Εις ό,τι αφορά την Μικρασιατική καταστροφή, από την στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ζούσε εκτός ρωμέικου (ψευδο)κράτους από το 1830, έπρεπε να είχε συγκροτηθεί υπηρεσία διατηρήσεως της εθνικής ταυτότητος και επανελληνίσεως όσων την είχαν απολέσει, υπηρεσία αναγκαστικής μεταναστεύσεως σε περίπτωση διωγμών Ελληνικών πληθυσμών σε εδάφη που ελέγχονται από εχθρούς, υπηρεσία δολιοφθορών, εξεγέρσεων, αναταραχών και μαύρων επιχειρήσεων στο έδαφος του εχθρού, και υπηρεσία οργανώσεως και διοικήσεως Ελληνικών κοινοτήτων/παροικιών στο εξωτερικό.
Ειδικότερα έπρεπε να ιδρυθούν στρατιωτικές ακαδημίες επαναστατικού πολέμου, πολιτικού πολέμου τύπου ψυχρού πολέμου ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, και μαύρων επιχειρήσεων. Αυτά τα τρία είδη πολέμου μάλλον ήταν άγνωστα στον κάθε «επιτελάρχη» τύπου Μεταξά.
Χωρίς στοιχειώδεις γνώσεις οργανώσεως και υπερασπίσεως Ελληνικών πληθυσμών εκτός συνόρων, ο κάθε τυχάρπαστος τύπου Βενιζέλου θα εμφανίζεται ως εθνάρχης.
Η έννοια του μακροχρόνιου παρτιζάνικου πολέμου ήταν «άγνωστη» στον Βενιζέλο, στον Μεταξά, και στην βασιλόφρονα ομήγυρή τους. Ακολουθούσαν από τότε το δόγμα, ό,τι εχάθη, εχάθη δια παντός.
Παρτιζάνοι στην Μικρά Ασία έπρεπε να υπάρχουν και πριν, και μετά την καταστροφή της Σμύρνης, από το 1908, μέχρι σήμερα. Μπορούν οι Ταλιμπάν να διεξάγουν αντάρτικο διαρκείας 20 ετών κατά της αμερικανικής κατοχής, και δεν μπορούσε το τότε κράτος να διεξάγει μακροχρόνιο αντάρτικο 50-60 ετών; Σίγουρα μπορούσε, αν το ήθελε. Το πράττουν οι Κούρδοι εδώ και αιώνες.
Δεν έφταιγε μόνον ο Γούναρης και ο Βενιζέλος, έφταιγε όλο το ρωμέικο πολιτικό σύστημα. Από το 1821 το μόνιμο πρόβλημα του υπόδουλου έθνους είναι ότι όταν ξεσπά επανάσταση, ο εχθρός θα σφάξει Έλληνες στα εδάφη που δεν θα απελευθερωθούν. Αν δεν κάνουμε τίποτε, θα τους αφομοιώσει, θα τους μπασταρδέψει, θα τους κάνει παιδομάζωμα.
Άρα είναι μόνιμο πρόβλημα για το οποίο έπρεπε να είναι προετοιμασμένο το πολιτικό σύστημα, και όχι πανικόβλητο το 1920 να ψάχνει λύσεις την τελευταία στιγμή. Έπρεπε να υπήρχε μακροπρόθεσμη στρατηγική για τους Έλληνες εκτός συνόρων, για πιθανή μετακίνηση σε περίπτωση κινδύνου, για αποστολή δασκάλων προς ενίσχυση της ελληνικής συνειδήσεως και ενδογαμίας, για δολιοφθορές και μόνιμο αντάρτικο, ώστε να αποδυναμωθεί ή να τιμωρηθεί ο κατακτητής για όσα πράττει εις βάρος του Ελληνισμού.
Μία τέτοια στρατηγική απαιτεί σχεδιασμό και τελειοποίηση δεκαετιών, με πολλές ασκήσεις, προσομοιώσεις, υποθετικές διπλωματικές συνδιασκέψεις, και ασκήσεις ετοιμότητος για την προετοιμασία του λαού σε περίπτωση αλλαγής συνόρων. Αντ' αυτού βιώσαμε το ρωμέικο διπλωματικό αίσχος που συνέβη με την απώλεια της Ανατολικής Θράκης. Το πρόβλημα είναι δομικό και όχι συγκυριακό.
Το "Δεν διεκδικούμε τίποτε" του Παπανδρέου ήταν η εξέλιξη του ενταφιασμού της Μεγάλης Ιδέας από τον Βενιζέλο, το "η Κύπρος κείται μακράν" ήταν η εξέλιξη της "Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος" του Γούναρη.
Δεν αρκεί το στρατηγικό σχέδιο για την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών και πληθυσμών. Χρειάζεται εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο να εκπαιδεύει στελέχη στο πώς διεκδικούμε και τί κάνουμε στην καλυτέρα ή χειροτέρα των περιπτώσεων, πώς ξεπερνούμε τα εμπόδια κλπ, ώστε να υπάρχει θεσμική μνήμη και θεσμική συνέχεια.
Δεν είναι λοιπόν ζήτημα Βενιζέλου ή Κωνσταντίνου. Από το 1830 το βασικό πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ο Καποδίστριας και οι διάδοχοι στην εξουσία, ήταν τί θα κάνουμε με τους εκτός συνόρων Έλληνες. Οι Οθωμανοί το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόντουσαν είναι ότι μπορεί να επαναληφθεί η Επανάσταση και σε άλλα εδάφη της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ήταν απολύτως λογικό και αναμενόμενο να σκεφτούν κάτι τέτοιο, και θα έπρεπε να είναι ο μόνιμος πονοκέφαλος των Ελλήνων στρατηγιστών, είτε προεβάλλοντο νέες ελληνικές διεκδικήσεις είτε όχι. Άρα «καλύτερα να τους εξοντώσουμε από τώρα», θα σκεπτόταν ένας οθωμανός αξιωματούχος.
Ο Κεμάλ πασάς θα μπορούσε να είχε εμφανιστεί από το 1840, και να είχε διατάξει από τότε γενική σφαγή αλλοεθνών, ως προληπτική πολιτική ασφαλείας της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από την πλευρά μας, είχαμε στην διάθεσή μας 80 χρόνια να προετοιμαστούμε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μέχρι που συνέβη το 1911 από τους νεότουρκους. Αλλά τότε, χωρίς σχέδιο, χωρίς προετοιμασία και εξάσκηση, έγιναν σπασμωδικές κινήσεις και επιλογές.
Δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία. Το τότε κρατίδιο έπρεπε να έχει ένα σωρό υπουργεία ασφαλείας αποδήμου Ελληνισμού, μυστικών υπηρεσιών ειδικευμένων στην πάταξη ανθελληνικής προπαγάνδας και προληπτικής αποδιοργανώσεως μισελληνικών κινημάτων, αναγκαστικής μεταναστεύσεως ομογενών, υποκινήσεως επαναστάσεων-εξεγέρσεων σε ξένο έδαφος, διατηρήσεως ταυτότητος και (ενόπλου) οργανώσεως Ελληνικών κοινοτήτων, μαύρων επιχειρήσεων, υπηρεσία επιμελητείας-μερίμνης για την υλική και πνευματική τροφοδοσία του αποδήμου Ελληνισμού, μαζική εκπαίδευση του ελεύθερου Ελληνικού πληθυσμού στην εθελοντική ή υποχρεωτική συμμετοχή σε τέτοιου τύπου αγώνες. Όλες αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμες 24 ώρες το 24ωρο ως rapid reaction forces.
Περιπτώσεις εγκλωβισμού και αποκλεισμού Ελληνικών κοινοτήτων ή ομάδων μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή, πχ μία ξένη χώρα κηρύσσει πόλεμο σε τρίτη χώρα και εγκλωβίζονται Έλληνες μετανάστες, ή ξεσπά εσωτερική επανάσταση και επιβάλλεται πολύμηνη απαγόρευση κυκλοφορίας, ή επιβάλλεται μαζική και οριζόντια καραντίνα για λόγους υγείας, ή επιβάλλεται υποχρεωτική κατάσχεση τροφίμων όπως στην Ρωσσία(Λένιν-1918 ή Στάλιν-1931) και απαγορεύεται στους αγρότες να μετακινηθούν έξω από την ζώνη εγκλωβισμού επιβάλλοντας τοπικά διαβατήρια, ή ξαφνικά και χωρίς λόγο αποφασίζει μία ξένη κυβέρνηση να επιτεθεί σε Έλληνες τουρίστες ως αντίποινα για μία διένεξη με το ελληνικό κράτος, ή εισβολή και απαγωγή ελληνικού διπλωματικού προσωπικού ή επιχειρηματιών, τουριστών, φοιτητών(διπλωματία ομήρων), ή μετά από εισβολή και κατοχή ελληνικών εδαφών πρέπει να εκκενωθεί άμεσα ο Ελληνικός πληθυσμός.
Επομένως ακόμη και σήμερα υπάρχουν κίνδυνοι για τους εκτός συνόρων Έλληνες, αλλά ακόμη και σήμερα δεν υπάρχουν οι εξειδικευμένες υπηρεσίες που θα αντιμετωπίσουν τέτοιους κινδύνους.
No comments:
Post a Comment