Εχθροί της Ελλάδος υπάρχουν και εκ δυσμών

  

Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι εχθροί της Ελλάδος υπάρχουν και εκ δυσμών, και δεν πρέπει να το λησμονούμε.

Τον Αύγουστο του 1923, ενώ ακόμη οι μνήμες από την Μικρασιατική καταστροφή είναι νωπές, ο Μουσολίνι αποφασίζει να επέμβει και να καταλάβει την Κέρκυρα. Χρειάζεται ένα πρόσχημα, το βρίσκει σε συνεργασία με κάποιους Αλβανούς που δολοφονούν τον Ιταλό στρατηγό Τελλίνι και την ακολουθία του, η οποία συζητούσε την χάραξη των συνόρων μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας.

Ο Μουσολίνι απαίτησε οικονομική και πολιτική ικανοποίηση από την Ελλάδα θεωρώντας ότι Έλληνες ήταν υπεύθυνοι της δολοφονίας του Τελλίνι, αδιαφορώντας για οιαδήποτε άλλη ερμηνεία του τραγικού συμβάντος.

Επακολούθησε ο βομβαρδισμός και η κατάληψη της Κερκύρας.

Αυτό που έχει σημασία να θυμόμαστε είναι ότι εκτός από τον Μουσολίνι, και πριν απ'αυτόν, άλλα ιταλικά κόμματα ήθελαν τα Βαλκάνια να μετατραπούν σε σφαίρα επιρροής της Ιταλίας, η δε Μεσόγειος να μετατραπεί σε ιταλική λίμνη.

Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν 100 χρόνια, αλλά ο κίνδυνος ελλοχεύει. Αν η Ελλάς κάποια στιγμή απεγκλωβιστεί από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τότε θα έχει απέναντί της την Ιταλία η οποία θα θέλει να αποσπάσει εδάφη και επιρροή από την Ελλάδα.

Στα βορειοδυτικά σύνορα του Ελληνισμού υπάρχουν χώρες όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, το Μαυροβούνιο, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Κροατία, οι οποίες πάντα εποφθαλμιούντο από μία "Μεγάλη Ιταλία".

Σήμερα η πρωθυπουργός Μελόνι δεν έχει εκφράσει ακόμη τέτοιες βλέψεις. Αλλά πρέπει να εκφράζει ο Ελληνισμός. Ο Μουσολίνι και άλλα κόμματα της Ιταλίας ήθελαν την αναβίωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε την αναβίωση της νεοθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν σημαίνει ότι εξαλήφθη ο εκ δυσμών κίνδυνος.

Είμαστε υπόδουλοι στην ευρωατλαντική αυτοκρατορία, και όσο καθυστερούμε τον απεγκλωβισμό μας, τόσο θα αντιμετωπίζουμε την αναβίωση νέων αυτοκρατοριών από θέση αδυναμίας.