Όταν η απολογία ισοδυναμεί με αυτοκτονία - Κατρίν Ντενέβ: «Το καμάκι δεν είναι έγκλημα»

Προσέξτε τίτλο άρθρου, ο οποίος αντανακλά πού έχει φτάσει η κοινωνία. Πανομοιότυπη κατάσταση με την ηλιθιότητα των ελληνόφωνων "πατριωτών". 

Όταν φτάνεις σε σημείο να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα να φλερτάρεις και μάλιστα να απολογείσαι, "δεν είναι έγκλημα", έχεις ηττηθεί κατά κράτος από τον εχθρό. 

Η διεξαγωγή πολιτισμικών πολέμων είναι άλλο ένα πεδίο μαχών όπου οι ελληνόφωνοι "πατριώτες" έχουν ηττηθεί κατά κράτος διότι επί μονίμου βάσεως κλαυθμηρίζουν και συνωμοσιολογούν, αντί να μελετούν ενδελεχώς τον εχθρό και να αντεπιτίθενται. 

Το "φλέρτ δεν είναι έγκλημα", "η Μακεδονία είναι Ελληνική", ο "πατριωτικός" απόπατος δεν έχει όριο. 

Ας βοηθήσουμε για μία ακόμη φορά τους μυαλοφυγόδικους που μας περιβάλλουν. Ίσως να μάθουν κάτι από προπαγάνδα. 

Στην ξένη ορολογία υπάρχει ο όρος loaded questions, δηλαδή ερωτήσεις που εμπεριέχουν συγκεκριμένες παραδοχές. 

Πχ, δημοσιογράφος σε συνεντευξιαζόμενο: κύριε τάδε, θεωρείτε ότι κάποτε επιτέλους σ' αυτήν την χώρα πρέπει να εξευρωπαϊστούμε; Και αν ναι, γιατί δεν έχουμε ενσωματώσει ακόμη στην νομοθεσία μας την ευρωπαϊκή οδηγία τάδε, για το δείνα ζήτημα; 

Αν ο ερωτώμενος, διαφωνεί με την ευρωπαϊκή οδηγία και απαντήσει, "μα δεν είναι έγκλημα να μην την ενσωματώσουμε", έχει ήδη δημιουργήσει ένα εννοιολογικό πλαίσιο στο οποίο υπάρχει πιθανότητα να είναι έγκλημα η άρνηση ενσωματώσεως στην νομοθεσία μας ξένων νομοθετημάτων. 

Ο δημοσιογράφος από την πλευρά του επέτυχε να δημιουργήσει συγκεκριμένο σημείο αφετηρίας της συνεντεύξεως. 

Ποιό είναι το σημείο αφετηρίας στην υποτιθέμενη συνέντευξη; Μα το να θεωρεί δεδομένο ο δημοσιογράφος ότι δεν υφίσταται ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας, το προσπερνά, και ήδη θέτει ζήτημα πολιτισμικού επιπέδου της χώρας μας. 

Από την πλευρά του ο συνεντευξιαζόμενος, αντί να θέσει ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας, και να δηλώσει ότι είναι έγκλημα να υιοθετούμε τις προσταγές ξένων οργανισμών, απολογείται βλακωδώς με ασθενές και ενδοτικό επιχείρημα, "μα δεν είναι και έγκλημα το να μην υιοθετήσουμε την τάδε οδηγία".

Στην περίπτωση του άρθρου με την Κατρίν Ντενέβ, η αφετηρία της συζητήσεως έχει μετατοπιστεί, και από τους επιτιθεμένους(υποστηρικτές της πολιτικής ορθότητος), και από τους αμυνομένους(υποστηρικτές του φλερτ) στο κατά πόσο είναι έγκλημα το φλέρτ! 

Ενώ η συζήτηση πρέπει άμεσα να μετατοπιστεί στο ποιές ποινές και πόσο εξοντωτικές πρέπει να είναι, εις βάρος όσων προσπαθούν να επαναφέρουν τον πουριτανικό μεσαίωνα με προοδευτικό προσωπείο. 

Είναι αδιανόητο ένα σωρό ηλίθιοι που δημοσιολογούν να μην κατανοούν στοιχειώδη ζητήματα προπαγάνδας, όπως το εννοιολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται ο αντίπαλος. 

Οι αγγλοσάξωνες χρησιμοποιούν τους όρους conceptual framework, conceptual metaphors. ίδε το βιβλίο Don't think of an elephant, George Lakoff, και το βίντεο της παρουσιάσεως του βιβλίου https://www.youtube.com/watch?v=n4UfGZOPJjE.

Κάθε φορά που εγκαταλείπεις ψυχολογικά, ιδεολογικά, εννοιολογικά, και πολιτισμικά εδάφη, τα καταλαμβάνει ο εχθρός. 

Χωρίς να υψώνουμε την φωνή μας και να ωρυόμαστε όπως οι χαζοχαρούμενοι "πατριώτες", πρέπει και μπορούμε να διεκδικούμε αλλαγή του εννοιολογικού πλαισίου ενός θέματος, και μετατόπιση του σημείου αφετηρίας της συζητήσεως. 

Στην περίπτωση της Μακεδονίας, το μέχρι τώρα πλαίσιο συζητήσεως είχε μόνον δύο σημεία: α) Διατηρούμε την Ελληνική Μακεδονία.β) Εκχωρούμε την Ελληνική Μακεδονία. 

Η μετατόπιση του σημείου αφετηρίας της συζητήσεως από το "Δεν διεκδικούμε τίποτε" στο "Διεκδικούμε την υπόδουλη Μακεδονία", ξάφνιασε τους ζητωπατριώτες. 

Όμως άρχισε να απεγκλωβίζει τους Έλληνες από τα αδιέξοδα των ρωμιών. 

Ποτέ μα ποτέ δεν υπερασπιζόμαστε τις θέσεις μας με βάση τους εννοιολογικούς προσδιορισμούς του εχθρού. 

Είναι σαν να έχεις ένα βλάκα στρατηγό, ο οποίος σου λέει ότι θα πολεμήσουμε σε χρόνο, σε τόπο, και με τρόπο, που έχει επιλέξει ο εχθρός. Είναι σίγουρο ότι θα καταστραφούμε και θα υποστούμε σφαγή από τον εχθρό. 

Εννοείται ότι όλοι επιτυχημένοι πόλεμοι, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτισμικών, διεξάγονται από οργανώσεις και ηγέτες που κατανοούν ότι πρέπει να δίνουμε την μάχη σε χρόνο, τόπο, και με τρόπο που επιλέγουμε εμείς. 

Στην περίπτωση της καταδίκης του φλέρτ από τους μεσσιανιστές της πολιτικής ορθότητος, η απάντηση είναι, "Απαιτούμε την ποινικοποίηση της πολιτικής ορθότητος". Είναι αυτοκτονικό να μετατοπίζουμε το κέντρο βάρους της συζητήσεως στο κατά πόσο είναι εγκληματικό ή όχι το φλέρτ. Αυτό δεν είναι άμυνα. Είναι αυτοκτονία. 

Στην περίπτωση της Μακεδονίας, το σημείο αφετηρίας κάθε αναλύσεως και συζητήσεως των Ελλήνων πρέπει να είναι το τί θα αρπάξουμε από τους Σκοπιανούς, και όχι το τί δεν θα εκχωρήσουμε.