Η μετεκλογική συμπεριφορά των μικρών κομμάτων αποδεικνύει αν είναι συστημικά ή αντισυστημικά

 

Τώρα που έγιναν οι εκλογές, αξίζει να σταθούμε στην μετεκλογική συμπεριφορά των ηττημένων, των λεγομένων μικρών ή κατά φαντασίαν αντισυστημικών κομμάτων.

Η συντριπτική τους πλειοψηφία ουδέποτε σκέφτηκε να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα, με κατηγορίες περί νοθείας. Αληθινές ή ψεύτικες, δεν έχει σημασία. Εφ' όσον κάποιο κόμμα δηλώνει αντισυστημικό, σημασία έχει να απονομιμοποιείται ο εχθρός. Ηθικό είναι ό,τι συμφέρει την Πατρίδα, και όχι ό,τι συμφέρει την ΝΔ.

Ένα κόμμα ή ένα καθεστώς που πραγματικά θέλει την εξουσία, αποδεικνύει την αξία του ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος. Υπενθυμίζω δύο σχετικώς πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Το καλοκαίρι του 2015 έγινε δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ηττήθηκε το ΝΑΙ, επικράτησε το ΟΧΙ. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα συνασπίστηκε η μνημονιακή συμμορία, και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Στις ΗΠΑ το 2016 κέρδισε ο Τραμπ. Από την πρώτη μέρα της νίκης, το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ κατασκεύασε ένα αφήγημα ότι τάχα ο Τραμπ κέρδισε με ρωσσική επέμβαση στο αμερικανικό εκλογικό σύστημα. Όλες οι οργανώσεις του Δημοκρατικού κόμματος συντονίστηκαν με αυτό το αφήγημα και ξεκίνησαν έναν αγώνα απονομιμοποιήσεως της προεδρίας Τραμπ. Και κατάφεραν να ακυρώσουν πολλές εκτελεστικές αποφάσεις του Τραμπ.

Έξι χρόνια αργότερα, εφημερίδες όπως οι ΝΥ Times που πρόσκεινται στο Δημοκρατικό κόμμα, παραδέχθηκαν ότι υπερέβαλαν στις κατηγορίες που εκτόξευσαν. Παραδέχθηκαν εμμέσως ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για ρωσσική επέμβαση στις αμερικανικές εκλογές. Εννοείται ότι μετά από 6 χρόνια, στην πολιτική πρακτική δεν έχει κανένα νόημα η παραδοχή των NY Times. Αυτό που ήθελαν, το πέτυχαν.

Ένα κόμμα το οποίο πραγματικά θέλει την εξουσία, λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όποτε οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης το συμφέρουν, μιλά για ανεξάρτητη δικαιοσύνη που έπραξε το καθήκον της. Όποτε οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης στρέφονται εναντίον του, καταδικάζει τους δικαστές ως φερέφωνα και κατηγορεί τους αντιπάλους για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις εκλογές. Αν συμφέρει το εκλογικό αποτέλεσμα, θα δηλώσει ότι η εκλογική διαδικασία ήταν άψογη. Αν δεν συμφέρει το αποτέλεσμα, θα κατηγορήσει τον/τους αντιπάλους για νοθεία.

Πόσα μικρά και δήθεν αντισυστημικά κόμματα που έλαβαν μέρος στις πρόσφατες εθνικές εκλογές διαθέτουν το πολιτικό ανάστημα να καλέσουν σε πανστρατιά και ανένδοτο αγώνα τον Λαό, με κατηγορίες περί νοθείας; Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω ένα, διότι απλούστατα ούτε είναι αντισυστημικά, ούτε θέλουν την εξουσία. Κάνουν τον πολιτικό τους περίπατο σαν τουρίστες.

Η μετεκλογική συμπεριφορά των κομμάτων είναι ένας σημαντικός δείκτης που διευκρινίζει το αν ένα κόμμα θέλει πραγματικά την εξουσία.

Υπάρχουν και άλλες παράμετροι που έχουμε αναφέρει σε άλλες αναλύσεις. Το πολιτικό και εννοιολογικό πλαίσιο που χρησιμοποιεί. Αν ένα κόμμα συμφωνεί με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τα ανοικτά σύνορα, τα 63 φύλα, τα λοκντάουν, τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, την πράσινη (υπ)ανάπτυξη, τα μνημόνια, την μετατροπή της χώρας σε τουριστικό θέρετρο, κλπ, τότε, το να διαφωνεί για την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος ή για το ύψος του φπα στα βασικά αγαθά, δεν αποτελεί ένδειξη ότι θέλει την ανατροπή του καθεστώτος.

Γι' αυτό, όσοι είναι απογοητευμένοι από το χθεσινό αποτέλεσμα, ας θυμηθούν τί έκανε η ΝΔ το 2015. Έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την λαϊκή ετυμηγορία και συνασπίστηκε με τον Σύριζα εις βάρος του Λαού και υπέρ της τρόϊκα.

Αν σήμερα, τα ηττημένα μικρά κόμματα έχουν ηθικές αναστολές στο να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το εκλογικό αποτέλεσμα που δίνει πρωτιά στην ΝΔ, τότε είναι άξια της μοίρας τους, και λίαν συντόμως θα καταλήξουν εκεί που ανήκουν. Στον κάλαθο αχρήστων της Ιστορίας.