Μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς. Η καλύτερη λύση στο ουκρανικό ζήτημα

 

Όσο παρατείνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες για κλιμάκωση και επέκταση της συρράξεως.

Από την άλλη μεριά, τόσο αποδυναμώνονται οι δύο αντίπαλες πλευρές: ο διεθνής λιμπεραλισμός που έχει καταστρέψει τα έθνη, και ο ρωσσικός αυτοκρατορικός επεκτατισμός που επίσης έχει καταστρέψει πολλά έθνη.

Ένας περιχαρακωμένος μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς είναι το καλύτερο σενάριο την δεδομένη στιγμή.

Μία νίκη της Δύσεως, θα αλυσοδέσει την Ουκρανία στο διεθνές λιμπεραλιστικό στρατόπεδο και θα αποθρασύνει έτι περαιτέρω τις δυτικές παγκοσμιοποιημένες υπερεθνικές ελίτ.

Μία νίκη της Ρωσσίας, θα προσαρτήσει την Ουκρανία στην ρωσσική αυτοκρατορία, θα αποθρασύνει τις ρωσσικές ελίτ, οι οποίες θα συνεχίσουν να απειλούν και άλλες χώρες.

Ο πόλεμος πρέπει να κρατήσει αρκετά χρόνια ώστε και οι δύο εθνοκτόνες αντιλήψεις να αποδυναμωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο.

Όσοι βλέπουν ένα δίπολο Ουκρανία-Ρωσσία και τοποθετούνται υπέρ ή κατά, κάνουν λάθος. Υπάρχουν πόλεμοι πολλαπλών διαστάσεων με πολλαπλούς στόχους.

Στην περίπτωση της Συρίας, υπήρχαν διαφορετικοί και πολλοί πόλεμοι μέσα στον κύριο πόλεμο, πχ Κούρδοι κατά Συρίας σε συμμαχία με τους δυτικούς, Συρία κατά Τουρκίας σε συμμαχία με τους Κούρδους, Σουνίτες κατά Αλεβιτών, Σιίτες κατά Σουνιτών, Ιράν και Χεζμπολάχ υπέρ της Συρίας και κατά της Σαουδικής Αραβίας, Ρώσσοι υπέρ της Συρίας αλλά ουδέτεροι ως προς το Ισραήλ, Ισραήλ κατά της Συρίας και ουδέτερο έως φιλικό προς τους ισλαμιστές της ISIS που κατέστρεφαν την Συρία, συγκρούσεις μεταξύ ισλαμιστικών οργανώσεων στο έδαφος της Συρίας για το ποιός θα έχει το έλεγχο της ξένης βοήθειας, κ.α.

Σε ένα τέτοιο μωσαϊκό συγκρούσεων δεν υπάρχει άξων καλός-κακός. Υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα και πολλαπλά στρατόπεδα.

Στην περίπτωση της Ουκρανίας μας ενδιαφέρει να διαλυθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρασιατική Ένωση, και το αμερικανοκεντρικό ΝΑΤΟ και το ρωσσοκεντρικό CSTO.