Η έλλειψη αναλύσεως συσχετισμού των δυνάμεων ως αίτιο της Αρμενικής ήττας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ

 

Ένα καθυστερημένο σχόλιο για την πρόσφατη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και την ήττα της Αρμενίας από το Αζερμπαϊτζάν. 

Το αποτέλεσμα της συγκρούσεως ήταν να χάσει εδάφη η Αρμενία, η Ρωσσία να επέμβει σε ρόλο επιτηδείου ουδετέρου υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, και η Τουρκία να επεκτείνει την επιρροή της στην συγκεκριμένη περιοχή. 

Υπεγράφη μία εκεχειρία, με την παρουσία ρωσσικής ειρηνευτικής δυνάμεως, και για να χρυσώσουν το χάπι στους Αρμενίους, τούς είπαν ότι δεν θα επιτραπεί σε Τούρκους στρατιώτες να συμμετέχουν στην ειρηνευτική δύναμη. Κάτι το οποίο μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, αλλά η Ρωσσία επέμεινε, για να μπορεί να χωνέψει ευκολότερα την ήττα η Αρμενία. 

Αυτά ως προς το αποτέλεσμα. Ως προς την ουσία, την ευθύνη για την ήττα, την φέρει εξ ολοκλήρου η Αρμενική πολιτική ηγεσία, διότι πριν ξεκινήσει η σύρραξη, δεν έκανε στοιχειώδη ανάλυση συσχετισμού δυνάμεων. 

Αν την είχε κάνει, θα προτιμούσε να παραμείνει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ σε κατάσταση παγωμένης συγκρούσεως (frozen conflict), παρά να υποστεί ήττα και απώλεια εδαφών. 

Το Αζερμπαϊτζάν ήταν δεδομένο ότι θα έχει την άμεση στρατιωτική στήριξη της Τουρκίας. 

Επιπλέον, εξ αιτίας της φιλοδυτικής στροφής που έκανε η Αρμενική ηγεσία, ήταν ολοφάνερο ότι η Ρωσσία θα έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα περί κοινής χριστιανικής ταυτότητος, και θα προσπαθούσε να αποδυναμώσει ένα μελλοντικό Ατλαντικό κρατίδιο, το οποίο θα λειτουργούσε ως προκεχωρημένη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. 

Τέλος, λόγω της γεωπολιτικής εγγύτητος Αρμενίας και Ρωσσίας, και λόγω του Γεωργιανού και Ουκρανικού παραδείγματος (συγκρούσεις με την Ρωσσία το 2008 και 2014 αντιστοίχως), οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν αποδείξει ότι διστάζουν να επέμβουν στρατιωτικώς τόσο κοντά στα ρωσσικά σύνορα. Φοβούνται την ρωσσική αντίδραση. Γι' αυτό εγκατέλειψαν στην τύχη τους την Γεωργία και την Ουκρανία, παρά τις αντιρωσσικές κυρώσεις που επέβαλαν. 

Συνεπώς η Αρμενική πολιτική ηγεσία έπρεπε να είχε προβλέψει ότι ούτε οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα επέμβουν, ούτε η Ρωσσία θα βοηθούσε την Αρμενία. Από την στιγμή που έκανε φιλοδυτική στροφή η Αρμενική ηγεσία ήταν αναμενόμενο ότι η Ρωσσία θα έπαιζε έναν ύπουλο "ειρηνευτικό" ρόλο, που θα βοηθούσε την συμμαχία Αζερμπαϊτζάν-Τουρκίας. 

Η Ρωσσία έχει αποδείξει πολλάκις ότι με μία χώρα μπορεί να είναι ταυτοχρόνως εχθρός και σύμμαχος. Πχ στην Συρία, Ρωσσία και Τουρκία συγκρούστηκαν δι' αντιπροσώπων, αλλά εις ό,τι αφορά την ΕΕ, Ρωσσία και Τουρκία έχουν συμπήξει μία άτυπη αντι-ΕΕ συμμαχία.

Την κρίσιμη πολεμική στιγμή, η Αρμενία βρέθηκε χωρίς συμμάχους, ενώ το Αζερμπαϊτζάν εκτός από την Τουρκική υποστήριξη, ωφελήθηκε από την εσκεμμένη ρωσσική αδράνεια, και από την δυτική παθητικότητα.