολογικός και πολιτικός αγών ομοιάζει με αρένα μονομάχων. Ποτέ με διαγωνισμό καλών τρόπων. Ο καθωσπρεπισμός αμβλύνει το ένστικτο επιβιώσεως του Λαού μας. Βλέποντας τον εαυτό μας ως μία διακριτή εθνότητα από τους ρωμιούς, θα σωθούμε από την αφομοίωση και τον αφανισμό ως έθνος και ως πολιτισμός. Η ξεχωριστή μας ταυτότητα δημιουργήθηκε από δεσμούς κοινών εμπειριών και κοινών αξιών, εντελώς αντιθέτων από εκείνες των ρωμιών.

Αυτήν ακριβώς την πολύτιμη διακριτή ταυτότητα θέλει να καταστρέψει η δήθεν ενότητα. Σε τελευταία ανάλυση αν οι γονείς μας ήταν δούλοι στον Γιαχβέ, αυτό δεν υποχρεώνει και εμάς να παραμείνουμε δούλοι προκειμένου να μην «διχαστούμε» με τον Γιαχβέ.

Δεν μας εκπροσωπεί ούτε η χριστιανική "εθνική σημαία", ούτε ένας ύμνος με αναφορές στον Μωϋσή. Θέλουμε να αναδείξουμε τα δικά μας εθνικά λάβαρα και τους δικούς μας εθνικούς παιάνες, σε πλήρη διαφοροποίηση με την μισελληνική ρωμιοσύνη.