Αν δεν θέλουμε να υποστούμε νέες εθνικές τραγωδίες, πρέπει να συζητάμε ανοικτά για την συγκρότηση νέων ενόπλων δυνάμεων

Όπως και στο ζήτημα των δύο αιχμαλώτων στρατιωτικών, έτσι και στο ζήτημα του νεκρού πιλότου επικράτησε η συναισθηματική προσέγγιση αντί της λογικής αναλύσεως. Κάτι που στο μέλλον θα το πληρώσουν ακριβά οι Έλληνες. Η αφέλεια κοστίζει αίμα.

Επειδή η κατοχική "κυβέρνηση" έχει ανάγκη από εκτόνωση των αντικαθεστωτικών παθών του Λαού, άφησε να δημιουργηθεί μία ατμόσφαιρα στα μμε που μιλούσε για νεκρούς ήρωες, για πεσόντες στο καθήκον, κλπ, κλπ.

Πριν δύο περίπου μήνες, αντιμετωπίζοντας ένα ανάλογο σκηνικό, είχαμε γράψει για τον ρωμέικο στρατό ότι,

"Εδώ και περίπου 100 χρόνια δεν έχει διεξάγει ούτε μία επίθεση εναντίον της Τουρκίας. Αρνείται να φυλάξει τα σύνορα από την εισβολή των λαθροεποίκων. Στέκεται προσοχή μπροστά σε παπάδες, και θεωρεί προστάτες του τούς εβραιοχριστιανούς δολοφόνους του Ελληνισμού.

Αδυνατεί να υπερασπιστεί τα όπλα που του παρέχει ο Λαός από εσωτερικούς και εξωτερικούς δυνάστες. Υπερασπίζεται μόνον συγκεκριμένους στόχους υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πχ υποτίθεται ότι θα υπερασπιστεί τα νησιά του Αιγαίου από τουρκική εισβολή. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα λάβει πολιτική/πρωθυπουργική εντολή. Αν διαταχθεί να μην ενεργήσει, θα το πράξει δουλικώς."

Στο εν λόγω στράτευμα μπορεί να υπηρετούν από ακροαριστεροί μέχρι εθνικοσοσιαλιστές, αλλά το ρωμέικο στράτευμα έχει συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, συγκεκριμένους στόχους που υπερασπίζεται, και συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό.

Υπερασπίζεται τον εβραιοχριστιανισμό ως επίσημη θρησκευτική ιδεολογία, τον κοσμοπολίτικο σοσιαλφιλελευθερισμό, το "ανήκομεν εις την δύσιν", την υποταγή στο ΝΑΤΟ, και έναν γενικώς και αορίστως εδαφικό πατριωτισμό.

Αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα σε όλους τους πολίτες, ώστε να μην επικρατούν οι αυταπάτες περί ηρώων, και άλλες υπερβολές.

Ο συγκεκριμένος στρατός ΔΕΝ υπερασπίζεται τα πολιτισμικά σύνορα του Ελληνισμού, ούτε τα εθνολογικά μας σύνορα, ούτε την εθνική ανεξαρτησία, ούτε το Ελληνικό Έθος, ούτε την Ελληνική ενδογαμία, ούτε το εθνικό μας νόμισμα, ούτε την Ελληνική παραγωγική βάση, ούτε την Ελληνική αισθητική, ούτε την Ελληνική Θρησκεία, ούτε τις σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού.

Εις ό,τι αφορά τον εδαφικό πατριωτισμό, το συγκεκριμένο στράτευμα υπερασπίζεται με αμυντικό τρόπο, μόνον τα εναέρια σύνορα της Χώρας, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, και ποτέ με επιθετικό-διεκδικητικό τρόπο. Τα εδαφικά σύνορα της Χώρας δεν τα υπερασπίζεται-τα εκατομμύρια λαθροεποίκων το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Ούτε τα θαλάσσια σύνορα, τα οποία τελούν υπό μόνιμη αμφισβήτηση.

Ένα στράτευμα το οποίο δεν μπορεί ή δεν θέλει να αμφισβητήσει την τουρκική κυριαρχία του εναερίου χώρου πάνω από την Σμύρνη, και αντιθέτως συμπλέει με το "δεν διεκδικούμε τίποτε", σίγουρα δεν μπορεί να λέγεται ηρωικό. Ούτε τα στελέχη του να διεκδικούν τον τίτλο των "Ελληνικών" ενόπλων δυνάμεων.

Όπως οι στρατοί των σοβιετικών, των ναζί, και των αγγλοσαξώνων, εκπροσωπούσαν ένα συγκεκριμένο αξιακό πλαίσιο, έτσι και ο ρωμέικος στρατός εκπροσωπεί ένα δικό του αξιακό πλαίσιο, το οποίο δεν έχει καμμία σχέση με τον Ελληνισμό και την Εθνική Κυριαρχία.

Όποιος φορτίζεται συναισθηματικώς από τραγικά συμβάντα και μιλά για "ήρωες", χωρίς να αναλύει το γενικό πολιτικό πλαίσιο, έχει πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα. Βλέπει "εθνικό στρατό" εκεί που δεν υπάρχει. Βλέπει "ήρωες" εκεί που κυριαρχούν αφελληνισμένοι ένστολοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ο Ηρωισμός και η Ελληνικότης ενός στρατιωτικού σώματος αποδεικνύεται μετά από μάχες με τον εχθρό, και από την καθημερινή στάση των στελεχών.

Σήμερα, 96 χρόνια μετά την καταστροφή στην Σμύρνη, δεν έχουμε ακούσει από τους "φύλακες" της Πατρίδος αν υπάρχουν σχέδια ανακαταλήψεως της Σμύρνης. Ασχέτως του τί πράττουν οι πολιτικοί προδότες, ένα "ελληνικό" και "ηρωικό" στράτευμα υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι έτοιμο για απόβαση στην Σμύρνη.

Σήμερα, 44 χρόνια μετά την Κυπριακή προδοσία, δεν έχουμε ακούσει από τους "φύλακες" της Πατρίδος αν υπάρχουν σχέδια απελευθερώσεως της σκλαβωμένης Κύπρου.

Σήμερα, 22 χρόνια μετά τον εξευτελισμό στα Ίμια, δεν έχουμε ακούσει από τους "φύλακες" της Πατρίδος αν υπάρχουν σχέδια επαναφοράς των Ιμίων στην Ελληνική επικράτεια.

Συνεπώς το συγκεκριμένο στράτευμα λειτουργεί με την εξής σαθρή λογική: ό,τι χάσαμε, χάσαμε, και δεν το διεκδικούμε.

Ο συναισθηματισμός μπροστά στον θάνατο του πιλότου, είναι κακός σύμβουλος για την Εθνική Ασφάλεια του Ελληνισμού.

Αφού εκφράσουμε και εμείς τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του νεκρού, οφείλουμε να τονίσουμε ότι με ανούσιες κραυγές, δεν εξασφαλίζεται η εθνική μας κυριαρχία.

Το ρωμέικο στράτευμα αδιαφορεί για την υπεράσπιση του Ελληνισμού. Αντιθέτως κάνει ό,τι είναι δυνατόν, για να πληγεί ο Ελληνισμός. Έχει ταυτιστεί πλήρως με το ιδεολόγημα του ευρωπαϊσμού, και βλέπει τον εαυτό ως βραχίονα του πολιτικού εκτρώματος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αν δεν θέλουμε να υποστούμε νέες εθνικές τραγωδίες, πρέπει να συζητάμε ανοικτά για την συγκρότηση νέων ενόπλων δυνάμεων, με αμιγώς εθνοκεντρικό και ελληνοκεντρικό χαρακτήρα, και να αποφεύγουμε τις συναισθηματικές υπερβολές. Μόνον κακό προξενούν.