Μία Ελλάδα εθνικώς ανεξάρτητη (εκτός ΕΕ/ΝΑΤΟ), βάσει των σημερινών γεωπολιτικών και δημογραφικών δεδομένων, δεν μπορεί να αρκεστεί σε μία τυπική ανεξαρτησία εγγυηθείσα από διεθνείς συμβάσεις.
Ή θα αναγκαστεί να ενταχθεί στον Ευρασιατικό γεωπολιτικό άξονα (Κίνα-Ρωσσία) προκειμένου να αντιμετωπίσει τους νέους εχθρούς και παλαιούς "συμμάχους", ήτοι τα ευρωπαϊκά κράτη, οπότε θα απολέσει εκ νέου την εθνική της ανεξαρτησία εκχωρώντας την στους ασιατικούς γίγαντες.
Ή θα πρέπει να αποδυθεί σε έναν τιτάνιο αγώνα επεκτατισμού με ταυτόχρονη προσπάθεια απομειώσεως της ισχύος των κρατών που περιβάλλουν την Ελλάδα.
Δεν νοείται διατήρηση της εθνικής ανεξαρτησίας, χωρίς δημιουργία Μεγάλης Ελλάδος, και μικρής Τουρκίας, μικρής Γερμανίας, μικρής Γαλλίας, μικρής Αλβανίας, μικρής Βουλγαρίας, μικρής Σερβίας, μικρής Ιταλίας.
Σε περίπτωση ανατροπής του σημερινού κατοχικού καθεστώτος, και εξόδου της Ελλάδος από ΕΕ/ΝΑΤΟ, ένας από τους βασικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής του νέου Ελληνικού κράτους στα Βαλκάνια, πρέπει να είναι η μη-προσχώρηση χωρών που μας περιβάλλουν σε στρατιωτικούς συνασπισμούς.
Χώρες όπως τα Σκόπια, η Αλβανία, η Βουλγαρία, θα αποτελούν στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οπότε θα έχουμε το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ρωσσία με την επεκτατική πολιτική του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.
Πρέπει να έχουμε ως στρατηγικό στόχο την αποστρατιωτικοποίηση, ή τουλάχιστον την στρατιωτική ουδετερότητα των Βαλκανικών κρατών.
Είναι ωραίο μεν, αφελές δε, να ακούγωνται ένθεν κακείθεν πατριωτικές φωνές υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά σπανίως να τίθενται επί τάπητος οι παράμετροι υλοποιήσεως της εθνικής ανεξαρτησίας.
Μία Ελλάδα εκτός ΝΑΤΟ, περικυκλωμένη από νατοϊκές χώρες/βάσεις, τί είδους ανεξάρτητη πολιτική θα μπορεί να ασκήσει όταν διαρκώς θα απειλείται;
Η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι μία στιγμιαία πολιτική κατάσταση, είναι ένα δυναμικό και ρευστό φαινόμενο. Για να την διατηρήσουμε πρέπει να υιοθετήσουμε τον τρόπο σκέψεως και τα ανακλαστικά που έχουν αναπτύξει Κινέζοι, Ιρανοί, και Ρώσσοι στρατηγικοί σχεδιαστές, οι οποίοι καθημερινώς προσπαθούν να αποτρέψουν τις Νατοϊκές δυνάμεις από το να προσεγγίσουν τα σύνορά τους.
Μέχρι στιγμής η κυρίαρχη αντίληψη περί εθνικής ασφαλείας του ελληνόφωνου προδοτικού κατεστημένου είναι να προτρέπει χώρες όπως η Αλβανία και τα Σκόπια να ενταχθούν στο ευρωατλαντικό στρατιωτικο-πολιτικό πλέγμα.
Όμως κάτι τέτοιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα μίας Μεγάλης και ανεξάρτητης Ελλάδος. Θα πρέπει να απωθούμε τις νατοϊκές βάσεις από τις σφαίρες επιρροής του Ελληνισμού. Πρέπει να απαγκιστρώνουμε τις Βαλκανικές χώρες από την σφαίρα επιρροής της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τα βόρεια σύνορα του Ελληνισμού.
Σωστά! Όλοι οι αντίπαλοι μας πρέπει να είναι διαιρεμένοι. Τα γεωπολιτικά δεδομένα συνεχώς αλλάζουν και πρέπει να είμαστε έτοιμοι στο μέλλον, ακόμα και δεκαετίες στο μέλλον, να δραξουμε την οποια ευκαιρία να επεκταθούμε. Ο συριακος εμφύλιος μας έδωσε μεγάλες ευκαιρίες να αναμειχθουμε στα της Μέσης Ανατολής και να υποσκαψουμε τη Τουρκία από τα μετόπισθεν. Δυστυχώς χαμένη ευκαιρία. Όπως και οι "πυραμίδες" στην Αλβανία το 1997, η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας κλπ.
ReplyDelete