Εδώ και τώρα ανάκτηση της υγειονομικής κυριαρχίας της Ελλάδος. Καταγγελία του ΠΟΥ ως όργανο της παγκοσμιοποιήσεως στο χώρο της Υγείας

Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, ένα σωρό πολιτικοί σχηματισμοί απεδέχθησαν σιωπηρώς τα εθνοκτόνα μέτρα του ΠΟΥ. Σαν να ήταν φυσιολογικά, και ουδέτερα, και επιστημονικά, και αναγκαία, και μοναδικά μέτρα, χωρίς εναλλακτικές επιλογές.

Αυτό αποδεικνύει ότι δεν αρκεί ένα βρετανικό Brexit για μία χώρα, ώστε να αποκτήσει την υγειονομική της κυριαρχία. Η Βρετανία το συνειδητοποίησε προσφάτως με τον χειρότερο τρόπο.

Ενώ επί δεκαετίες πολλοί Βρετανοί ακτιβιστές και διανοούμενοι έδωσαν μάχες για να απεγκλωβιστεί η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και μιλούσαν με υπερηφάνεια για την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, προφανώς ξέχασαν, ή αδιαφόρησαν, ή θεώρησαν ασήμαντη την ανάκτηση της υγειονομικής τους κυριαρχίας.

Ενώ υπήρξαν σφοδρότατες αντιδράσεις στην Ελλάδα κατά του ΔΝΤ και της ΕΕ για τα μνημονιακά μέτρα, αντιθέτως η συντριπτική πλειοψηφία των διανοουμένων θεώρησε απολύτως φυσιολογικό η Ελλάδα να μην διαθέτει υγειονομική κυριαρχία. Ήτοι, το να μην διαθέτει Εθνική Πολιτική Υγείας.

Ο όρος χρησιμοποιείται από το κατοχικό καθεστώς, αλλά στην ουσία είναι ευφημισμός. Πρόκειται για μετάφραση των εντολών του ΠΟΥ στην ελληνική γλώσσα.

Στην Ελλάδα αυτή την στιγμή δεν υφίσταται Εθνική Επιδημική Πολιτική, ούτε Εθνική Επιδημιολογική Έρευνα. Όλα μας επιβάλλονται απ' έξω, όπως με τα μνημόνια.

Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, κόμματα και οργανικοί διανοούμενοι υπετάχθησαν τυφλά στα κελεύσματα του ΠΟΥ, λες και ο ΠΟΥ είναι επιστημονικώς ουδέτερο όργανο.

Ενώ αντιλαμβάνονται οι πολιτικές και κονωνικές δυνάμεις στην Ελλάδα ότι το ΔΝΤ δεν είναι οικονομικώς και πολιτικώς ουδέτερο όργανο, δεν το αντιλαμβάνονται όταν μιλάνε για τον ΠΟΥ.

Ο ΠΟΥ καθορίζει θεραπευτικά πρωτόκολλα, εθνικές υγειονομικές νομοθεσίες, κριτήρια εργαστηριακής έρευνας, σχέδια δράσεως για την υγεία, εκπαιδευτικά προγράμματα, φαρμακευτική πολιτική, δικαίωμα του συνέρχεσθαι, υγειονομική συνοριακή πολιτική, κ.α.

Στην ουσία ο ΠΟΥ κάνει ό,τι ακριβώς και η ΕΕ. Πουλάει το παραμύθι της δήθεν αθώας διεθνιστικής συνεργασίας, αλλά διαρκώς απορροφά κυριαρχικά δικαιώματα από τα κράτη-μέλη. Τα υποχρεώνει να αλλάζουν την νομοθεσία τους, και να υποτάσσωνται στα παγκοσμιοποιητικά κελεύσματά του.

Εδώ και τώρα έξοδος της Ελλάδος από τον εθνοκτόνο ΠΟΥ.

Εδώ και τώρα καταγγελία του ΠΟΥ ως όργανο της παγκοσμιοποιήσεως στον χώρο της Υγείας, από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της Χώρας.

Εδώ και τώρα ανάκτηση της υγειονομικής κυριαρχίας της Ελλάδος.