Το εννοιολογικό πλαίσιο του θρησκευτικού πολέμου ως βασικό εργαλείο προσεγγίσεως της βυζαντινής περιόδου

Στο ζήτημα του βυζαντίου και της καταστροφής του Ελληνισμού από τον χριστιανισμό, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν διαπράξει διάφοροι ανίκανοι ηγετίσκοι της παλαιοτέρας γενεάς Ελλήνων στο θρήσκευμα, είναι η χρήση του πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανοχής, κλπ, αντί του εννοιολογικού πλαισίου της πολεμικής συγκρούσεως.

Οι συνειρμοί που χρησιμοποιούν στην ιστορική ανάλυση των γεγονότων, αναμοχλεύουν συναισθήματα αγάπης, καλωσύνης, κ.α. τα οποία τάχα πρέπει να αποτελούν τον πυρήνα του καθημερινού βίου των Ελλήνων. Με αποτέλεσμα οι πιστοί της Ελληνικής Θρησκείας να εθίζωνται στην ηττοπάθεια και στην υποταγή απέναντι στον θρησκευτικό κατακτητή.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το τί έγινε τότε, και άρα το τί πρέπει να γίνει τώρα απέναντι στην μονοθεϊστική τυραννία, λένε στους Έλληνες ότι οι βυζαντινοί ήταν κακοί άνθρωποι, δυσανεκτικοί, σκοταδιστές, δολοφόνοι, κλπ.

Με αυτό το εννοιολογικό πλαίσιο υπονοούν ότι αυτό που υπέστημεν ως Έθνος και ως Θρησκεία ήταν ζήτημα κακίας των αντιπάλων μας, και δικής μας ανοχής/καλωσύνης. Άρα εμείς, είμαστε ηθικώς ανώτεροι, διότι δεν κάναμε τέτοια εγκλήματα.

Και σε ποιό συμπέρασμα καταλήγει αυτό το γελοίο αφήγημα; Ότι οι Έλληνες θα πρέπει "να μην κάνουν τα ίδια με τους χριστιανούς", δηλαδή να μην επιβάλλουν βιαίως την θρησκεία τους, διότι τάχα θα γίνουμε το ίδιο με τους μονοθεϊστές. Δηλαδή να συνεχίσουν να κάνουν και σήμερα ό,τι έκαναν τότε, οι ηττημένοι και γενοκτονημένοι Πρόγονοί μας. 

Αυτό το νήμα σκέψεως αποδεικνύει την ιδεολογική χρεωκοπία όσων παριστάνουν τους ηγετίσκους της Ελληνικής Θρησκείας.

Η αλήθεια για το τί έγινε στο βυζάντιο είναι μία και μοναδική. Διεξήχθη θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και ναζωραίων, και ηττήθησαν οι Έλληνες επειδή δεν πολέμησαν σωστά. Επειδή δεν ήξεραν πώς να διεξάγουν παρατεταμένο θρησκευτικό πόλεμο. Στον πόλεμο δεν έχει σημασία αν ο εχθρός είναι απολίτιστος, δόλιος, ανήθικος, σκοταδιστής, αμόρφωτος. Το αποτέλεσμα μετράει. 

Αντί από αυτό το δεδομένο οι ηγετίσκοι της συμφοράς να εξάγουν το συμπέρασμα ότι πρέπει να μάθουν πώς διεξάγεται ο θρησκευτικός πόλεμος, και πώς επιτυγχάνεται η νίκη, εξάγουν το συμπέρασμα ότι αν οι Έλληνες πολεμήσουν τον μονοθεϊσμό με τα ίδια όπλα, θα πάθουν κάτι κακό. Τάχα αυτό δεν ταιριάζει με το Ελληνικό Έθος.

Ενώ η ήττα, η υποταγή, και ο επακόλουθος βίαιος προσηλυτισμός στον χριστιανισμό και στο ισλάμ, απ' ότι φαίνεται ταιριάζει πλήρως με το έθος των γελοίων ηγετίσκων της συμφοράς.

Αν ισχύει το σόφισμα, "αν τους πολεμάμε με τα ίδια όπλα, θα γίνουμε σαν αυτούς", τότε βάσει της Αριστοτελικής Λογικής, θα πρέπει να λειτουργεί και αμφίδρομα. Δηλαδή αν Α=Β τότε και Β=Α. Αυτό μας λέει η Αριστοτελική Λογική. Αν λοιπόν εμείς πολεμώντας τους μονοθεϊστές θα μοιάσουμε σε αυτούς, τότε και οι μονοθεϊστές πολεμώντας την Ελληνική Θρησκεία θα μοιάσουν στους ...Έλληνες!

Αφαιρώντας από το οπτικό πεδίο των σημερινών Ελλήνων το ζήτημα του θρησκευτικού πολέμου, οι Έλληνες εγκλωβίζονται σε έναν αυτοκτονικό τρόπο σκέψεως. Αν δηλαδή είναι καλά παιδιά, αν δεν παρενοχλούν τον μονοθεϊστικό εχθρό και κατακτητή, και αν υποστηρίζουν τον ανθρωπισμό, θα επιβιώσουν.

Φανταστείτε μετά την γενοκτονία που υπέστησαν οι Ινδιάνοι της Αμερικής από τους ευρωπαίους χριστιανούς εποίκους, να γινόταν ένα συμβούλιο όλων των Ινδιάνικων Εθνών, και να κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι αν υποστηρίζουν τον ανθρωπισμό, και δεν κάνουν ό,τι τους έκαναν οι κατακτητές, είναι ...σίγουρο ότι θα επιβιώσουν!

Το μόνο λογικό συμπέρασμα που θα πρέπει κάποιος να εξάγει από την ήττα και την γενοκτονία των Ινδιάνων της Αμερικής, είναι ότι δεν ήταν προετοιμασμένοι καταλλήλως για να αντιμετωπίσουν τον πόλεμο των λευκών εποίκων. Και συνεπώς θα πρέπει να εξοπλιστούν καταλλήλως με σύγχρονα μέσα, να χαράξουν στρατηγική, να οργανωθούν επαγγελματικώς, να αναζητήσουν συμμάχους, και όταν υπάρξει ευνοϊκή συγκυρία, να εξαπολύσουν πόλεμο εναντίον των εποίκων.

Στην Ελλάδα οι ηγετίσκοι της συμφοράς, χρησιμοποιώντας τον συνειρμικό άξονα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το εννοιολογικό δίπολο μονοθεϊσμός(=σφαγές)---πολυθεϊσμός(=ανοχή), παριστάνουν ότι έλυσαν όλα τα προβλήματα επιβιώσεως που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός.

Στην ουσία το μόνο πρόβλημα που έλυσαν είναι το δικό τους ατομικό πρόβλημα. Το να παριστάνουν τους ηγετίσκους όντας ανίκανοι.

Την στιγμή που ο Ελληνισμός αντιμετωπίζει μία νέα βυζαντινή περίοδο και μία επικείμενη γενοκτονία από τις μονοθεϊστικές αιρέσεις, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε την ιστορία και την αλήθεια κατάματα.

Ηττηθήκαμε τότε, μας γενοκτόνησαν τότε, διότι δεν ξέραμε πώς να διεξάγουμε θρησκευτικό πόλεμο.

Αν σήμερα αρνούμεθα την αλήθεια, αν μπροστά την επικείμενη γενοκτονία αρνούμεθα να υιοθετήσουμε τις βασικές αρχές διεξαγωγής του ψυχοθρησκευτικού πολέμου, αν δεν διαθέτουμε επιτελεία χαράξεως στρατηγικής θρησκευτικού πολέμου, αν αφήσουμε τους γελοίους ηγετίσκους να δηλητηριάζουν τις ψυχές μας με πομφόλυγες περί ανοχής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτή την φορά θα αφανιστούμε δια παντός.

Όταν κάνουμε αναφορά στο βυζάντιο και στο τί πήγε λάθος τότε, η απάντηση είναι μία. Δεν διεξάγαμε θρησκευτικό πόλεμο μακράς διαρκείας, διότι δεν ξέραμε το πώς, και δεν ήμασταν προετοιμασμένοι καταλλήλως.

Οπότε όταν εμφανίζεται ένας σημερινός αφελής Έλλην, του οποίου η ψυχή έχει μολυνθεί από τα ενοχικά συμπλέγματα που του ενστάλαξαν οι ηγετίσκοι της συμφοράς, και εκστομίζει την γνωστή ανοησία, "δεν πρέπει να γίνουμε σαν αυτούς που κοροϊδεύουμε", η απάντηση είναι μία και μοναδική. "Αν δεν θέλεις να γίνεις σαν αυτούς, πολέμα τους. Πολέμα τους, με τα ίδια τους τα όπλα". 

Πόσο ηλίθιος θα φαινόταν στα μάτια όλων μας, ένας ανόητος ο οποίος θα έλεγε, "μα θα πολεμήσουμε τους Τούρκους με τις δικές τους μεθόδους; Θα γίνουμε σαν αυτούς;".

Αν κάθε φορά προσεγγίζουμε μία ήττα με ηθικολογικούς όρους, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αναπαράγουμε τους όρους της ήττας. Στην στρατιωτική ιστορία μελετούμε τρία βασικά στοιχεία: τί έγινε τότε, γιατί χάσαμε, τί έπρεπε να κάνουμε για να νικήσουμε;   

Στον πόλεμο δεν συμμετέχουμε σε διαγωνισμό δημοσίων σχέσων. Συμμετέχουμε σε μία πάλη ζωής ή θανάτου. Η ηθική του πολέμου είναι συγκεκριμένη. Ή εμείς θα επιβιώσουμε, ή οι εχθροί.

Αν ηττηθούμε εξαιτίας των βλακωδών αντιλήψεων που εισάγουν στο μυαλό και στην ψυχή αρκετών Ελλήνων οι αχρείοι ηγετίσκοι, τότε θα προσηλυτιστούμε βιαίως και ομαδικώς στον μονοθεϊσμό. Δηλαδή θα γίνει αυτό που δήθεν προσπαθούν να αποφύγουν οι άχρηστοι ηγετίσκοι με τις πομφόλυγες περί ανοχής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι Έλληνες στο θρήσκευμα πρέπει να εκπαιδευτούν στην διεξαγωγή μακροχρονίου θρησκευτικού πολέμου. Όταν δούν κατάματα την βυζαντινή περίοδο και αποδεχτούν ειλικρινώς ότι η βασική αιτία της ήττας των Προγόνων, ήταν η έλλειψη καταρτίσεως στον θρησκευτικό πόλεμο, τότε θα αλλάξουν συμπεριφορά.

Θα παραδεχθούν ότι οι Πρόγονοι διέπραξαν εγκληματικά λάθη. Ότι ειδικώς στην Ύστερη Αρχαιότητα η αποδιοργάνωση του Ελληνικού Ιερατείου άφησε τον Ελληνισμό χωρίς στρατηγούς στην μάχη κατά της μονοθεϊστικής λαίλαπος.

Σεβασμός στους Προγόνους σημαίνει να μαθαίνουμε από τα λάθη τους και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Αν επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη των Προγόνων επί βυζαντίου, θα διαπράξουμε μεγίστη ύβρι εις βάρος των αγέννητων Απογόνων. Θα τους έχουμε καταδικάσει να παραμείνουν αιωνίως υπόδουλοι στην μονοθεϊστική λαίλαπα.