Η έλλειψη ολιστικής προσεγγίσεως, κατέστρεψε το κίνημα των Αγανακτισμένων

Κάποιες αντιμνημονιακές οργανώσεις και αντιμνημονιακοί πολίτες έχουν κάνει μεγαλύτερο κακό από τους υποστηρικτές των μνημονίων.

Καθ' όλη την διάρκεια των μνημονίων εστίασαν τον αγώνα τους στο οικονομικό πεδίο(χαράτσια, πλειστηριασμοί, περικοπές μισθών, δημόσιο χρέος, κλπ).

Ουδείς εξ αυτών που σήμερα κλαυθμηρίζουν, δέχθηκε να διευρυνθεί η πολιτική σύγκρουση σε μη-οικονομικά θέματα.

Η σαθρή λογική τους είναι γνωστή και αποκρουστική: "Μα τώρα έχουμε άλλα προβλήματα", εννοώντας την απώλεια εισοδήματος.

Δεν κατενόησαν ότι όταν επί δεκαετίες είτε δεν θέλεις είτε δεν μπορείς να υπερασπιστείς την Ελληνική Γλώσσα από τους καταστροφείς της, όταν δεν θέλεις είτε δεν μπορείς να υπερασπιστείς τους αγέννητους Έλληνες από τις χωρίς περιορισμούς αμβλώσεις, όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να υπερασπιστείς τις σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού, όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να υπερασπιστείς την φυλετική συνέχεια του Ελληνισμού, όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να υπερασπιστείς την Ελλάδα από τους λαθροεποίκους, όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να υπερασπιστείς το Ελληνικό αξιακό σύστημα και το Ελληνικό Έθος, τότε είναι απολύτως φυσιολογικό να μην μπορείς να υπερασπιστείς ούτε το εισόδημά σου από την κατοχική ληστοσυμμορία.

Όλοι αυτοί που μας λένε εδώ και δεκαετίες, "μην θέτετε τέτοια ζητήματα, έχουμε άλλα προβλήματα τώρα", συνήθως εννοούσαν κάποιο οικονομικό πρόβλημα.

Ακόμη και τώρα που τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, οι αντιμνημονιακές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις περιορίζουν τον αγώνα σε οικονομικά ζητήματα.

Ενίοτε προσθέτουν και το ζήτημα της τιμωρίας των ενόχων, της αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας, και όταν το θυμούνται, το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας. Αλλά χωρίς να περιλαμβάνουν τα καυτά ζητήματα που προαναφέραμε.

Εκπαιδεύουν τον Λαό σε μάχες οπισθοφυλακής. Έχουν εξαντλήσει τα ψυχικά του αποθέματα εμφανίζοντας το έλασσον ως μείζον.

Έχουν κάνει μεγαλύτερο κακό από τους υποστηρικτές των μνημονίων διότι συνεχώς εκλαμβάνουν ως δεδομένους και αποδεκτούς τους υπολοίπους πυλώνες του κατοχικού καθεστώτος, πλην του οικονομικού συστήματος.

Σήμερα ο Λαός πληρώνει πολύ ακριβά την άρνηση των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων να εξελιχθούν. Από το 2010 το κίνημα των Αγανακτισμένων αντί να κάνει βήματα εμπρός, έκανε βήματα πίσω.

Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η οργή του κόσμου το 2010, έπρεπε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα με ολιστικό τρόπο, και όχι με την περιωρισμένη οπτική των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων.

Αρκετές αντιμνημονιακές δυνάμεις, ακόμη και σήμερα, αρνούνται να υπερασπιστούν το ελληνικό εκδοτικό προνόμιο, δηλαδή την έκδοση εθνικού νομίσματος. Αλλά έχουν το θράσος να λένε στους οπαδούς των, ότι θα υπερασπιστούν την ακίνητη περιουσία τους.

Όταν ένας Λαός εθίζεται στο να δέχεται αδιαμαρτύρητα την καταστροφή των μνημείων των Προγόνων του, την εξύβριση των Αρχαίων Προγόνων από αλλότριες δοξασίες και επήλυδες, τότε είναι απολύτως φυσιολογικό να υφίσταται απανωτές ήττες σε όλα τα πεδία μαχών. Προφανώς και στο οικονομικό πεδίο.